DIRCKSEN ERNST, budowniczy
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''DIRCKSEN ERNST''' (31 V 1830 Gdańsk – 11 V 1899 Erfurt), budowniczy. Syn Friedricha, nauczyciela gd. szkół elementarnych. Uczęszczał do q szkół św. Jana i q św. Piotra i Pawła. Po uzyskaniu stypendium z q Towarzystwa Pokoju studiował w Królewskim Inst. Przemysłowym w Berlinie. W 1853 otrzymał uprawnienia budowlane. Pracował w ramach stażu w kilku firmach | + | '''DIRCKSEN ERNST''' (31 V 1830 Gdańsk – 11 V 1899 Erfurt), budowniczy. Syn Friedricha, nauczyciela gd. szkół elementarnych. Uczęszczał do q szkół św. Jana i q św. Piotra i Pawła. Po uzyskaniu stypendium z q Towarzystwa Pokoju studiował w Królewskim Inst. Przemysłowym w Berlinie. W 1853 otrzymał uprawnienia budowlane. Pracował w ramach stażu w kilku firmach budowlanych, nast. poświęcił się budownictwu kolejowemu. W 1859–67 pracował jako inspektor nadzorujący budownictwo kolejowe w Wielkopolsce i na Śląsku, w czasie wojny prus.-fr. (1870–71) był odpowiedzialny za linie kolejowe w centr. części frontu. Zbudował 37-kilometrową linię kolejową z Remilly do Pont à Mousson, co przyśpieszyło zdobycie fr. twierdzy Mainz i zadecydowało o ostatecznej klęsce Francji. Od 1874 jako tajny radca zaprojektował i zbudował nowoczesny berliński węzeł kolejowy (wraz z istniejącą ob. obwodnicą). Podobne rozwiązania tech. zastosował w budownictwie kolejowym w Erfurcie (od 1890). Kierował z Erfurtu budową nowych linii na całym górzystym terenie Lasu Turyńskiego i w rejonie Frankfurtu n. Odrą. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 15:02, 17 lut 2013
DIRCKSEN ERNST (31 V 1830 Gdańsk – 11 V 1899 Erfurt), budowniczy. Syn Friedricha, nauczyciela gd. szkół elementarnych. Uczęszczał do q szkół św. Jana i q św. Piotra i Pawła. Po uzyskaniu stypendium z q Towarzystwa Pokoju studiował w Królewskim Inst. Przemysłowym w Berlinie. W 1853 otrzymał uprawnienia budowlane. Pracował w ramach stażu w kilku firmach budowlanych, nast. poświęcił się budownictwu kolejowemu. W 1859–67 pracował jako inspektor nadzorujący budownictwo kolejowe w Wielkopolsce i na Śląsku, w czasie wojny prus.-fr. (1870–71) był odpowiedzialny za linie kolejowe w centr. części frontu. Zbudował 37-kilometrową linię kolejową z Remilly do Pont à Mousson, co przyśpieszyło zdobycie fr. twierdzy Mainz i zadecydowało o ostatecznej klęsce Francji. Od 1874 jako tajny radca zaprojektował i zbudował nowoczesny berliński węzeł kolejowy (wraz z istniejącą ob. obwodnicą). Podobne rozwiązania tech. zastosował w budownictwie kolejowym w Erfurcie (od 1890). Kierował z Erfurtu budową nowych linii na całym górzystym terenie Lasu Turyńskiego i w rejonie Frankfurtu n. Odrą.
