ŚLIWIŃSKI ANTONI SYLWESTER, prorektor Uniwersytetu Gdańskiego
m |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''ANTONI SYLWESTER ŚLIWIŃSKI''' (ur. 15 XI 1928 Jarocin) | + | '''ANTONI SYLWESTER ŚLIWIŃSKI''' (ur. 15 XI 1928 Jarocin), akustyk, prorektor [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]] (UG). Od 1931 mieszkał w Turze koło Szubina, w listopadzie 1939 wraz z rodziną wysiedlony do Generalnej Guberni, do Marianki koło Mińska Mazowieckiego. W 1942 ukończył Szkołę Powszechną w Gliniaku, w 1947 zdał maturę w Państwowym Gimnazjum i Liceum dla Dorosłych w Bydgoszczy. Do 1952 studiował na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Poznańskiego, na kierunku fizyka. Od 1950 pracował tamże jako zastępca asystenta, po uzyskaniu tytułu magistra jako asystent. Od 1960 doktor (promotor: prof. Marek Kwiek) na podstawie rozprawy ''Figury ugięcia światła na fali ultradźwiękowej dla układu ciecz-para i roztworu krytycznego''. Od 1964 doktor habilitowany, na podstawie dorobku i rozprawy ''Oddziaływanie pomiędzy światłem i falą ultradźwiękową w ośrodku z fluktuacjami gęstości'' (przewód na Wydziale Matematyczno-Fizyczno-Chemicznym Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu). Po habilitacji pracował na stanowisku docenta i kierownika Zakładu Akustyki Molekularnej w Instytucie Akustyki UAM.<br/><br/> |
| + | W 1970, po powołaniu UG, przeszedł z UAM do Gdańska. Od 1973 profesor nadzwyczajny (tytularny), od 1979 profesor zwyczajny. Jednocześnie w latach 1970-1978 wicedyrektor Instytutu Fizyki UG, w 1978-1986 dyrektor tego Instytutu, w 1978–1981 kierownik Zakładu Fizyki Stosowanej, w 1981–1984 dziekan Wydziału Matematyczno-Fizyczno-Chemicznego UG. W 1984–1986 prorektor do spraw nauki UG, w związku z odwołaniem z przyczyn politycznych rektora [[TAYLOR KAROL (II) | Karola Taylora]], w połowie kadencji z pozostałymi prorektorami złożył rezygnację. W latach 1987–1990 dyrektor Instytutu Fizyki Doświadczalnej UG. Od 1999 na emeryturze. W latach 1971–2001 pracował także na połowie etatu w Laboratorium Oceanologii, następnie w Zakładzie, od 1983 w Instytucie Oceanologii PAN, kierował Zespołem Akustyki Podwodnej.<br/><br/> | ||
| + | Specjalista z zakresu akustyki fizycznej, zwłaszcza akustyki molekularnej, ultradźwięków, akustooptyki i fotoakustyki. W 1963 członek założyciel Polskiego Towarzystwa Akustycznego, 1963–1970 jego sekretarz generalny, 1987–1997 przewodniczący. Członek między innymi International Commission on Acoustics przy International Union of Pure and Applied Physics (reprezentant Polski na kadencje 1981–1984, 1984–1987, 1996–1999, 1999–2004, 2004–2007). | ||
| + | Odznaczony miedzy innymi Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1973), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1986), Medalem Uniwersytetu Gdańskiego (1999), Medalem „Universitas Gedanensis Doctrinae Sapientiae Honestati” (2018), otrzymał tytuł Honorowego Profesora Politechniki Śląskiej w Gliwicach (2005). {{author:RED}}[[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 20:40, 31 paź 2021
ANTONI SYLWESTER ŚLIWIŃSKI (ur. 15 XI 1928 Jarocin), akustyk, prorektor Uniwersytetu Gdańskiego (UG). Od 1931 mieszkał w Turze koło Szubina, w listopadzie 1939 wraz z rodziną wysiedlony do Generalnej Guberni, do Marianki koło Mińska Mazowieckiego. W 1942 ukończył Szkołę Powszechną w Gliniaku, w 1947 zdał maturę w Państwowym Gimnazjum i Liceum dla Dorosłych w Bydgoszczy. Do 1952 studiował na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Poznańskiego, na kierunku fizyka. Od 1950 pracował tamże jako zastępca asystenta, po uzyskaniu tytułu magistra jako asystent. Od 1960 doktor (promotor: prof. Marek Kwiek) na podstawie rozprawy Figury ugięcia światła na fali ultradźwiękowej dla układu ciecz-para i roztworu krytycznego. Od 1964 doktor habilitowany, na podstawie dorobku i rozprawy Oddziaływanie pomiędzy światłem i falą ultradźwiękową w ośrodku z fluktuacjami gęstości (przewód na Wydziale Matematyczno-Fizyczno-Chemicznym Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu). Po habilitacji pracował na stanowisku docenta i kierownika Zakładu Akustyki Molekularnej w Instytucie Akustyki UAM.
W 1970, po powołaniu UG, przeszedł z UAM do Gdańska. Od 1973 profesor nadzwyczajny (tytularny), od 1979 profesor zwyczajny. Jednocześnie w latach 1970-1978 wicedyrektor Instytutu Fizyki UG, w 1978-1986 dyrektor tego Instytutu, w 1978–1981 kierownik Zakładu Fizyki Stosowanej, w 1981–1984 dziekan Wydziału Matematyczno-Fizyczno-Chemicznego UG. W 1984–1986 prorektor do spraw nauki UG, w związku z odwołaniem z przyczyn politycznych rektora Karola Taylora, w połowie kadencji z pozostałymi prorektorami złożył rezygnację. W latach 1987–1990 dyrektor Instytutu Fizyki Doświadczalnej UG. Od 1999 na emeryturze. W latach 1971–2001 pracował także na połowie etatu w Laboratorium Oceanologii, następnie w Zakładzie, od 1983 w Instytucie Oceanologii PAN, kierował Zespołem Akustyki Podwodnej.
Specjalista z zakresu akustyki fizycznej, zwłaszcza akustyki molekularnej, ultradźwięków, akustooptyki i fotoakustyki. W 1963 członek założyciel Polskiego Towarzystwa Akustycznego, 1963–1970 jego sekretarz generalny, 1987–1997 przewodniczący. Członek między innymi International Commission on Acoustics przy International Union of Pure and Applied Physics (reprezentant Polski na kadencje 1981–1984, 1984–1987, 1996–1999, 1999–2004, 2004–2007).
Odznaczony miedzy innymi Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1973), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1986), Medalem Uniwersytetu Gdańskiego (1999), Medalem „Universitas Gedanensis Doctrinae Sapientiae Honestati” (2018), otrzymał tytuł Honorowego Profesora Politechniki Śląskiej w Gliwicach (2005).
