BACHMANN-ACKERMANN DOROTHEA LUDOLPHINA, śpiewaczka, aktorka
| Linia 3: | Linia 3: | ||
[[File:Dorothea_Ludolphina_Bachmann-Ackermann_JMM.jpg|thumb|Afisz pierwszego przedstawienia ''Czarodziejskiego fletu'' Wolfganga Amadeusza Mozarta 19 X 1794, w którym wystąpili między innymi: Dorothea Ludolphina Bachmann-Ackermann jako Królowa Nocy, jej mąż [[ACKERMANN CARL DAVID| Carl David Ackermann]] jako Mówca, jej bracia [[BACHMANN JEAN PETER HEINRICH| Jean Peter Heinrich Bachmann]] jako Tamino i Johann Carl Peter Bachmann jako Monostatos, oraz żona Jeana Bachmanna Friederike Schuch-Bachmann jako Trzecia Dama]] | [[File:Dorothea_Ludolphina_Bachmann-Ackermann_JMM.jpg|thumb|Afisz pierwszego przedstawienia ''Czarodziejskiego fletu'' Wolfganga Amadeusza Mozarta 19 X 1794, w którym wystąpili między innymi: Dorothea Ludolphina Bachmann-Ackermann jako Królowa Nocy, jej mąż [[ACKERMANN CARL DAVID| Carl David Ackermann]] jako Mówca, jej bracia [[BACHMANN JEAN PETER HEINRICH| Jean Peter Heinrich Bachmann]] jako Tamino i Johann Carl Peter Bachmann jako Monostatos, oraz żona Jeana Bachmanna Friederike Schuch-Bachmann jako Trzecia Dama]] | ||
| − | '''DOROTHEA LUDOLPHINA BACHMANN-ACKERMANN''' (około 1759 Rheinsberg, Brandenburgia – 12 I 1810 Gdańsk), śpiewaczka operowa o głosie sopranowym, aktorka. W 1782 roku zaangażowana razem z braćmi [[BACHMANN JEAN PETER HEINRICH | Jeanem Peterem Heinrichem]] i Johannem Carlem Wilhelmem Bachmannem (4 V 1769 Rheinsberg, Brandenburgia – po 1817) do towarzystwa teatralnego prowadzonego przez Johanne Karoline Schuch (Schuchische Gesellschaft Deutscher Schauspieler; zob. [[TEATR DO KOŃCA XVIII WIEKU | Teatr do końca XVIII wieku]]. Teatr zawodowy). W tym samym roku wyszła za mąż za śpiewaka i aktora [[ACKERMANN CARL DAVID | Carla Davida Ackermanna]]. Występowała w operach, między innymi Johanna Adama Hillera (''Die Liebe auf dem Lande''), Carla Dittersa von Dittersdorffa (''Doktor und Apotheker''), Vicente Martína y Solera (''Lilla, oder Schönheit und Tugend''), Giovanniego Paisiella (''Cyrulik sewilski''), Nicolasa-Marie Dalayraca (''Nina, oder Wahnsinn aus Liebe''), André Grétry’ego (''Der Zauberspiegel''), Pierre’a Monsigny’ego (''Piękna Arsena''), Niccolò Picciniego (''Czekina albo Cnotliwa panienka''), Georga Antona Bendy (''Romeo i Julia'', ''Jarmark''), Friedricha Ludwiga Bendy (''Cyrulik sewilski''), Wolfganga Amadeusza Mozarta (''Uprowadzenie z Seraju'', ''Czarodziejski flet'', ''Don Giovanni''), Giuseppe Sartiego (''Im Trüben ist gut fischen''), Antonio Salieriego (''Axur, król Ormus''), oraz w sztukach, między innymi Williama Shakespeare’a (''Poskromienie złośnicy'', ''Ryszard III''), Richarda Brinsleya Sheridana (''Szkoła obmowy''), Pierre’a Beaumarchais’go (''Szalony dzień, czyli Wesele Figara''), Friedricha Schillera (''Intryga i miłość'', ''Sprzysiężenie Fieska w Genui''), Carla Gozziego (''Szczęśliwi żebracy''). Po raz ostatni wystąpiła na scenie 13 XII 1800 w Gdańsku. {{author: JMM}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | '''DOROTHEA LUDOLPHINA BACHMANN-ACKERMANN''' (około 1759 Rheinsberg, Brandenburgia – 12 I 1810 Gdańsk), śpiewaczka operowa o głosie sopranowym, aktorka. W 1782 roku zaangażowana razem z braćmi [[BACHMANN JEAN PETER HEINRICH | Jeanem Peterem Heinrichem]] i Johannem Carlem Wilhelmem Bachmannem (4 V 1769 Rheinsberg, Brandenburgia – po 1817) do towarzystwa teatralnego prowadzonego przez Johanne Karoline Schuch (Schuchische Gesellschaft Deutscher Schauspieler; zob. [[TEATR DO KOŃCA XVIII WIEKU | Teatr do końca XVIII wieku]]. Teatr zawodowy). W tym samym roku wyszła za mąż za śpiewaka i aktora [[ACKERMANN CARL DAVID | Carla Davida Ackermanna]].<br/><br/> |
| + | Występowała w operach, między innymi Johanna Adama Hillera (''Die Liebe auf dem Lande''), Carla Dittersa von Dittersdorffa (''Doktor und Apotheker''), Vicente Martína y Solera (''Lilla, oder Schönheit und Tugend''), Giovanniego Paisiella (''Cyrulik sewilski''), Nicolasa-Marie Dalayraca (''Nina, oder Wahnsinn aus Liebe''), André Grétry’ego (''Der Zauberspiegel''), Pierre’a Monsigny’ego (''Piękna Arsena''), Niccolò Picciniego (''Czekina albo Cnotliwa panienka''), Georga Antona Bendy (''Romeo i Julia'', ''Jarmark''), Friedricha Ludwiga Bendy (''Cyrulik sewilski''), Wolfganga Amadeusza Mozarta (''Uprowadzenie z Seraju'', ''Czarodziejski flet'', ''Don Giovanni''), Giuseppe Sartiego (''Im Trüben ist gut fischen''), Antonio Salieriego (''Axur, król Ormus''), oraz w sztukach, między innymi Williama Shakespeare’a (''Poskromienie złośnicy'', ''Ryszard III''), Richarda Brinsleya Sheridana (''Szkoła obmowy''), Pierre’a Beaumarchais’go (''Szalony dzień, czyli Wesele Figara''), Friedricha Schillera (''Intryga i miłość'', ''Sprzysiężenie Fieska w Genui''), Carla Gozziego (''Szczęśliwi żebracy'').<br/><br/> | ||
| + | Po raz ostatni wystąpiła na scenie 13 XII 1800 w Gdańsku. {{author: JMM}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 11:33, 10 lip 2021
DOROTHEA LUDOLPHINA BACHMANN-ACKERMANN (około 1759 Rheinsberg, Brandenburgia – 12 I 1810 Gdańsk), śpiewaczka operowa o głosie sopranowym, aktorka. W 1782 roku zaangażowana razem z braćmi Jeanem Peterem Heinrichem i Johannem Carlem Wilhelmem Bachmannem (4 V 1769 Rheinsberg, Brandenburgia – po 1817) do towarzystwa teatralnego prowadzonego przez Johanne Karoline Schuch (Schuchische Gesellschaft Deutscher Schauspieler; zob. Teatr do końca XVIII wieku. Teatr zawodowy). W tym samym roku wyszła za mąż za śpiewaka i aktora Carla Davida Ackermanna.
Występowała w operach, między innymi Johanna Adama Hillera (Die Liebe auf dem Lande), Carla Dittersa von Dittersdorffa (Doktor und Apotheker), Vicente Martína y Solera (Lilla, oder Schönheit und Tugend), Giovanniego Paisiella (Cyrulik sewilski), Nicolasa-Marie Dalayraca (Nina, oder Wahnsinn aus Liebe), André Grétry’ego (Der Zauberspiegel), Pierre’a Monsigny’ego (Piękna Arsena), Niccolò Picciniego (Czekina albo Cnotliwa panienka), Georga Antona Bendy (Romeo i Julia, Jarmark), Friedricha Ludwiga Bendy (Cyrulik sewilski), Wolfganga Amadeusza Mozarta (Uprowadzenie z Seraju, Czarodziejski flet, Don Giovanni), Giuseppe Sartiego (Im Trüben ist gut fischen), Antonio Salieriego (Axur, król Ormus), oraz w sztukach, między innymi Williama Shakespeare’a (Poskromienie złośnicy, Ryszard III), Richarda Brinsleya Sheridana (Szkoła obmowy), Pierre’a Beaumarchais’go (Szalony dzień, czyli Wesele Figara), Friedricha Schillera (Intryga i miłość, Sprzysiężenie Fieska w Genui), Carla Gozziego (Szczęśliwi żebracy).
Po raz ostatni wystąpiła na scenie 13 XII 1800 w Gdańsku.
