DALITZ JOHANN CHRISTIAN, jubiler
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''JOHANN CHRISTIAN DALITZ''' (1753 Gdańsk – 12 VI 1823 Gdańsk), jubiler. Uczył się u Abrahama Schrödera (zm. 1783). W latach 1797–1799 czeladnik w warsztacie Johanna Carla Heckera (zm. 9 VI 1814). Uprawnienia mistrza uzyskał w 1799 roku w pracowni Johanna Gottlieba Steegemanna (Stegmann; 21 II 1745 – 15 XII 1804). Specjalizował się w wyrobach ze srebra. W okresie 1808–1823 prowadził warsztat i sklep na parterze swego domu przy Breitgasse 1057 (ul. Szeroka 20). Swoje produkty sygnował znakiem „Dalitz”. Zachowały się jego precjoza mszalne w kościele w Lubiszewie Tczewskim. <br/><br/> | + | '''JOHANN CHRISTIAN DALITZ''' (1751/1753 Gdańsk – 12 VI 1823 Gdańsk), jubiler. Zapewne syn złotnika Carla Dalitza (notowany w |
| + | 1744 i 1759) i starszy brat budowniczego organów Friedricha Rudolfa (1721–1804). Uczył się u Abrahama Schrödera (zm. 1783). W latach 1797–1799 czeladnik w warsztacie Johanna Carla Heckera (zm. 9 VI 1814). Uprawnienia mistrza uzyskał w 1799 roku w pracowni Johanna Gottlieba Steegemanna (Stegmann; 21 II 1745 – 15 XII 1804). Specjalizował się w wyrobach ze srebra. W okresie 1808–1823 prowadził warsztat i sklep na parterze swego domu przy Breitgasse 1057 (ul. Szeroka 20). Swoje produkty sygnował znakiem „Dalitz”. Zachowały się jego precjoza mszalne w kościele w Lubiszewie Tczewskim. <br/><br/> | ||
Jego uczniami byli synowie Johann Friedrich (30 XI 1801 – 18 II 1887), z powodzeniem nauczony rzemiosła przez ojca, Carl Heinrich (ur. 1804) i Rudolf Heinrich (14 VIII 1808 – 3 IV 1866), którzy nauki nie ukończyli, podobnie jak zapisany na naukę w 1806 Benjamin Scharping. Z dyplomem naukę ukończył jeszcze Johann Michael Niemierski, zapisany w 1804. Czeladnikiem był Carl Ferdinand Heyne (Heine).<br/><br/> | Jego uczniami byli synowie Johann Friedrich (30 XI 1801 – 18 II 1887), z powodzeniem nauczony rzemiosła przez ojca, Carl Heinrich (ur. 1804) i Rudolf Heinrich (14 VIII 1808 – 3 IV 1866), którzy nauki nie ukończyli, podobnie jak zapisany na naukę w 1806 Benjamin Scharping. Z dyplomem naukę ukończył jeszcze Johann Michael Niemierski, zapisany w 1804. Czeladnikiem był Carl Ferdinand Heyne (Heine).<br/><br/> | ||
Był żonaty z Anną Elisabeth Heine (zm. po 1823), która jako wdowa prowadziła pracownię pod tym samym adresem. W 1831 roku prowadził pracownię syn Johann Friedrich, potem została zamknięta, dom sprzedany, a Johann Friedrich i jego brat Rudolf Heinrich byli przez wiele lat kapitanami pełnomorskich statków żaglowych. Synowie Johanna Friedricha, August Friedrich (1851–1917) i Gustav Hermann (1857–1919), działali jako gdańscy kupcy, zajmujący się hurtowym handlem zbożem i węglem. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Był żonaty z Anną Elisabeth Heine (zm. po 1823), która jako wdowa prowadziła pracownię pod tym samym adresem. W 1831 roku prowadził pracownię syn Johann Friedrich, potem została zamknięta, dom sprzedany, a Johann Friedrich i jego brat Rudolf Heinrich byli przez wiele lat kapitanami pełnomorskich statków żaglowych. Synowie Johanna Friedricha, August Friedrich (1851–1917) i Gustav Hermann (1857–1919), działali jako gdańscy kupcy, zajmujący się hurtowym handlem zbożem i węglem. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 08:03, 3 wrz 2021
JOHANN CHRISTIAN DALITZ (1751/1753 Gdańsk – 12 VI 1823 Gdańsk), jubiler. Zapewne syn złotnika Carla Dalitza (notowany w
1744 i 1759) i starszy brat budowniczego organów Friedricha Rudolfa (1721–1804). Uczył się u Abrahama Schrödera (zm. 1783). W latach 1797–1799 czeladnik w warsztacie Johanna Carla Heckera (zm. 9 VI 1814). Uprawnienia mistrza uzyskał w 1799 roku w pracowni Johanna Gottlieba Steegemanna (Stegmann; 21 II 1745 – 15 XII 1804). Specjalizował się w wyrobach ze srebra. W okresie 1808–1823 prowadził warsztat i sklep na parterze swego domu przy Breitgasse 1057 (ul. Szeroka 20). Swoje produkty sygnował znakiem „Dalitz”. Zachowały się jego precjoza mszalne w kościele w Lubiszewie Tczewskim.
Jego uczniami byli synowie Johann Friedrich (30 XI 1801 – 18 II 1887), z powodzeniem nauczony rzemiosła przez ojca, Carl Heinrich (ur. 1804) i Rudolf Heinrich (14 VIII 1808 – 3 IV 1866), którzy nauki nie ukończyli, podobnie jak zapisany na naukę w 1806 Benjamin Scharping. Z dyplomem naukę ukończył jeszcze Johann Michael Niemierski, zapisany w 1804. Czeladnikiem był Carl Ferdinand Heyne (Heine).
Był żonaty z Anną Elisabeth Heine (zm. po 1823), która jako wdowa prowadziła pracownię pod tym samym adresem. W 1831 roku prowadził pracownię syn Johann Friedrich, potem została zamknięta, dom sprzedany, a Johann Friedrich i jego brat Rudolf Heinrich byli przez wiele lat kapitanami pełnomorskich statków żaglowych. Synowie Johanna Friedricha, August Friedrich (1851–1917) i Gustav Hermann (1857–1919), działali jako gdańscy kupcy, zajmujący się hurtowym handlem zbożem i węglem.
