ROESSLER GUSTAV, profesor Technische Hochschule Danzig
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''GUSTAV ROESSLER''' (1 II 1869 Berlin – 29 I 1928 Gdańsk), | + | '''GUSTAV ROESSLER''' (1 II 1869 Berlin – 29 I 1928 Gdańsk), elektrotechnik, profesor [[TECHNISCHE HOCHSCHULE DANZIG | Technische Hochschule Danzig]] (THD). Od 29 II 1892 doktor elektrotechniki (uniwersytet w Zurychu). Od 1892 asystent w Technische Hochschule w Berlinie, po habilitacji w 1894 początkowo docent prywatny, od 1 IV 1899 docent etatowy tej uczelni. 8 VI 1904 powołany na profesora elektrotechniki nowej [[TECHNISCHE HOCHSCHULE DANZIG | Technische Hochschule Danzig]], dyrektor Instytutu Elektrotechniki.<br/><br/> |
| − | 22 V 1907 odznaczony przez cesarza Wilhelma II Orderem Czerwonego Orła IV klasy (Roter Adlerorden 4. Klasse), a 16 I 1920 Krzyżem Żelaznym II klasy na czarno-białej wstążce (Eisernes Kreuz 2. Klasse mit schwarzweißem Band) za pracę na rzecz armii w I wojnie światowej. W latach 1912–1928 mieszkał we Wrzeszczu przy Steffensweg 2 (ul. Batorego). Zmarł po nieudanej operacji. Od 1908 | + | 22 V 1907 odznaczony przez cesarza Wilhelma II Orderem Czerwonego Orła IV klasy (Roter Adlerorden 4. Klasse), a 16 I 1920 Krzyżem Żelaznym II klasy na czarno-białej wstążce (Eisernes Kreuz 2. Klasse mit schwarzweißem Band) za pracę na rzecz armii w I wojnie światowej. W latach 1912–1928 mieszkał we Wrzeszczu przy Steffensweg 2 (ul. Batorego). Zmarł po nieudanej operacji. Od 1908 żonaty z Else Huch (zm. po 1935), potomstwa nie zostawił. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 19:08, 6 gru 2021
GUSTAV ROESSLER (1 II 1869 Berlin – 29 I 1928 Gdańsk), elektrotechnik, profesor Technische Hochschule Danzig (THD). Od 29 II 1892 doktor elektrotechniki (uniwersytet w Zurychu). Od 1892 asystent w Technische Hochschule w Berlinie, po habilitacji w 1894 początkowo docent prywatny, od 1 IV 1899 docent etatowy tej uczelni. 8 VI 1904 powołany na profesora elektrotechniki nowej Technische Hochschule Danzig, dyrektor Instytutu Elektrotechniki.
22 V 1907 odznaczony przez cesarza Wilhelma II Orderem Czerwonego Orła IV klasy (Roter Adlerorden 4. Klasse), a 16 I 1920 Krzyżem Żelaznym II klasy na czarno-białej wstążce (Eisernes Kreuz 2. Klasse mit schwarzweißem Band) za pracę na rzecz armii w I wojnie światowej. W latach 1912–1928 mieszkał we Wrzeszczu przy Steffensweg 2 (ul. Batorego). Zmarł po nieudanej operacji. Od 1908 żonaty z Else Huch (zm. po 1935), potomstwa nie zostawił.
