KOBYLIŃSKA-MASIEJEWSKA EUGENIA, powieściopisarka, poetka
| Linia 2: | Linia 2: | ||
'''EUGENIA KOBYLIŃSKA-MASIEJEWSKA''' (27 XI 1894 Wilno – 26 II 1974 Gdańsk), powieściopisarka, poetka. W 1911 roku ukończyła gimnazjum w Wilnie. Przez rok studiowała prawo w Petersburgu. Wróciła do Wilna i zaangażowała się w działalność konspiracyjną. Po uzyskaniu w 1918 dyplomu nauczycielskiego na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie, podjęła pracę pedagogiczną w rodzinnym mieście.<br/><br/> | '''EUGENIA KOBYLIŃSKA-MASIEJEWSKA''' (27 XI 1894 Wilno – 26 II 1974 Gdańsk), powieściopisarka, poetka. W 1911 roku ukończyła gimnazjum w Wilnie. Przez rok studiowała prawo w Petersburgu. Wróciła do Wilna i zaangażowała się w działalność konspiracyjną. Po uzyskaniu w 1918 dyplomu nauczycielskiego na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie, podjęła pracę pedagogiczną w rodzinnym mieście.<br/><br/> | ||
Zadebiutowała w 1914 na łamach „Kuriera Wileńskiego” (w 1912–1915 „Kurjer Litewski”, w 1915–1917 „Nowy Kurjer Litewski”) wierszem ''Sitvobis terra levis''. Od 1922 publikowała wiersze, opowiadania i powieści w odcinkach w „Słowie”, a od 1928 współpracowała z „Bluszczem”. Debiut książkowy to opowiadanie ''Pani Niuśka i jej parasolki'' (około 1928). W 1938 roku otrzymała „Srebrny Wawrzyn” Polskiej Akademii Literatury za powieść ''Wielki Tydzień'', nagrodzoną w tym roku w konkursie Księgarni św. Wojciecha. Okres okupacji spędziła w Wilnie.<br/><br/> | Zadebiutowała w 1914 na łamach „Kuriera Wileńskiego” (w 1912–1915 „Kurjer Litewski”, w 1915–1917 „Nowy Kurjer Litewski”) wierszem ''Sitvobis terra levis''. Od 1922 publikowała wiersze, opowiadania i powieści w odcinkach w „Słowie”, a od 1928 współpracowała z „Bluszczem”. Debiut książkowy to opowiadanie ''Pani Niuśka i jej parasolki'' (około 1928). W 1938 roku otrzymała „Srebrny Wawrzyn” Polskiej Akademii Literatury za powieść ''Wielki Tydzień'', nagrodzoną w tym roku w konkursie Księgarni św. Wojciecha. Okres okupacji spędziła w Wilnie.<br/><br/> | ||
| − | W 1945 zamieszkała w Gdańsku i do emerytury pracowała w szkolnictwie. Autorka zbioru opowiadań: ''Pani Niuśka i jej parasolki'' (około 1928), tomów poezji: ''Druskienniki'' (1930), ''Błękitne piłki'' (1931), ''Jesienna miłość'' (1932), ''W cieniu modrzewia'' (1932), ''Opowieści świerkowe'' (1936), ''Moja matka'' (1937), | + | W 1945 zamieszkała w Gdańsku i do emerytury pracowała w szkolnictwie. Autorka zbioru opowiadań: ''Pani Niuśka i jej parasolki'' (około 1928), tomów poezji: ''Druskienniki'' (1930), ''Błękitne piłki'' (1931), ''Jesienna miłość'' (1932), ''W cieniu modrzewia'' (1932), ''Opowieści świerkowe'' (1936), ''Moja matka'' (1937), ''Szare kamienie śpiewają'' (1939), ''Bursztynowe piosenki'' (1958) (zob. też [[KOTWICA, jednodniówka literacka | Kotwica, jednodniówka literacka]]); powieści: ''Utopiona lalka'' (1929), ''Kłopoty pani Niuśki'' (1932), ''Świat w szkole'' (1933), ''Złote schody'' (1934), ''Niespodzianki małżeństwa'' (1937), ''Pamiętnik nauczycielki'' (1936), ''Wielki tydzień'' (1939), ''Masia'' (1971), utworów dla dzieci i młodzieży: ''Rysiek z Belmontu'' (1939), ''Jak I B odkryła Nowy Ląd'' (1948) – z ilustracjami [[CHRISTA JANUSZ | Janusza Christy]], ''Mama i Dzidzia'' (1958), ''Córki chcą inaczej'' (1966), ''Kłopoty z prababką'' (1972).<br/><br/> |
Od 1918 żona Kazimierza Masiejewskiego. Pochowana na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: MGS}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Od 1918 żona Kazimierza Masiejewskiego. Pochowana na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: MGS}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 17:39, 9 paź 2021
EUGENIA KOBYLIŃSKA-MASIEJEWSKA (27 XI 1894 Wilno – 26 II 1974 Gdańsk), powieściopisarka, poetka. W 1911 roku ukończyła gimnazjum w Wilnie. Przez rok studiowała prawo w Petersburgu. Wróciła do Wilna i zaangażowała się w działalność konspiracyjną. Po uzyskaniu w 1918 dyplomu nauczycielskiego na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie, podjęła pracę pedagogiczną w rodzinnym mieście.
Zadebiutowała w 1914 na łamach „Kuriera Wileńskiego” (w 1912–1915 „Kurjer Litewski”, w 1915–1917 „Nowy Kurjer Litewski”) wierszem Sitvobis terra levis. Od 1922 publikowała wiersze, opowiadania i powieści w odcinkach w „Słowie”, a od 1928 współpracowała z „Bluszczem”. Debiut książkowy to opowiadanie Pani Niuśka i jej parasolki (około 1928). W 1938 roku otrzymała „Srebrny Wawrzyn” Polskiej Akademii Literatury za powieść Wielki Tydzień, nagrodzoną w tym roku w konkursie Księgarni św. Wojciecha. Okres okupacji spędziła w Wilnie.
W 1945 zamieszkała w Gdańsku i do emerytury pracowała w szkolnictwie. Autorka zbioru opowiadań: Pani Niuśka i jej parasolki (około 1928), tomów poezji: Druskienniki (1930), Błękitne piłki (1931), Jesienna miłość (1932), W cieniu modrzewia (1932), Opowieści świerkowe (1936), Moja matka (1937), Szare kamienie śpiewają (1939), Bursztynowe piosenki (1958) (zob. też Kotwica, jednodniówka literacka); powieści: Utopiona lalka (1929), Kłopoty pani Niuśki (1932), Świat w szkole (1933), Złote schody (1934), Niespodzianki małżeństwa (1937), Pamiętnik nauczycielki (1936), Wielki tydzień (1939), Masia (1971), utworów dla dzieci i młodzieży: Rysiek z Belmontu (1939), Jak I B odkryła Nowy Ląd (1948) – z ilustracjami Janusza Christy, Mama i Dzidzia (1958), Córki chcą inaczej (1966), Kłopoty z prababką (1972).
Od 1918 żona Kazimierza Masiejewskiego. Pochowana na cmentarzu Srebrzysko.
