SCHULTZ CARL BENJAMIN, złotnik
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
[[File:Carl_Benjanin_Schultz.jpg|thumb|Carl Benjamin Schultz, srebrna łyżeczka deserowa]] | [[File:Carl_Benjanin_Schultz.jpg|thumb|Carl Benjamin Schultz, srebrna łyżeczka deserowa]] | ||
| + | [[File: 1_Carl_Benjamin_Schultz.jpg |thumb| Carl Benjamin Schultz, miseczka]] | ||
'''CARL BENJAMIN SCHULTZ''' (1779 Gdańsk – 20 II 1836 Gdańsk), złotnik. Brat złotnika [[SCHULTZ THEODOR GOTTLIEB | Theodora Gottlieba Schultza]]. Od 1793 uczeń Alexandra Friedricha Kretschmera, w 1801–1803 czeladnik u Christiana Tobiasa von Hausena, następnie u [[ELLERHOLTZ EMMANUEL | Emmanuela Jacoba Ellerholtza II]], Ephraima Wischckego (Wischke, Wiscke; 1726 – 17 VI 1799) i u mistrza Zimmermanna w Królewcu (Königsberg). Mistrz od 1804 roku, po przyjęciu pracy dyplomowej przygotowanej w warsztacie Johanna Gottlieba Stegmanna (Stegemann; 21 II 1745 – 15 XII 1804).<br/><br/> | '''CARL BENJAMIN SCHULTZ''' (1779 Gdańsk – 20 II 1836 Gdańsk), złotnik. Brat złotnika [[SCHULTZ THEODOR GOTTLIEB | Theodora Gottlieba Schultza]]. Od 1793 uczeń Alexandra Friedricha Kretschmera, w 1801–1803 czeladnik u Christiana Tobiasa von Hausena, następnie u [[ELLERHOLTZ EMMANUEL | Emmanuela Jacoba Ellerholtza II]], Ephraima Wischckego (Wischke, Wiscke; 1726 – 17 VI 1799) i u mistrza Zimmermanna w Królewcu (Königsberg). Mistrz od 1804 roku, po przyjęciu pracy dyplomowej przygotowanej w warsztacie Johanna Gottlieba Stegmanna (Stegemann; 21 II 1745 – 15 XII 1804).<br/><br/> | ||
W 1820 kompan (podstarszy), w latach 1821–1828 starszy cechu złotników w Gdańsku (zob. [[ZŁOTNICTWO | złotnictwo]]). W 1817 miał pracownię przy Goldschmiedegasse 7 (ul. Złotników), 1 X 1826 otworzył nowy zakład przy Groβe Wollwebergasse 10 (ul. Tkacka). Jego uczniami, którzy ukończyli naukę rzemiosła dyplomem, byli: od 1804 Carl Ludwig Wentzel, od 1817 [[ROGGATZ JOHANN CARL | Johann Carl Roggatz]], od 1830 [[GOLCHERT ADOLPH | Adolph Golchert]]. Nie ukończyli nauki: zapisany w 1806 Benjamin Freitag, Johann Benjamin Pannewitz (1811), George NN (1815); Paul Eduard August Rosenthal (1815), Johann Ferdinand Knaak (1817) i Teodor Adolph Schwartz (1823). Czeladnikiem był [[LICKFETT GEORG | Georg Lickfett]].<br/><br/> | W 1820 kompan (podstarszy), w latach 1821–1828 starszy cechu złotników w Gdańsku (zob. [[ZŁOTNICTWO | złotnictwo]]). W 1817 miał pracownię przy Goldschmiedegasse 7 (ul. Złotników), 1 X 1826 otworzył nowy zakład przy Groβe Wollwebergasse 10 (ul. Tkacka). Jego uczniami, którzy ukończyli naukę rzemiosła dyplomem, byli: od 1804 Carl Ludwig Wentzel, od 1817 [[ROGGATZ JOHANN CARL | Johann Carl Roggatz]], od 1830 [[GOLCHERT ADOLPH | Adolph Golchert]]. Nie ukończyli nauki: zapisany w 1806 Benjamin Freitag, Johann Benjamin Pannewitz (1811), George NN (1815); Paul Eduard August Rosenthal (1815), Johann Ferdinand Knaak (1817) i Teodor Adolph Schwartz (1823). Czeladnikiem był [[LICKFETT GEORG | Georg Lickfett]].<br/><br/> | ||
Specjalizował się w wyrobach ze srebra. Używał znaków warsztatowych: „C.SCHULTZ” i „C.Schultz”, znanych ze srebrnego krzyża ołtarzowego i kielicha mszalnego w [[KOŚCIÓŁ TRÓJCY ŚWIĘTEJ | katedrze w Oliwie]]. W zbiorach [[MUZEUM NARODOWE | Muzeum Narodowego]] w Gdańsku znajdują się wyroby ze srebra: koszyk-patera do owoców i łyżka do ponczu. Sygnatura „CBS” znajduje się na jego wyrobach w zbiorach [[MUZEUM HISTORYCZNE MIASTA GDAŃSKA | Muzeum Historycznego Miasta Gdańska]]: łyżkach stołowych, łyżce z sitkiem do herbaty lub naparów ziołowych. Żonaty z Eleonorą Dorotheą z domu Walter. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Specjalizował się w wyrobach ze srebra. Używał znaków warsztatowych: „C.SCHULTZ” i „C.Schultz”, znanych ze srebrnego krzyża ołtarzowego i kielicha mszalnego w [[KOŚCIÓŁ TRÓJCY ŚWIĘTEJ | katedrze w Oliwie]]. W zbiorach [[MUZEUM NARODOWE | Muzeum Narodowego]] w Gdańsku znajdują się wyroby ze srebra: koszyk-patera do owoców i łyżka do ponczu. Sygnatura „CBS” znajduje się na jego wyrobach w zbiorach [[MUZEUM HISTORYCZNE MIASTA GDAŃSKA | Muzeum Historycznego Miasta Gdańska]]: łyżkach stołowych, łyżce z sitkiem do herbaty lub naparów ziołowych. Żonaty z Eleonorą Dorotheą z domu Walter. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 19:06, 8 kwi 2021
CARL BENJAMIN SCHULTZ (1779 Gdańsk – 20 II 1836 Gdańsk), złotnik. Brat złotnika Theodora Gottlieba Schultza. Od 1793 uczeń Alexandra Friedricha Kretschmera, w 1801–1803 czeladnik u Christiana Tobiasa von Hausena, następnie u Emmanuela Jacoba Ellerholtza II, Ephraima Wischckego (Wischke, Wiscke; 1726 – 17 VI 1799) i u mistrza Zimmermanna w Królewcu (Königsberg). Mistrz od 1804 roku, po przyjęciu pracy dyplomowej przygotowanej w warsztacie Johanna Gottlieba Stegmanna (Stegemann; 21 II 1745 – 15 XII 1804).
W 1820 kompan (podstarszy), w latach 1821–1828 starszy cechu złotników w Gdańsku (zob. złotnictwo). W 1817 miał pracownię przy Goldschmiedegasse 7 (ul. Złotników), 1 X 1826 otworzył nowy zakład przy Groβe Wollwebergasse 10 (ul. Tkacka). Jego uczniami, którzy ukończyli naukę rzemiosła dyplomem, byli: od 1804 Carl Ludwig Wentzel, od 1817 Johann Carl Roggatz, od 1830 Adolph Golchert. Nie ukończyli nauki: zapisany w 1806 Benjamin Freitag, Johann Benjamin Pannewitz (1811), George NN (1815); Paul Eduard August Rosenthal (1815), Johann Ferdinand Knaak (1817) i Teodor Adolph Schwartz (1823). Czeladnikiem był Georg Lickfett.
Specjalizował się w wyrobach ze srebra. Używał znaków warsztatowych: „C.SCHULTZ” i „C.Schultz”, znanych ze srebrnego krzyża ołtarzowego i kielicha mszalnego w katedrze w Oliwie. W zbiorach Muzeum Narodowego w Gdańsku znajdują się wyroby ze srebra: koszyk-patera do owoców i łyżka do ponczu. Sygnatura „CBS” znajduje się na jego wyrobach w zbiorach Muzeum Historycznego Miasta Gdańska: łyżkach stołowych, łyżce z sitkiem do herbaty lub naparów ziołowych. Żonaty z Eleonorą Dorotheą z domu Walter.
