KOSSEL WALTHER, profesor Technische Hochschule Danzig
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Walther_Kossel.jpg|thumb|Walther Kossel]] | [[File:Walther_Kossel.jpg|thumb|Walther Kossel]] | ||
| − | '''WALTHER KOSSEL''' (4 I 1888 Berlin – 22 V 1956 Kassel), fizyk, profesor [[TECHNISCHE HOCHSCHULE DANZIG | Technische Hochschule Danzig]] (THD). Syn noblisty Albrechta Kossela. Studiował w Berlinie i Heidelbergu, gdzie się w 1911 | + | '''WALTHER KOSSEL''' (4 I 1888 Berlin – 22 V 1956 Kassel), fizyk, profesor [[TECHNISCHE HOCHSCHULE DANZIG | Technische Hochschule Danzig]] (THD). Syn noblisty z dziedziny medycyny Albrechta Kossela (16 IX 1853 Rostock – 5 VII 1927 Heidelberg) i Luise, córki filologa Adolfa Holtzmanna (1810–1870). Studiował w Berlinie i Heidelbergu, gdzie się w 1911 doktoryzował u Philippa Renarda (1862–1947). W latach 1911–1920 pracownik uniwersytetu w Monachium (München), gdzie uzyskał habilitację. W latach 1921–1931 profesor fizyki teoretycznej na uniwersytecie w Kilonii (Kiel), w roku akademickim 1926/1927 dziekan Wydziału Filozofii, w 1929/1930 rektor uczelni. Od 1924 członek-korespondent Akademii Nauk w Getyndze (Göttingen).<br/><br/> |
| − | W latach 1932–1945 profesor THD. W Gdańsku zajmował się badaniem interferencji promieni Roentgena i szybkich elektronów rozpraszanych na monokryształach. W 1935 odkrył tzw. zjawisko Kossela. W | + | Wyjaśnił mechanizm powstawania charakterystycznego promieniowania rentgenowskiego (1914). Współtwórca elektronowej teorii wiązań chemicznych. W 1916 opracował teorię wiązań heteropolarnych, w 1927 sformułował kinematyczną teorię krystalizacji (teoria Kossela-Stranskiego). <br/><br/> |
| + | W latach 1932–1945 profesor THD, dyrektor Instytutu Fizyki. W Gdańsku zajmował się badaniem interferencji promieni Roentgena i szybkich elektronów rozpraszanych na monokryształach. 11 XI 1933, wraz z ponad 900 uczonymi i przedstawicielami niemieckich środowisk akademickich, podpisał w lipskiej Alberthalle „Deklarację wierności Adolfowi Hitlerowi i narodowosocjalistycznemu państwu”. W 1935 odkrył tzw. zjawisko Kossela, sformułował także „prawo przesunięć Kossela-Sommerfelda”. Od 1940 członek Niemieckiej Akademii Przyrodników „Leopoldina”. W 1945 powołany na uniwersytet w Tybindze (Tübingen), obowiązki profesora objął tam w 1947, będąc jeszcze w 1946 profesorem (Lehstuhlvertreter) w Heidelbergu. Od 1953 na emeryturze. Od 1955 członek honorowy Niemieckiego Towarzystwa Fizycznego.<br/><br/> | ||
| + | Miedzy innymi wyróżniony medalem Maxa Plancka (najwyższym odznaczeniem przyznawanym przez Niemieckie Towarzystwo Fizyczne) (1944), medalem Uniwersytetu w Kilonii (1948), nagrodą naukową miasta Remscheid „Plakieta Roentgena” (1956).<br/><br/> | ||
| + | |||
| + | Od 1911 żonaty z poślubioną w Heidelbergu Hedwigą Olgą (1888–1958), córką kupca hurtowego z Neapolu Augusta Kellnera (1851 –1910) i Giulietty Aselmeyer. Ojciec dwóch synów, między innymi Albrechta (ur. 1912), profesora pediatrii w Tybindze (Tübingen) i córki Irene, zamężnej za Waltera Lochte-Holtgrevena (1903 Hamburg – 1987), profesora fizyki uniwersytetu w Kilonii. Pochowany na cmentarzu Bergfriedhof w Heidelbergu w grobowcu honorowym swojego ojca. {{author: AJ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
| + | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | Möllenstedt Gottfried, ''Kossel Walther'', w: Neue Deutsche Biographie, Bd. 12, Berlin 1980. | ||
Wersja z 11:50, 1 gru 2021
WALTHER KOSSEL (4 I 1888 Berlin – 22 V 1956 Kassel), fizyk, profesor Technische Hochschule Danzig (THD). Syn noblisty z dziedziny medycyny Albrechta Kossela (16 IX 1853 Rostock – 5 VII 1927 Heidelberg) i Luise, córki filologa Adolfa Holtzmanna (1810–1870). Studiował w Berlinie i Heidelbergu, gdzie się w 1911 doktoryzował u Philippa Renarda (1862–1947). W latach 1911–1920 pracownik uniwersytetu w Monachium (München), gdzie uzyskał habilitację. W latach 1921–1931 profesor fizyki teoretycznej na uniwersytecie w Kilonii (Kiel), w roku akademickim 1926/1927 dziekan Wydziału Filozofii, w 1929/1930 rektor uczelni. Od 1924 członek-korespondent Akademii Nauk w Getyndze (Göttingen).
Wyjaśnił mechanizm powstawania charakterystycznego promieniowania rentgenowskiego (1914). Współtwórca elektronowej teorii wiązań chemicznych. W 1916 opracował teorię wiązań heteropolarnych, w 1927 sformułował kinematyczną teorię krystalizacji (teoria Kossela-Stranskiego).
W latach 1932–1945 profesor THD, dyrektor Instytutu Fizyki. W Gdańsku zajmował się badaniem interferencji promieni Roentgena i szybkich elektronów rozpraszanych na monokryształach. 11 XI 1933, wraz z ponad 900 uczonymi i przedstawicielami niemieckich środowisk akademickich, podpisał w lipskiej Alberthalle „Deklarację wierności Adolfowi Hitlerowi i narodowosocjalistycznemu państwu”. W 1935 odkrył tzw. zjawisko Kossela, sformułował także „prawo przesunięć Kossela-Sommerfelda”. Od 1940 członek Niemieckiej Akademii Przyrodników „Leopoldina”. W 1945 powołany na uniwersytet w Tybindze (Tübingen), obowiązki profesora objął tam w 1947, będąc jeszcze w 1946 profesorem (Lehstuhlvertreter) w Heidelbergu. Od 1953 na emeryturze. Od 1955 członek honorowy Niemieckiego Towarzystwa Fizycznego.
Miedzy innymi wyróżniony medalem Maxa Plancka (najwyższym odznaczeniem przyznawanym przez Niemieckie Towarzystwo Fizyczne) (1944), medalem Uniwersytetu w Kilonii (1948), nagrodą naukową miasta Remscheid „Plakieta Roentgena” (1956).
Od 1911 żonaty z poślubioną w Heidelbergu Hedwigą Olgą (1888–1958), córką kupca hurtowego z Neapolu Augusta Kellnera (1851 –1910) i Giulietty Aselmeyer. Ojciec dwóch synów, między innymi Albrechta (ur. 1912), profesora pediatrii w Tybindze (Tübingen) i córki Irene, zamężnej za Waltera Lochte-Holtgrevena (1903 Hamburg – 1987), profesora fizyki uniwersytetu w Kilonii. Pochowany na cmentarzu Bergfriedhof w Heidelbergu w grobowcu honorowym swojego ojca.
Bibliografia:
Möllenstedt Gottfried, Kossel Walther, w: Neue Deutsche Biographie, Bd. 12, Berlin 1980.
