DRUET CZESŁAW, profesor, oceanolog

Z Encyklopedia Gdańska
(Różnice między wersjami)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
(aktualizacja MrGl (18.07.2016))
Linia 1: Linia 1:
 
{{paper}}
 
{{paper}}
 
[[File:Druet Czesław.JPG|thumb|Czesław Druet]]
 
[[File:Druet Czesław.JPG|thumb|Czesław Druet]]
'''CZESŁAW DRUET''' (29 III 1926 Wilno – 10 VII 2016 Sopot), naukowiec, oceanolog. Przed wybuchem II wojny światowej przyjęty do Gimnazjum Króla Zygmunta Augusta w Wilnie, podczas okupacji robotnik przymusowy we Frankfurcie nad Menem i na jego przedmieściach Fechenheim. W 1945 roku w Barnsley (Anglia) ukończył gimnazjum na poziomie małej matury, w grudniu 1947 wrócił do Polski (do Gdyni) jako żołnierz II Korpusu VIII Armii Brytyjskiej. Zdał maturę w 1949 roku w Prywatnym Wieczorowym Liceum dla Pracujących w Pasłęku, w latach 1949–1955 studiował na Wydziale Inżynierii Lądowo-Wodnej [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG). W 1953 roku, po ukończeniu I stopnia studiów, został pracownikiem [[INSTYTUT BUDOWNICTWA WODNEGO PAN W GDAŃSKU | Instytutu Budownictwa Wodnego Polskiej Akademii Nauk]] (IBW PAN; do 1977), w 1960 doktor (w IBW PAN kierował Pracownią Dynamiki Morza), 1966 doktor habilitowany (habilitacja na PG), 1974 profesor tytularny, 1980 profesor zwyczajny, 1979 członek korespondent PAN, 1986 członek rzeczywisty. W latach 1970–1996 wykładał w Instytucie Oceanografii [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]] (UG). W 1976 roku pracował nad utworzeniem w ramach PAN Instytutu Oceanologii: w latach 1977–1983 kierownik samodzielnego Zakładu Oceanologii PAN, 1984–1990 dyrektor Instytutu Oceanologii (Sopot, ul. Powstańców Warszawskich 55), 1991–2002 przewodniczący rady naukowej tego instytutu, w kadencji 2011–2014 członek rady. W latach 1980–1983 sekretarz naukowy Oddziału PAN w Gdańsku, w 1993–2002 członek prezydium PAN. Od 1975 roku współpracował z Międzyrządową Komisją Oceanograficzną (MKO) UNESCO, początkowo jako ekspert, następnie wiceprezydent komisji do spraw służb oceanograficznych i programów naukowych, do 1982 był przewodniczącym jej rady programowej, do 2002 polski pełnomocnik do spraw kontaktów roboczych. W latach 1996–2007 przewodniczący Narodowego Komitetu do spraw współpracy z Międzynarodowym Komitetem Badań Oceanicznych SCOR,  1996–2007 przewodniczący prezydium Komitetu Badań Morza PAN, od 2008 członek prezydium. Specjalista w dynamice i fizyce morza (między innymi falowanie swobodnej powierzchni morza, turbulencja przepływów z granicami swobodnymi), autor ''Nomographic Chart for Determination Monochromatic Wave Type in the Region of Foundation of Hydrotechnical Structure'' (1965), ''Hydrodynamika morskich budowli i akwenów portowych'' (1978), ''Dynamika stratyfikowanego oceanu'' (1994), ''Elementy hydromechaniki geofizycznej'' (1995), ''Dynamika morza'' (2000), ''The Structure of Marine Hydrophysical Fields and its Influence on the Plankton Behaviour'' (2003) i innych. Od 1970 roku prowadził przy budowie [[PORT PÓŁNOCNY | Portu Północnego]] pomiary falowania i skuteczności osłony akwenów portowych przed falowaniem sztormowym; za nie w 1976 znalazł się wśród odbiorców zespołowej Nagrody Państwowej I stopnia „Za prace naukowo-badawcze, projekt i budowę Portu Północnego w Gdańsku”. W 2009 roku doktor honoris causa UG. W 1996 otrzymał najwyższe polskie odznaczenie oceanograficzne: Medal im. prof. Kazimierza Demela. Odznaczony między innymi Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1977), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1988), Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2003). Był prezesem [[KLUB STUDENTÓW WYBRZEŻA ŻAK | Klubu Studentów Wybrzeża Żak]] i Akademickiego Związku Sportowego. Pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Sopocie. {{author: RED}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]
+
'''CZESŁAW DRUET''' (29 III 1926 Wilno – 10 VII 2016 Sopot), naukowiec, oceanolog. Przed wybuchem II wojny światowej przyjęty do Gimnazjum Króla Zygmunta Augusta w Wilnie, podczas okupacji robotnik przymusowy we Frankfurcie nad Menem i na jego przedmieściach Fechenheim. W 1945 roku w Barnsley (Anglia) ukończył gimnazjum na poziomie małej matury, w grudniu 1947 wrócił do Polski (do Gdyni) jako żołnierz II Korpusu VIII Armii Brytyjskiej.<br/><br/>
 +
Zdał maturę w 1949 roku w Prywatnym Wieczorowym Liceum dla Pracujących w Pasłęku, w latach 1949–1955 studiował na Wydziale Inżynierii Lądowo-Wodnej [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG). W 1953 roku, po ukończeniu I stopnia studiów, został pracownikiem [[INSTYTUT BUDOWNICTWA WODNEGO PAN W GDAŃSKU | Instytutu Budownictwa Wodnego Polskiej Akademii Nauk]] (IBW PAN; do 1977), w 1960 doktor (w IBW PAN kierował Pracownią Dynamiki Morza), 1966 doktor habilitowany (habilitacja na PG), 1974 profesor tytularny, 1980 profesor zwyczajny, 1979 członek korespondent PAN, 1986 członek rzeczywisty. W latach 1970–1996 wykładał w Instytucie Oceanografii [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]] (UG). W 1976 roku pracował nad utworzeniem w ramach PAN Instytutu Oceanologii: w latach 1977–1983 kierownik samodzielnego Zakładu Oceanologii PAN, 1984–1990 dyrektor Instytutu Oceanologii (Sopot, ul. Powstańców Warszawskich 55), 1991–2002 przewodniczący rady naukowej tego instytutu, w kadencji 2011–2014 członek rady.<br/><br/>
 +
W latach 1980–1983 sekretarz naukowy Oddziału PAN w Gdańsku, w 1993–2002 członek prezydium PAN. Od 1975 roku współpracował z Międzyrządową Komisją Oceanograficzną (MKO) UNESCO, początkowo jako ekspert, następnie wiceprezydent komisji do spraw służb oceanograficznych i programów naukowych, do 1982 był przewodniczącym jej rady programowej, do 2002 polski pełnomocnik do spraw kontaktów roboczych. W latach 1996–2007 przewodniczący Narodowego Komitetu do spraw współpracy z Międzynarodowym Komitetem Badań Oceanicznych SCOR,  1996–2007 przewodniczący prezydium Komitetu Badań Morza PAN, od 2008 członek prezydium.<br/><br/>
 +
Specjalista w dynamice i fizyce morza (między innymi falowanie swobodnej powierzchni morza, turbulencja przepływów z granicami swobodnymi), autor ''Nomographic Chart for Determination Monochromatic Wave Type in the Region of Foundation of Hydrotechnical Structure'' (1965), ''Hydrodynamika morskich budowli i akwenów portowych'' (1978), ''Dynamika stratyfikowanego oceanu'' (1994), ''Elementy hydromechaniki geofizycznej'' (1995), ''Dynamika morza'' (2000), ''The Structure of Marine Hydrophysical Fields and its Influence on the Plankton Behaviour'' (2003) i innych.<br/><br/>
 +
Od 1970 roku prowadził przy budowie [[PORT PÓŁNOCNY | Portu Północnego]] pomiary falowania i skuteczności osłony akwenów portowych przed falowaniem sztormowym; za nie w 1976 znalazł się wśród odbiorców zespołowej Nagrody Państwowej I stopnia „Za prace naukowo-badawcze, projekt i budowę Portu Północnego w Gdańsku”. W 2009 roku doktor honoris causa UG. W 1996 otrzymał najwyższe polskie odznaczenie oceanograficzne: Medal im. prof. Kazimierza Demela. Odznaczony między innymi Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1977), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1988), Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2003). Był prezesem [[KLUB STUDENTÓW WYBRZEŻA ŻAK | Klubu Studentów Wybrzeża Żak]] i Akademickiego Związku Sportowego. Pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Sopocie. {{author: RED}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]

Wersja z 07:40, 20 wrz 2021

Czesław Druet

CZESŁAW DRUET (29 III 1926 Wilno – 10 VII 2016 Sopot), naukowiec, oceanolog. Przed wybuchem II wojny światowej przyjęty do Gimnazjum Króla Zygmunta Augusta w Wilnie, podczas okupacji robotnik przymusowy we Frankfurcie nad Menem i na jego przedmieściach Fechenheim. W 1945 roku w Barnsley (Anglia) ukończył gimnazjum na poziomie małej matury, w grudniu 1947 wrócił do Polski (do Gdyni) jako żołnierz II Korpusu VIII Armii Brytyjskiej.

Zdał maturę w 1949 roku w Prywatnym Wieczorowym Liceum dla Pracujących w Pasłęku, w latach 1949–1955 studiował na Wydziale Inżynierii Lądowo-Wodnej Politechniki Gdańskiej (PG). W 1953 roku, po ukończeniu I stopnia studiów, został pracownikiem Instytutu Budownictwa Wodnego Polskiej Akademii Nauk (IBW PAN; do 1977), w 1960 doktor (w IBW PAN kierował Pracownią Dynamiki Morza), 1966 doktor habilitowany (habilitacja na PG), 1974 profesor tytularny, 1980 profesor zwyczajny, 1979 członek korespondent PAN, 1986 członek rzeczywisty. W latach 1970–1996 wykładał w Instytucie Oceanografii Uniwersytetu Gdańskiego (UG). W 1976 roku pracował nad utworzeniem w ramach PAN Instytutu Oceanologii: w latach 1977–1983 kierownik samodzielnego Zakładu Oceanologii PAN, 1984–1990 dyrektor Instytutu Oceanologii (Sopot, ul. Powstańców Warszawskich 55), 1991–2002 przewodniczący rady naukowej tego instytutu, w kadencji 2011–2014 członek rady.

W latach 1980–1983 sekretarz naukowy Oddziału PAN w Gdańsku, w 1993–2002 członek prezydium PAN. Od 1975 roku współpracował z Międzyrządową Komisją Oceanograficzną (MKO) UNESCO, początkowo jako ekspert, następnie wiceprezydent komisji do spraw służb oceanograficznych i programów naukowych, do 1982 był przewodniczącym jej rady programowej, do 2002 polski pełnomocnik do spraw kontaktów roboczych. W latach 1996–2007 przewodniczący Narodowego Komitetu do spraw współpracy z Międzynarodowym Komitetem Badań Oceanicznych SCOR, 1996–2007 przewodniczący prezydium Komitetu Badań Morza PAN, od 2008 członek prezydium.

Specjalista w dynamice i fizyce morza (między innymi falowanie swobodnej powierzchni morza, turbulencja przepływów z granicami swobodnymi), autor Nomographic Chart for Determination Monochromatic Wave Type in the Region of Foundation of Hydrotechnical Structure (1965), Hydrodynamika morskich budowli i akwenów portowych (1978), Dynamika stratyfikowanego oceanu (1994), Elementy hydromechaniki geofizycznej (1995), Dynamika morza (2000), The Structure of Marine Hydrophysical Fields and its Influence on the Plankton Behaviour (2003) i innych.

Od 1970 roku prowadził przy budowie Portu Północnego pomiary falowania i skuteczności osłony akwenów portowych przed falowaniem sztormowym; za nie w 1976 znalazł się wśród odbiorców zespołowej Nagrody Państwowej I stopnia „Za prace naukowo-badawcze, projekt i budowę Portu Północnego w Gdańsku”. W 2009 roku doktor honoris causa UG. W 1996 otrzymał najwyższe polskie odznaczenie oceanograficzne: Medal im. prof. Kazimierza Demela. Odznaczony między innymi Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1977), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1988), Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2003). Był prezesem Klubu Studentów Wybrzeża Żak i Akademickiego Związku Sportowego. Pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Sopocie. RED

⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania