TĘGOBORSKI LUDWIK IGNACY, rosyjski konsul w Gdańsku
| Linia 2: | Linia 2: | ||
'''LUDWIK IGNACY SABIN TĘGOBORSKI''' (ros. Liudwig Walerianowicz Tengoborskij) (17 II 1793 Warszawa – 11 IV 1857 Petersburg), ekonomista i dyplomata rosyjski, konsul generalny w Gdańsku. Szlachcic polski (herbu Szreniawa), syn Waleriana Tęgoborskiego, szambelana króla Stanisława Augusta, w 1793 sekretarza wielkiego litewskiego.<br/><br/> | '''LUDWIK IGNACY SABIN TĘGOBORSKI''' (ros. Liudwig Walerianowicz Tengoborskij) (17 II 1793 Warszawa – 11 IV 1857 Petersburg), ekonomista i dyplomata rosyjski, konsul generalny w Gdańsku. Szlachcic polski (herbu Szreniawa), syn Waleriana Tęgoborskiego, szambelana króla Stanisława Augusta, w 1793 sekretarza wielkiego litewskiego.<br/><br/> | ||
Od 1812 pracował w Departamencie Skarbowym Księstwa Warszawskiego, a następnie – Królestwa Polskiego. Pod koniec lat 20. XIX wieku przeszedł do służby rosyjskiej; w latach 1829–1832 był konsulem generalnym w Gdańsku. Od marca do lipca 1833 jako komisarz pełnomocny wszedł w skład austriacko-prusko-rosyjskiej Komisji Reorganizacyjnej, opracowującej nową konstytucję dla Rzeczypospolitej Krakowskiej. Od 23 IV 1848 członek Rady Państwa, był między innymi przewodniczącym komisji do spraw udziału Rosji w Wystawie Światowej w Londynie w 1851. W tym samym roku został prezesem Komitetu Taryf Celnych.<br/><br/> | Od 1812 pracował w Departamencie Skarbowym Księstwa Warszawskiego, a następnie – Królestwa Polskiego. Pod koniec lat 20. XIX wieku przeszedł do służby rosyjskiej; w latach 1829–1832 był konsulem generalnym w Gdańsku. Od marca do lipca 1833 jako komisarz pełnomocny wszedł w skład austriacko-prusko-rosyjskiej Komisji Reorganizacyjnej, opracowującej nową konstytucję dla Rzeczypospolitej Krakowskiej. Od 23 IV 1848 członek Rady Państwa, był między innymi przewodniczącym komisji do spraw udziału Rosji w Wystawie Światowej w Londynie w 1851. W tym samym roku został prezesem Komitetu Taryf Celnych.<br/><br/> | ||
| − | Od 1831 w randze rzeczywistego radcy stanu, od 28 IV 1841 – tajnego radcy, od 1856 – rzeczywistego tajnego radcy. Był autorem szeregu prac z zakresu ekonomii i statystyki. Kawaler Orderu Świętego Stanisława II klasy i Krzyża Komandorskiego austriackiego Orderu Leopolda. Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (grobowiec zachowany). {{author: OM}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | Od 1831 w randze rzeczywistego radcy stanu, od 28 IV 1841 – tajnego radcy, od 1856 – rzeczywistego tajnego radcy. Był autorem szeregu prac z zakresu ekonomii i statystyki. Kawaler Orderu Świętego Stanisława II klasy i Krzyża Komandorskiego austriackiego Orderu Leopolda. Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (grobowiec zachowany). {{author: OM}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
'''Bibliografia''':<br/> | '''Bibliografia''':<br/> | ||
Wersja z 16:40, 11 maj 2021
LUDWIK IGNACY SABIN TĘGOBORSKI (ros. Liudwig Walerianowicz Tengoborskij) (17 II 1793 Warszawa – 11 IV 1857 Petersburg), ekonomista i dyplomata rosyjski, konsul generalny w Gdańsku. Szlachcic polski (herbu Szreniawa), syn Waleriana Tęgoborskiego, szambelana króla Stanisława Augusta, w 1793 sekretarza wielkiego litewskiego.
Od 1812 pracował w Departamencie Skarbowym Księstwa Warszawskiego, a następnie – Królestwa Polskiego. Pod koniec lat 20. XIX wieku przeszedł do służby rosyjskiej; w latach 1829–1832 był konsulem generalnym w Gdańsku. Od marca do lipca 1833 jako komisarz pełnomocny wszedł w skład austriacko-prusko-rosyjskiej Komisji Reorganizacyjnej, opracowującej nową konstytucję dla Rzeczypospolitej Krakowskiej. Od 23 IV 1848 członek Rady Państwa, był między innymi przewodniczącym komisji do spraw udziału Rosji w Wystawie Światowej w Londynie w 1851. W tym samym roku został prezesem Komitetu Taryf Celnych.
Od 1831 w randze rzeczywistego radcy stanu, od 28 IV 1841 – tajnego radcy, od 1856 – rzeczywistego tajnego radcy. Był autorem szeregu prac z zakresu ekonomii i statystyki. Kawaler Orderu Świętego Stanisława II klasy i Krzyża Komandorskiego austriackiego Orderu Leopolda. Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (grobowiec zachowany).
Bibliografia:
Высшие чины Российской империи (22.10.1721–2.3.1917). Биографический словарь, red. Е.Л. Потемкин, t. IV: С–Я, Moskwa 2019.
Русскій біиографическій словарь, red. А.А. Половцов, t. XX, St. Petersburg 1912.
Urzędnicy centralni i dostojnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego XIV–XVIII wieku. Spisy, opr. H. Lulewicz, A. Rachuba, Kórnik 1994.
Wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=lu.3156.
