OSTROWSKA MARIA, nauczycielka, harcmistrzyni
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| + | [[File: Szczepan_Pilecki.jpg | thumb| Grono pedagogiczne Polskich Szkół Handlowych, Maria Ostrowska w pierwszym rzędzie z lewej, około 1930]] | ||
[[File:Ostrowska Maria.JPG|thumb|Maria Ostrowska]] | [[File:Ostrowska Maria.JPG|thumb|Maria Ostrowska]] | ||
Wersja z 11:55, 21 kwi 2021
MARIA OSTROWSKA (19 V 1906 Rumian, powiat lubawski – 10 X 2000 Sopot), nauczycielka, harcmistrzyni, pierwsza komendantka Hufca i Chorągwi Harcerek w II Wolnym Mieście Gdańsku (WMG; harcerstwo). Pochodziła z rodziny chłopskiej, jako uczennica progimnazjum w Lubawie w 1923 roku wstąpiła do harcerstwa. W roku 1926 uzyskała maturę w Liceum Handlowym w Bydgoszczy, w 1930 ukończyła w Poznaniu Wyższą Szkołę Handlową.
Za wyniki w nauce otrzymała stypendium na dalsze studia w Akademii Handlowej w Antwerpii, wybrała jednak pracę w Polskich Szkołach Handlowych w II Wolnym Mieście Gdańsku, gdzie w latach 1930–1939 uczyła przedmiotów handlowych i gimnastyki.
Założyła w Gdańsku Drużynę Harcerek im. Królowej Jadwigi i III Drużynę Harcerek im. Marii Konopnickiej. W roku 1931, po utworzeniu hufca harcerek, została jego komendantem. Z jej inicjatywy powstało wiele nowych drużyn i gromad zuchowych w Siedlcach, Brzeźnie, Nowym Porcie, także w Pruszczu Gdańskim i Pszczółkach. Kiedy rozpoczynała pracę, hufiec liczył 79 harcerek i zuchów skupionych w 3 drużynach, 1935 działało już 12 drużyn i 12 gromad zuchowych, skupiających 285 harcerek i 291 zuchów. W roku 1935 została pierwszą komendantką powołanej w Gdańsku Chorągwi Harcerek. Poprowadziła 60-osobową reprezentację swojej Chorągwi na Jubileuszowy Zlot Związku Harcerstwa Polskiego (ZHP) w Spale. Kierowała także pracą Wydziału Zuchów, Referatu Żeglarskiego i Referatu Sportu. Z jej inicjatywy powstała I Morska Drużyna Harcerek „Wichry Bałtyku”.
Była członkiem Zarządu Okręgu ZHP w Gdańsku, członkiem Związku Nauczycielstwa Polskiego, należała do Gminy Polskiej Związku Polaków, Towarzystwa Przyjaciół Nauki i Sztuki. W lipcu 1939 roku na polecenie Komisariatu Generalnego Rzeczypospolitej Polskiej w Gdańsku przeprowadziła się do Gdyni. We wrześniu 1939 zorganizowała z harcerkami w budynku Sądu Okręgowego w Gdyni pomoc żywnościową i odzieżową dla uciekinierów i więźniów. Od października 1939 do 1945 roku przebywała w okolicach Lubawy.
W 1945, za zgodą gdańskiego Kuratora Oświaty, rozpoczęła organizację średniego szkolnictwa administracji i handlu, otrzymała na ten cel budynek w Sopocie przy ul. Kościuszki, doprowadziła do powstania Gimnazjum i Liceum Handlowego (początkowo zwanego Kupieckim), którego została dyrektorem. Ze względów politycznych w 1951 roku przeniesiona na stanowisko dyrektora Liceum Pracy Społecznej dla Pracujących, odsunięta od pracy dydaktycznej jeszcze w tym roku została kierownikiem Spółdzielni ARS „Cepelia” w Gdańsku. Następnie była prezesem Spółdzielni Pracy „Śnieżka”. Przed przejściem na emeryturę w roku 1970, za zgodą Ministerstwa Oświaty i Wychowania, utworzyła średnią szkołę zawodową w branży „konserwator wyrobów włókienniczych”.
Po reaktywowaniu ZHP włączyła się do pracy harcerskiej, w 1958 została przewodniczącą Komisji Historycznej Chorągwi. Z przedwojennymi harcerzami pracowała nad zebraniem i opracowaniem dokumentacji o harcerstwie w II WMG (materiały zdeponowane w Polskiej Akademii Nauk Bibliotece Gdańskiej). W 1970 została przewodniczącą nowo założonego Kręgu byłych Harcerzy WMG, w 1978 otrzymała stopień harcmistrzyni. Odznaczona między innymi Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1968). Pochowana na cmentarzu Katolickim w Sopocie.
