SZKOŁA IM. PESTALOZZIEGO
| Linia 4: | Linia 4: | ||
[[File:Gmach szkoły Pestalozziego, lata 30. XX wieku. Od 1953 II Liceum Ogólnokształcące.JPG|thumb|Gmach szkoły im. Pestalozziego, lata 30. XX wieku. Od 1953 [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, II| II Liceum Ogólnokształcące]]]] | [[File:Gmach szkoły Pestalozziego, lata 30. XX wieku. Od 1953 II Liceum Ogólnokształcące.JPG|thumb|Gmach szkoły im. Pestalozziego, lata 30. XX wieku. Od 1953 [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, II| II Liceum Ogólnokształcące]]]] | ||
| − | '''SZKOŁA IM. PESTALOZZIEGO''' (Pestalozzischule), kompleks szkolny oddany do użytku w 1929 | + | '''SZKOŁA IM. PESTALOZZIEGO''' (Pestalozzischule), kompleks szkolny oddany do użytku w 1929 przy Pestalozzistraße (ul. Pestalozziego, od Johanna Heinricha Pestalozziego (1746–1827), szwajcarskiego pedagoga, twórcy nauczania początkowego). Zaprojektowany przez architekta Martina Kiesslinga (1879–1944), nadradcę gdańskiego zarządu budowlanego (Hochbauverwaltung), oraz jego współpracownika architekta Alberta Krügera, miejskiego urzędnika administracji budowlanej. Kompleks składał się z dwóch szkół podstawowych: dla chłopców (skrzydło prawe) i dziewcząt (skrzydło lewe), połączonych wspólną salą sportową i aulą. W najbliższym otoczeniu urządzono tereny sportowe i ogród szkolny. <br/><br/> |
Cofniętą od ulicy bryłę flankują dwa skrzydła, na osi korpusu umieszczony został ryzalit z przeprutą arkadami dolną kondygnacją akcentującą główne wejście do budynku. Elewacje z dużymi otworami okiennymi, o drobnych podziałach, pokryto cegłą licową. Układ wnętrz jest niemal symetryczny, po bokach korytarzy znajdują się klasy oraz pomieszczenia dodatkowe, pełniące w okresie międzywojennym funkcje: pokoju lekarskiego, pracowni robót ręcznych, biblioteki, pokoju spotkań z rodzicami, pokoju konferencyjnego, sali śpiewu oraz pokoju do gromadzenia zbiorów. Wnętrza udekorował swoimi sgraffitami Kurt Schwerdtfeger (1897–1966), urodzony w Deutsch Puddiger (obecnie Podgórki, powiat sławieński) rzeźbiarz i pedagog. Projekt szkoły jest przykładem przenikania się motywów zaczerpniętych z tradycji architektonicznych oraz propagowanego w Gdańsku przez Kiesslinga modernizmu. Najsłynniejszym absolwentem szkoły jest [[GRASS GÜNTER | Günter Grass]]. <br/><br/> | Cofniętą od ulicy bryłę flankują dwa skrzydła, na osi korpusu umieszczony został ryzalit z przeprutą arkadami dolną kondygnacją akcentującą główne wejście do budynku. Elewacje z dużymi otworami okiennymi, o drobnych podziałach, pokryto cegłą licową. Układ wnętrz jest niemal symetryczny, po bokach korytarzy znajdują się klasy oraz pomieszczenia dodatkowe, pełniące w okresie międzywojennym funkcje: pokoju lekarskiego, pracowni robót ręcznych, biblioteki, pokoju spotkań z rodzicami, pokoju konferencyjnego, sali śpiewu oraz pokoju do gromadzenia zbiorów. Wnętrza udekorował swoimi sgraffitami Kurt Schwerdtfeger (1897–1966), urodzony w Deutsch Puddiger (obecnie Podgórki, powiat sławieński) rzeźbiarz i pedagog. Projekt szkoły jest przykładem przenikania się motywów zaczerpniętych z tradycji architektonicznych oraz propagowanego w Gdańsku przez Kiesslinga modernizmu. Najsłynniejszym absolwentem szkoły jest [[GRASS GÜNTER | Günter Grass]]. <br/><br/> | ||
| − | Od września 1939 | + | Od września 1939 w budynku działała szkoła podstawowego pilotażu Luftwaffe (Flugzeugführerschule a/b 52 Danzig-Langfuhr). W marcu 1945 w szkole mieścił się jeden z niemieckich sztabów obrony miasta. Budynek nie uległ zniszczeniu, zachował pierwotną formę i funkcję szkolną. W 1945 umieszczono tu Szkołę Podstawową nr 17, w 1953 przeniesiono z ul. Pniewskiego [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, II | II Liceum Ogólnokształcące]] (LO), które następnie połączono ze Szkołą Podstawową nr 17 w jedenastoletnią szkołę Towarzystwa Przyjaciół Dzieci TPD. W 1992 w lewym skrzydle zlokalizowano [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, XIX | XIX LO]]. {{author: WS}} {{author: JWas}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] |
Wersja z 20:26, 15 gru 2021
SZKOŁA IM. PESTALOZZIEGO (Pestalozzischule), kompleks szkolny oddany do użytku w 1929 przy Pestalozzistraße (ul. Pestalozziego, od Johanna Heinricha Pestalozziego (1746–1827), szwajcarskiego pedagoga, twórcy nauczania początkowego). Zaprojektowany przez architekta Martina Kiesslinga (1879–1944), nadradcę gdańskiego zarządu budowlanego (Hochbauverwaltung), oraz jego współpracownika architekta Alberta Krügera, miejskiego urzędnika administracji budowlanej. Kompleks składał się z dwóch szkół podstawowych: dla chłopców (skrzydło prawe) i dziewcząt (skrzydło lewe), połączonych wspólną salą sportową i aulą. W najbliższym otoczeniu urządzono tereny sportowe i ogród szkolny.
Cofniętą od ulicy bryłę flankują dwa skrzydła, na osi korpusu umieszczony został ryzalit z przeprutą arkadami dolną kondygnacją akcentującą główne wejście do budynku. Elewacje z dużymi otworami okiennymi, o drobnych podziałach, pokryto cegłą licową. Układ wnętrz jest niemal symetryczny, po bokach korytarzy znajdują się klasy oraz pomieszczenia dodatkowe, pełniące w okresie międzywojennym funkcje: pokoju lekarskiego, pracowni robót ręcznych, biblioteki, pokoju spotkań z rodzicami, pokoju konferencyjnego, sali śpiewu oraz pokoju do gromadzenia zbiorów. Wnętrza udekorował swoimi sgraffitami Kurt Schwerdtfeger (1897–1966), urodzony w Deutsch Puddiger (obecnie Podgórki, powiat sławieński) rzeźbiarz i pedagog. Projekt szkoły jest przykładem przenikania się motywów zaczerpniętych z tradycji architektonicznych oraz propagowanego w Gdańsku przez Kiesslinga modernizmu. Najsłynniejszym absolwentem szkoły jest Günter Grass.
Od września 1939 w budynku działała szkoła podstawowego pilotażu Luftwaffe (Flugzeugführerschule a/b 52 Danzig-Langfuhr). W marcu 1945 w szkole mieścił się jeden z niemieckich sztabów obrony miasta. Budynek nie uległ zniszczeniu, zachował pierwotną formę i funkcję szkolną. W 1945 umieszczono tu Szkołę Podstawową nr 17, w 1953 przeniesiono z ul. Pniewskiego II Liceum Ogólnokształcące (LO), które następnie połączono ze Szkołą Podstawową nr 17 w jedenastoletnią szkołę Towarzystwa Przyjaciół Dzieci TPD. W 1992 w lewym skrzydle zlokalizowano XIX LO.
