PAUL von MOLNSDORF, proboszcz kościoła NMP
(uzupełnienie L.M.(27.07.2020)) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''PAUL von MOLNSDORF''' (zm. przed 1368), pisarz wielkiego mistrza, notariusz publiczny, kanonik włocławski, proboszcz [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]] (NMP). | + | '''PAUL von MOLNSDORF''' (zm. przed 1368), pisarz wielkiego mistrza krzyżackiego, notariusz publiczny, kanonik włocławski, proboszcz [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]] (NMP). Syn rajcy z Wrocławia Helwicusa von Molnsdorf (zm. przed styczniem 1347), brat Matthiasa (zm. przed 3 V 1351). Był klerykiem diecezji wrocławskiej, 25 XI 1344 roku po raz pierwszy pojawił się jako jeden z dwóch pisarzy wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego w Malborku. Urząd ten sprawował (z przerwą w 1345) do 20 III 1348 roku, jednocześnie dowodnie od 24 V 1346 był kanonikiem we Włocławku. 24 I 1347 roku wystąpił w roli notariusza publicznego, instrument notarialny sporządzał jeszcze w maju tego roku, co pozwala widzieć w nim osobę wykształconą. 8 II 1348 roku otrzymał prowizję na kanonię warmińską, ale kanonii tej nigdy nie objął.<br/><br/> |
| + | Dowodnie od 3 V 1351 roku do 11 VI 1363 występował jako proboszcz gdańskiego kościoła NMP, choć mógł być nim i do 1368, kiedy pojawił się jego następca Johann von Gilgenburg. Jako proboszcz 26 IV 1360 roku uzyskał od papieża Innocentego VI zgodę na odpuszczenie grzechów w godzinę śmierci przez wybranego spowiednika. Popadł w spór z [[RADA MIEJSKA | Radą Głównego Miasta Gdańska]], nieprzestrzegającą zapisów testamentowych mieszczan na rzecz jego kościoła. Konflikt zakończył 5 III 1363 roku pozytywny dla niego wyrok [[KOMTURSTWO GDAŃSKIE | komtura gdańskiego]] Giselbrechta von Dudelsheim i komtura domowego Ludwiga von Essen. Nakazano mu wówczas między innymi chrzcić dzieci za opłatą w różnych porach, a nie tylko po mszy.<br/><br/> | ||
| + | 11 VI 1363 komtur gdański Giselbrecht von Dudelsheim rozstrzygnął jego spór z plebanem [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | kościoła św. Katarzyny]], w wyniku którego [[KAPLICA ŚW. GERTRUDY | kaplica św. Gertrudy]] stała się kaplicą filialną kościoła NMP.<br/><br/> | ||
| + | Pod datą 10 lipca (zgodnie ze zwyczajem bez podania roku) odnotowany został jako dobroczyńca w nekrologu cystersów z klasztoru w Pelplinie. {{author: RK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 15:25, 21 kwi 2021
PAUL von MOLNSDORF (zm. przed 1368), pisarz wielkiego mistrza krzyżackiego, notariusz publiczny, kanonik włocławski, proboszcz kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny (NMP). Syn rajcy z Wrocławia Helwicusa von Molnsdorf (zm. przed styczniem 1347), brat Matthiasa (zm. przed 3 V 1351). Był klerykiem diecezji wrocławskiej, 25 XI 1344 roku po raz pierwszy pojawił się jako jeden z dwóch pisarzy wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego w Malborku. Urząd ten sprawował (z przerwą w 1345) do 20 III 1348 roku, jednocześnie dowodnie od 24 V 1346 był kanonikiem we Włocławku. 24 I 1347 roku wystąpił w roli notariusza publicznego, instrument notarialny sporządzał jeszcze w maju tego roku, co pozwala widzieć w nim osobę wykształconą. 8 II 1348 roku otrzymał prowizję na kanonię warmińską, ale kanonii tej nigdy nie objął.
Dowodnie od 3 V 1351 roku do 11 VI 1363 występował jako proboszcz gdańskiego kościoła NMP, choć mógł być nim i do 1368, kiedy pojawił się jego następca Johann von Gilgenburg. Jako proboszcz 26 IV 1360 roku uzyskał od papieża Innocentego VI zgodę na odpuszczenie grzechów w godzinę śmierci przez wybranego spowiednika. Popadł w spór z Radą Głównego Miasta Gdańska, nieprzestrzegającą zapisów testamentowych mieszczan na rzecz jego kościoła. Konflikt zakończył 5 III 1363 roku pozytywny dla niego wyrok komtura gdańskiego Giselbrechta von Dudelsheim i komtura domowego Ludwiga von Essen. Nakazano mu wówczas między innymi chrzcić dzieci za opłatą w różnych porach, a nie tylko po mszy.
11 VI 1363 komtur gdański Giselbrecht von Dudelsheim rozstrzygnął jego spór z plebanem kościoła św. Katarzyny, w wyniku którego kaplica św. Gertrudy stała się kaplicą filialną kościoła NMP.
Pod datą 10 lipca (zgodnie ze zwyczajem bez podania roku) odnotowany został jako dobroczyńca w nekrologu cystersów z klasztoru w Pelplinie.
