WILLA ALBERTA FORSTERA
| Linia 9: | Linia 9: | ||
'''WILLA [[FORSTER ALBERT MARIA | ALBERTA FORSTERA]]''', Eichenalle 1 (ul. Dębinki; [[ANIOŁKI | Aniołki]]). Po uzyskaniu pewności, że osiądzie w Gdańsku na dłużej, Albert Forster postanowił wybudować dom w dogodnej lokalizacji, w willowej części Wrzeszcza (obecnie [[ANIOŁKI | Aniołki]]). Wybór padła na działkę przy Eichenallee 1 (ul. Dębinki), z dawną willą z 1900 Maxa Hartmanna (1862–1919), przed wybuchem wojny zajmowanej przez szkołę żydowską Ruth Rosenbaum (zob. więcej [[CEGIELNIA SUCHANINO | cegielnia Suchanino]]). Budynki rozebrano, budowę nowej willi rozpoczęto jesienią 1939. Projekt sporządził Otto Schröder, prace prowadziła firma budowlana teścia Forstera, Carl Deetza. <br/><br/> | '''WILLA [[FORSTER ALBERT MARIA | ALBERTA FORSTERA]]''', Eichenalle 1 (ul. Dębinki; [[ANIOŁKI | Aniołki]]). Po uzyskaniu pewności, że osiądzie w Gdańsku na dłużej, Albert Forster postanowił wybudować dom w dogodnej lokalizacji, w willowej części Wrzeszcza (obecnie [[ANIOŁKI | Aniołki]]). Wybór padła na działkę przy Eichenallee 1 (ul. Dębinki), z dawną willą z 1900 Maxa Hartmanna (1862–1919), przed wybuchem wojny zajmowanej przez szkołę żydowską Ruth Rosenbaum (zob. więcej [[CEGIELNIA SUCHANINO | cegielnia Suchanino]]). Budynki rozebrano, budowę nowej willi rozpoczęto jesienią 1939. Projekt sporządził Otto Schröder, prace prowadziła firma budowlana teścia Forstera, Carl Deetza. <br/><br/> | ||
Budowa przebiegały sprawnie, pomimo obowiązujących ograniczeń dotyczących oszczędności materiałów budowlanych, obejmujących szczególnie zużycie żelaza w rurach zasilających i ogrzewaniu. Ukończono ją w 1940. Wbrew przepisom, ale zgodnie z wolą inwestora, budynek nie stanął w linii zabudowy, lecz w głębi działki. Do rezydencji prowadził podjazd, przy którym stanął budynek portierni połączonej z garażem. Jednopiętrowy, podpiwniczony dom na rzucie prostokąta otoczony został rozległym ogrodem. W piwnicy i na poddaszu znalazły się pomieszczenia gospodarcze. Na parterze ulokowano pokoje reprezentacyjne, wśród nich salon, z którego wchodziło się do ogrodu zimowego. Na piętrze urządzono pokoje prywatne, w tym osobne i urządzone w odmiennych stylach przestronne sypialnie dla pani i pana domu. <br/><br/> | Budowa przebiegały sprawnie, pomimo obowiązujących ograniczeń dotyczących oszczędności materiałów budowlanych, obejmujących szczególnie zużycie żelaza w rurach zasilających i ogrzewaniu. Ukończono ją w 1940. Wbrew przepisom, ale zgodnie z wolą inwestora, budynek nie stanął w linii zabudowy, lecz w głębi działki. Do rezydencji prowadził podjazd, przy którym stanął budynek portierni połączonej z garażem. Jednopiętrowy, podpiwniczony dom na rzucie prostokąta otoczony został rozległym ogrodem. W piwnicy i na poddaszu znalazły się pomieszczenia gospodarcze. Na parterze ulokowano pokoje reprezentacyjne, wśród nich salon, z którego wchodziło się do ogrodu zimowego. Na piętrze urządzono pokoje prywatne, w tym osobne i urządzone w odmiennych stylach przestronne sypialnie dla pani i pana domu. <br/><br/> | ||
| − | Po 1945 willę włączono w kompleks gdańskiej [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Medycznej]]. Od 1946 miał tu siedzibę Zakład Higieny, od 1952 Poliklinika Chirurgii Stomatologicznej. Ulokowanie w głębi działki sprawiło, że willa jest niewidoczna z linii ulicy, zasłania ją wybudowany w 1968 budynek Biblioteka GUMED-u. W miejscu ogrodu wybudowano gmachy Collegium Biomedicum, Biblioteki Głównej, Studium Praktycznej Nauki, Języków Obcych i parkingi. {{author: KL}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | + | Po 1945 willę włączono w kompleks gdańskiej [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Medycznej]]. Od 1946 miał tu siedzibę Zakład Higieny, od 1952 Poliklinika Chirurgii Stomatologicznej. Ulokowanie w głębi działki sprawiło, że willa jest niewidoczna z linii ulicy, zasłania ją wybudowany w 1968 budynek Biblioteka GUMED-u. W miejscu ogrodu wybudowano gmachy Collegium Biomedicum, Biblioteki Głównej, Studium Praktycznej Nauki, Języków Obcych i parkingi. {{author: KL}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
'''Bibliografia''':<br/> | '''Bibliografia''':<br/> | ||
Archiwum Państwowe Gdańsk, 15/396: Państwowy Urząd Policji Budowlanej w Gdańsku.<br/> | Archiwum Państwowe Gdańsk, 15/396: Państwowy Urząd Policji Budowlanej w Gdańsku.<br/> | ||
Limon Jerzy, ''Szpital, cegielnia i ślimaki czyli historia wyrobiska cegielni w dzielnicy Aniołki w latach 1900-1945, na którym znajduje się obecnie Gdański Uniwersytet Medyczny oraz Uniwersyteckie Centrum Kliniczne'', Gazeta GUMed, 5, 2021, s. 55-58. | Limon Jerzy, ''Szpital, cegielnia i ślimaki czyli historia wyrobiska cegielni w dzielnicy Aniołki w latach 1900-1945, na którym znajduje się obecnie Gdański Uniwersytet Medyczny oraz Uniwersyteckie Centrum Kliniczne'', Gazeta GUMed, 5, 2021, s. 55-58. | ||
Wersja z 15:11, 8 gru 2021
WILLA ALBERTA FORSTERA, Eichenalle 1 (ul. Dębinki; Aniołki). Po uzyskaniu pewności, że osiądzie w Gdańsku na dłużej, Albert Forster postanowił wybudować dom w dogodnej lokalizacji, w willowej części Wrzeszcza (obecnie Aniołki). Wybór padła na działkę przy Eichenallee 1 (ul. Dębinki), z dawną willą z 1900 Maxa Hartmanna (1862–1919), przed wybuchem wojny zajmowanej przez szkołę żydowską Ruth Rosenbaum (zob. więcej cegielnia Suchanino). Budynki rozebrano, budowę nowej willi rozpoczęto jesienią 1939. Projekt sporządził Otto Schröder, prace prowadziła firma budowlana teścia Forstera, Carl Deetza.
Budowa przebiegały sprawnie, pomimo obowiązujących ograniczeń dotyczących oszczędności materiałów budowlanych, obejmujących szczególnie zużycie żelaza w rurach zasilających i ogrzewaniu. Ukończono ją w 1940. Wbrew przepisom, ale zgodnie z wolą inwestora, budynek nie stanął w linii zabudowy, lecz w głębi działki. Do rezydencji prowadził podjazd, przy którym stanął budynek portierni połączonej z garażem. Jednopiętrowy, podpiwniczony dom na rzucie prostokąta otoczony został rozległym ogrodem. W piwnicy i na poddaszu znalazły się pomieszczenia gospodarcze. Na parterze ulokowano pokoje reprezentacyjne, wśród nich salon, z którego wchodziło się do ogrodu zimowego. Na piętrze urządzono pokoje prywatne, w tym osobne i urządzone w odmiennych stylach przestronne sypialnie dla pani i pana domu.
Po 1945 willę włączono w kompleks gdańskiej Akademii Medycznej. Od 1946 miał tu siedzibę Zakład Higieny, od 1952 Poliklinika Chirurgii Stomatologicznej. Ulokowanie w głębi działki sprawiło, że willa jest niewidoczna z linii ulicy, zasłania ją wybudowany w 1968 budynek Biblioteka GUMED-u. W miejscu ogrodu wybudowano gmachy Collegium Biomedicum, Biblioteki Głównej, Studium Praktycznej Nauki, Języków Obcych i parkingi.
Bibliografia:
Archiwum Państwowe Gdańsk, 15/396: Państwowy Urząd Policji Budowlanej w Gdańsku.
Limon Jerzy, Szpital, cegielnia i ślimaki czyli historia wyrobiska cegielni w dzielnicy Aniołki w latach 1900-1945, na którym znajduje się obecnie Gdański Uniwersytet Medyczny oraz Uniwersyteckie Centrum Kliniczne, Gazeta GUMed, 5, 2021, s. 55-58.
