WEDEL DANIEL LUDWIG, księgarz
| Linia 8: | Linia 8: | ||
[[File:Wzgórze_Królewskie_w_Parku_Jaśkowej_Doliny,_Wedel,_1842.jpg|thumb||Karta książki ''Der Johannisberg bei Danzig: von Freunden für Freunde der schönen Natur'', druk. Wedel, 1842]] | [[File:Wzgórze_Królewskie_w_Parku_Jaśkowej_Doliny,_Wedel,_1842.jpg|thumb||Karta książki ''Der Johannisberg bei Danzig: von Freunden für Freunde der schönen Natur'', druk. Wedel, 1842]] | ||
| − | '''DANIEL LUDWIG WEDEL''' (1728 lub 1730 Berlin – 27 VI 1822 Gdańsk), księgarz. Zawodu wydawcy i drukarza uczył się zapewne w Lipsku. W Gdańsku mieszkał od około 1760 roku. W 1777 przeniósł swoją księgarnię z Hundegasse (ul. Ogarna) do zakupionej 1 marca tego roku kamienicy przy Jopengasse 563 (ul. Piwna 8). W 1780 roku nabył oficynę drukarską Schreiberów ([[SCHREIBER THOMAS JOHANNES | Thomas Johannes Schreiber]]), przenosząc ją z Fleischergasse (ul. Rzeźnicka) na Jopengasse 8. Otrzymał związany z tą oficyną tytuł typografa miejskiego i gimnazjalnego. Po roku 1793, za zgodą władz pruskich, używał tytułu Wedelsche Hofbuchdruckerei (drukarnia dworu [królewskiego]). Wydawał prace naukowe, zarządzenia władz miejskich, potem pruskich, podręczniki (między innymi do nauczania języka polskiego [[MONETA JAN | Jana Monety]] i [[WOYNA JAN KAROL | Jana Karola Woyny]]), kalendarze i czasopisma, wydawał [[DANZIGER WOCHENSCHRIFT | „Danziger Wochenschrift”]] | + | '''DANIEL LUDWIG WEDEL''' (1728 lub 1730 Berlin – 27 VI 1822 Gdańsk), księgarz. Zawodu wydawcy i drukarza uczył się zapewne w Lipsku. W Gdańsku mieszkał od około 1760 roku. W 1777 przeniósł swoją księgarnię z Hundegasse (ul. Ogarna) do zakupionej 1 marca tego roku kamienicy przy Jopengasse 563 (ul. Piwna 8). W 1780 roku nabył oficynę drukarską Schreiberów ([[SCHREIBER THOMAS JOHANNES | Thomas Johannes Schreiber]]), przenosząc ją z Fleischergasse (ul. Rzeźnicka) na Jopengasse 8. Otrzymał związany z tą oficyną tytuł typografa miejskiego i gimnazjalnego. Po roku 1793, za zgodą władz pruskich, używał tytułu Wedelsche Hofbuchdruckerei (drukarnia dworu [królewskiego]). Wydawał prace naukowe, zarządzenia władz miejskich, potem pruskich, podręczniki (między innymi do nauczania języka polskiego [[MONETA JAN | Jana Monety]] i [[WOYNA JAN KAROL | Jana Karola Woyny]]), kalendarze i czasopisma, wydawał mutacje [[DANZIGER ERFAHRUNGEN | „Danziger Erfahrungen”]], [KÖNIGLICH PREUßISCHE DANZIGER NACHRICHTEN UND ANZEIGEN ZUM NUTZEN UND BESTEN DES PUBLIKUMS | „Königlich Preußische Danziger Nachrichten und Anzeigen zum Nutzen und Besten des Publikums”]], [[DANZIGER WOCHENSCHRIFT | „Danziger Wochenschrift”]], [[DANZIGER INTELLIGENZBLATT | „Danziger Intelligenzblatt”]], „Kreisblatt des Danziger Kreises”. Współpracował z wydawnictwami z Lipska, których książki sprzedawał w swojej księgarni. Bezpośrednie kierownictwo drukarni w latach 1780–1802 sprawował Georg Christian Hecht. <br/><br/> |
W swoim zawodzie kształcił synów (zmarli wcześnie lub opuścili Gdańsk): Johann Ludwig został czeladnikiem w 1784, a Karl Friedrich w 1791. Spadkobierczynią została córka Eleonore Julianne Wedel (6 VIII 1765 Gdańsk – zmarła na cholerę 23 VIII 1831 Gdańsk), po raz pierwszy zamężna za drukarza Christopha Friedricha Delmanzo, po raz drugi za Augusta Friedricha Rathstocka, który od 1814 do śmierci 21 VIII 1820 zarządzał firmą i po 1817 nabył sąsiednią kamienicę, przy Jopengasse 7 (ul. Piwna). Po śmierci drugiego męża Eleonora działała samodzielnie (między innymi sprzedała kamienicę przy Jopengasse 7), następnie z synem z pierwszego małżeństwa, Christophem Ludwigiem Delmanzem (1794–1840).<br/><br/> | W swoim zawodzie kształcił synów (zmarli wcześnie lub opuścili Gdańsk): Johann Ludwig został czeladnikiem w 1784, a Karl Friedrich w 1791. Spadkobierczynią została córka Eleonore Julianne Wedel (6 VIII 1765 Gdańsk – zmarła na cholerę 23 VIII 1831 Gdańsk), po raz pierwszy zamężna za drukarza Christopha Friedricha Delmanzo, po raz drugi za Augusta Friedricha Rathstocka, który od 1814 do śmierci 21 VIII 1820 zarządzał firmą i po 1817 nabył sąsiednią kamienicę, przy Jopengasse 7 (ul. Piwna). Po śmierci drugiego męża Eleonora działała samodzielnie (między innymi sprzedała kamienicę przy Jopengasse 7), następnie z synem z pierwszego małżeństwa, Christophem Ludwigiem Delmanzem (1794–1840).<br/><br/> | ||
W chwili śmierci Eleonore (1831) na aktywa firmy składały się: drukarnia, introligatornia książek, drukarnia litograficzna (''Steindruckerei''), odlewnia czcionek, wydawnictwo D.L. Wedel. Decyzją spadkobierców Eleonore, którymi były jej dzieci z pierwszego małżeństwa, ustalono, że firma pozostanie w rodzinie, jej pełnomocnikiem i kierownikiem drukarni był Carl August Thomas. Po śmierci Christopha Ludwiga Delmanza (1840) firmą zarządzała jego siostra Elisa Antonia Delmanzo (1815–1862) i jej drugi mąż Max Antonio Müller (1813–po 1890), po nich córka Christopha Ludwiga Delmanza, Auguste Malwine Elise (1835–1887), żona Wilhelma Carla Kulenkampfa (1821 – przed 1887). W 1893 firma zatrudniała 22 osoby. W 1897 drukarnię odkupiła redakcja dziennika [[DANZIGER NEUESTE NACHRICHTEN | Danziger Neueste Nachrichten]].<br/><br/> | W chwili śmierci Eleonore (1831) na aktywa firmy składały się: drukarnia, introligatornia książek, drukarnia litograficzna (''Steindruckerei''), odlewnia czcionek, wydawnictwo D.L. Wedel. Decyzją spadkobierców Eleonore, którymi były jej dzieci z pierwszego małżeństwa, ustalono, że firma pozostanie w rodzinie, jej pełnomocnikiem i kierownikiem drukarni był Carl August Thomas. Po śmierci Christopha Ludwiga Delmanza (1840) firmą zarządzała jego siostra Elisa Antonia Delmanzo (1815–1862) i jej drugi mąż Max Antonio Müller (1813–po 1890), po nich córka Christopha Ludwiga Delmanza, Auguste Malwine Elise (1835–1887), żona Wilhelma Carla Kulenkampfa (1821 – przed 1887). W 1893 firma zatrudniała 22 osoby. W 1897 drukarnię odkupiła redakcja dziennika [[DANZIGER NEUESTE NACHRICHTEN | Danziger Neueste Nachrichten]].<br/><br/> | ||
W kamienicy przy Jopengasse 8 urodził się i spędził dzieciństwo [[JABŁOŃSKI HENRYK HUBERTUS | Henryk Jabłoński]], po odbudowie ze zniszczeń II wojny światowej na parterze funkcjonuje sklep filatelistyczny. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | W kamienicy przy Jopengasse 8 urodził się i spędził dzieciństwo [[JABŁOŃSKI HENRYK HUBERTUS | Henryk Jabłoński]], po odbudowie ze zniszczeń II wojny światowej na parterze funkcjonuje sklep filatelistyczny. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 16:26, 29 cze 2021
DANIEL LUDWIG WEDEL (1728 lub 1730 Berlin – 27 VI 1822 Gdańsk), księgarz. Zawodu wydawcy i drukarza uczył się zapewne w Lipsku. W Gdańsku mieszkał od około 1760 roku. W 1777 przeniósł swoją księgarnię z Hundegasse (ul. Ogarna) do zakupionej 1 marca tego roku kamienicy przy Jopengasse 563 (ul. Piwna 8). W 1780 roku nabył oficynę drukarską Schreiberów ( Thomas Johannes Schreiber), przenosząc ją z Fleischergasse (ul. Rzeźnicka) na Jopengasse 8. Otrzymał związany z tą oficyną tytuł typografa miejskiego i gimnazjalnego. Po roku 1793, za zgodą władz pruskich, używał tytułu Wedelsche Hofbuchdruckerei (drukarnia dworu [królewskiego]). Wydawał prace naukowe, zarządzenia władz miejskich, potem pruskich, podręczniki (między innymi do nauczania języka polskiego Jana Monety i Jana Karola Woyny), kalendarze i czasopisma, wydawał mutacje „Danziger Erfahrungen”, [KÖNIGLICH PREUßISCHE DANZIGER NACHRICHTEN UND ANZEIGEN ZUM NUTZEN UND BESTEN DES PUBLIKUMS | „Königlich Preußische Danziger Nachrichten und Anzeigen zum Nutzen und Besten des Publikums”]], „Danziger Wochenschrift”, „Danziger Intelligenzblatt”, „Kreisblatt des Danziger Kreises”. Współpracował z wydawnictwami z Lipska, których książki sprzedawał w swojej księgarni. Bezpośrednie kierownictwo drukarni w latach 1780–1802 sprawował Georg Christian Hecht.
W swoim zawodzie kształcił synów (zmarli wcześnie lub opuścili Gdańsk): Johann Ludwig został czeladnikiem w 1784, a Karl Friedrich w 1791. Spadkobierczynią została córka Eleonore Julianne Wedel (6 VIII 1765 Gdańsk – zmarła na cholerę 23 VIII 1831 Gdańsk), po raz pierwszy zamężna za drukarza Christopha Friedricha Delmanzo, po raz drugi za Augusta Friedricha Rathstocka, który od 1814 do śmierci 21 VIII 1820 zarządzał firmą i po 1817 nabył sąsiednią kamienicę, przy Jopengasse 7 (ul. Piwna). Po śmierci drugiego męża Eleonora działała samodzielnie (między innymi sprzedała kamienicę przy Jopengasse 7), następnie z synem z pierwszego małżeństwa, Christophem Ludwigiem Delmanzem (1794–1840).
W chwili śmierci Eleonore (1831) na aktywa firmy składały się: drukarnia, introligatornia książek, drukarnia litograficzna (Steindruckerei), odlewnia czcionek, wydawnictwo D.L. Wedel. Decyzją spadkobierców Eleonore, którymi były jej dzieci z pierwszego małżeństwa, ustalono, że firma pozostanie w rodzinie, jej pełnomocnikiem i kierownikiem drukarni był Carl August Thomas. Po śmierci Christopha Ludwiga Delmanza (1840) firmą zarządzała jego siostra Elisa Antonia Delmanzo (1815–1862) i jej drugi mąż Max Antonio Müller (1813–po 1890), po nich córka Christopha Ludwiga Delmanza, Auguste Malwine Elise (1835–1887), żona Wilhelma Carla Kulenkampfa (1821 – przed 1887). W 1893 firma zatrudniała 22 osoby. W 1897 drukarnię odkupiła redakcja dziennika Danziger Neueste Nachrichten.
W kamienicy przy Jopengasse 8 urodził się i spędził dzieciństwo Henryk Jabłoński, po odbudowie ze zniszczeń II wojny światowej na parterze funkcjonuje sklep filatelistyczny.
