STASZEWSKI JÓZEF, profesor Wyższej Szkoły Pedagogicznej
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''JÓZEF STASZEWSKI''' (pierwotnie Haliczer; 18 XI 1887 Tarnopol – 5 IX 1966, Warszawa), geograf, historyk geografii, | + | '''JÓZEF STASZEWSKI''' (pierwotnie Haliczer; 18 XI 1887 Tarnopol – 5 IX 1966, Warszawa), geograf, historyk geografii, profesor gdańskiej [[WYŻSZA SZKOŁA PEDAGOGICZNA | Wyższej Szkoły Pedagogicznej]] (WSP). Pochodził z biednej rodziny żydowskiej, ukończył szkołę średnią we Lwowie, od 1910 roku studiował w Wiedniu geografię i przyrodę. Podczas I wojny światowej był oficerem armii austriackiej, jako jeniec rosyjski na Syberii uczył w polskim gimnazjum w Irkucku. Od 1921 nauczyciel w gimnazjum w Tarnopolu, od 1937 doktor (uniwersytet we Lwowie). Podczas II wojny światowej więzień niemieckich obozów koncentracyjnych.<br/><br/> |
| + | Od roku 1945 mieszkał w Sopocie, pracował początkowo w gdańskim Państwowym Pedagogium, następnie w WSP, kierownik Zakładu Geografii, od 1953 kierownik Katedry Geografii Regionalnej. W roku 1957 docent, od 1957 profesor tytularny. Założyciel Oddziału Gdańskiego Polskiego Towarzystwa Geograficznego. Specjalista z zakresu geografii fizycznej i antropogeografii oraz historii antycznej geografii, opublikował między innymi ''Słownik geograficzny'' (1934), ''Geografia fizyczna w liczbach'' (1959), ''Historia nauki o Ziemi w zarysie'' (1966). {{author: JSZ}} [[Category: Encyklopedia]][[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 18:20, 16 kwi 2021
JÓZEF STASZEWSKI (pierwotnie Haliczer; 18 XI 1887 Tarnopol – 5 IX 1966, Warszawa), geograf, historyk geografii, profesor gdańskiej Wyższej Szkoły Pedagogicznej (WSP). Pochodził z biednej rodziny żydowskiej, ukończył szkołę średnią we Lwowie, od 1910 roku studiował w Wiedniu geografię i przyrodę. Podczas I wojny światowej był oficerem armii austriackiej, jako jeniec rosyjski na Syberii uczył w polskim gimnazjum w Irkucku. Od 1921 nauczyciel w gimnazjum w Tarnopolu, od 1937 doktor (uniwersytet we Lwowie). Podczas II wojny światowej więzień niemieckich obozów koncentracyjnych.
Od roku 1945 mieszkał w Sopocie, pracował początkowo w gdańskim Państwowym Pedagogium, następnie w WSP, kierownik Zakładu Geografii, od 1953 kierownik Katedry Geografii Regionalnej. W roku 1957 docent, od 1957 profesor tytularny. Założyciel Oddziału Gdańskiego Polskiego Towarzystwa Geograficznego. Specjalista z zakresu geografii fizycznej i antropogeografii oraz historii antycznej geografii, opublikował między innymi Słownik geograficzny (1934), Geografia fizyczna w liczbach (1959), Historia nauki o Ziemi w zarysie (1966).
