MINC TADEUSZ, aktor, reżyser
| Linia 2: | Linia 2: | ||
'''TADEUSZ MINC''' (4 II 1924 Łódź – 28 II 1992 Warszawa), aktor, reżyser, kierownik artystyczny teatrów. W latach 1948–1961 był aktorem teatrów w Łodzi. Od 1962 roku, nie rezygnując z aktorstwa, zajął się reżyserią. Współpracował z teatrami Warszawy, Krakowa, Poznania i Wrocławia.<br/><br/> | '''TADEUSZ MINC''' (4 II 1924 Łódź – 28 II 1992 Warszawa), aktor, reżyser, kierownik artystyczny teatrów. W latach 1948–1961 był aktorem teatrów w Łodzi. Od 1962 roku, nie rezygnując z aktorstwa, zajął się reżyserią. Współpracował z teatrami Warszawy, Krakowa, Poznania i Wrocławia.<br/><br/> | ||
W latach 1967–1969 był kierownikiem artystycznym w [[TEATR WYBRZEŻE | Teatrze Wybrzeże]]. Wyreżyserował tutaj ''Ryszarda III'' Williama Shakespeare’a (1968) z Krzysztofem Wieczorkiem w roli tytułowej, ''Ostatnie dobranoc Armstronga'' Johna Ardena (1969) z [[WINIARSKA HALINA | Haliną Winiarską]] i [[SZALAWSKI ANDRZEJ | Andrzejem Szalawskim]]. Najwybitniejsze jego spektakle to ''Matka'' Stanisława Ignacego Witkiewicza (1969) z Haliną Winiarską w roli tytułowej Matki Janiny Węgorzewskiej oraz [[TRAGEDIA O BOGACZU I ŁAZARZU | ''Tragedia o bogaczu i Łazarzu'']] gdańskiego Anonima (27 IX 1969) z Krzysztofem Wieczorkiem – bogaczem i [[BISTA HENRYK | Henrykiem Bistą]] – Łazarzem, którą obejrzało przeszło 40 tysięcy widzów przy niezmiennym aplauzie widowni.<br/><br/> | W latach 1967–1969 był kierownikiem artystycznym w [[TEATR WYBRZEŻE | Teatrze Wybrzeże]]. Wyreżyserował tutaj ''Ryszarda III'' Williama Shakespeare’a (1968) z Krzysztofem Wieczorkiem w roli tytułowej, ''Ostatnie dobranoc Armstronga'' Johna Ardena (1969) z [[WINIARSKA HALINA | Haliną Winiarską]] i [[SZALAWSKI ANDRZEJ | Andrzejem Szalawskim]]. Najwybitniejsze jego spektakle to ''Matka'' Stanisława Ignacego Witkiewicza (1969) z Haliną Winiarską w roli tytułowej Matki Janiny Węgorzewskiej oraz [[TRAGEDIA O BOGACZU I ŁAZARZU | ''Tragedia o bogaczu i Łazarzu'']] gdańskiego Anonima (27 IX 1969) z Krzysztofem Wieczorkiem – bogaczem i [[BISTA HENRYK | Henrykiem Bistą]] – Łazarzem, którą obejrzało przeszło 40 tysięcy widzów przy niezmiennym aplauzie widowni.<br/><br/> | ||
| − | W 1969 roku wyjechał do Warszawy; do Teatru Wybrzeże powrócił po latach, by wyreżyserować własną adaptację ''Opętanych'' Witolda Gombrowicza (26 IV 1987) z [[KOLAK-MICHALSKA DOROTA | Dorotą Kolak]]. Wyreżyserował 14 spektakli telewizyjnych, za spektakl „Panna Julia” Strindberga w 1969 wyróżniony został Orderem Stańczyka, przyznawanym przez miesięcznik [[LITERY | „Litery”]]. {{author: HD}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | W 1969 roku wyjechał do Warszawy; do Teatru Wybrzeże powrócił po latach, by wyreżyserować własną adaptację ''Opętanych'' Witolda Gombrowicza (26 IV 1987) z [[KOLAK-MICHALSKA DOROTA | Dorotą Kolak]]. Wyreżyserował 14 spektakli telewizyjnych, za spektakl „Panna Julia” Strindberga w 1969 wyróżniony został Orderem Stańczyka, przyznawanym przez miesięcznik [[LITERY | „Litery”]]. W 1969 uhonorowany [[MEDAL STOLEMA | Medale Stolema]]. {{author: HD}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 14:40, 30 sie 2021
TADEUSZ MINC (4 II 1924 Łódź – 28 II 1992 Warszawa), aktor, reżyser, kierownik artystyczny teatrów. W latach 1948–1961 był aktorem teatrów w Łodzi. Od 1962 roku, nie rezygnując z aktorstwa, zajął się reżyserią. Współpracował z teatrami Warszawy, Krakowa, Poznania i Wrocławia.
W latach 1967–1969 był kierownikiem artystycznym w Teatrze Wybrzeże. Wyreżyserował tutaj Ryszarda III Williama Shakespeare’a (1968) z Krzysztofem Wieczorkiem w roli tytułowej, Ostatnie dobranoc Armstronga Johna Ardena (1969) z Haliną Winiarską i Andrzejem Szalawskim. Najwybitniejsze jego spektakle to Matka Stanisława Ignacego Witkiewicza (1969) z Haliną Winiarską w roli tytułowej Matki Janiny Węgorzewskiej oraz Tragedia o bogaczu i Łazarzu gdańskiego Anonima (27 IX 1969) z Krzysztofem Wieczorkiem – bogaczem i Henrykiem Bistą – Łazarzem, którą obejrzało przeszło 40 tysięcy widzów przy niezmiennym aplauzie widowni.
W 1969 roku wyjechał do Warszawy; do Teatru Wybrzeże powrócił po latach, by wyreżyserować własną adaptację Opętanych Witolda Gombrowicza (26 IV 1987) z Dorotą Kolak. Wyreżyserował 14 spektakli telewizyjnych, za spektakl „Panna Julia” Strindberga w 1969 wyróżniony został Orderem Stańczyka, przyznawanym przez miesięcznik „Litery”. W 1969 uhonorowany Medale Stolema.
