|
|
| Linia 1: |
Linia 1: |
| | {{paper}} | | {{paper}} |
| − | [[File:Jerzy Doerffer .JPG|thumb|Jerzy Doerffer ]]DOERFFER JERZYWOJCIECH (21 IV 1918 Wielka Łęka, pow. Gostyń – 9 VIII 2006 Sopot), konstruktor statków. W 1936–39 studiował w q THD i na uniw. w Glasgow (1942 dyplom). W 1942–45 pracował w Stoczni Vickers-Amstrongs Ltd. w Barrow in Furmess. Od grudnia 1945 w Polsce, od stycznia 1946 kierował Wydz. Budowy Okrętów Stoczni nr 1 (q Stocznia Gd.). W ówczesnym klimacie polit. podważano jego bryt. dyplom, w 1950 zdał na q PG egzamin dyplomowy. Budowniczy q „Sołdka”, pierwszego pol. pełnomorskiego statku zwodowanego po II w. świat., twórca tzw. połówkowej metody budowy statków. Skonstruował kapsułę ratowniczą i urządzenia poprawiające sterowność statków. Od kwietnia 1951 gł. inż. (inż. tech.) Stoczni Gd. W 1947–49 nauczał w q Conradinum, od 1948 prowadził zajęcia na Wydz. Budowy Okrętów PG. W 1952 utworzył tam Katedrę i Zakład Technologii Okrętowej, które prowadził do 1988. W 1957–58 odbył staże nauk. w stoczniach bryt. i fr. Od 1960 dr, od 1964 prof.; 1953–64 dziekan Wydz. Budowy Okrętów PG, 1964–67 prorektor, 1981–84 rektor PG. Doktor h.c. Leningradzkiego Inst. Budowy Okrętów, uniw. w Glasgow, Ros- toku, Akademii Marynarki Wojennej w Gdyni (2002), Politechniki w Szczecinie i 1 X 1988 PG. Autor nowatorskich prac: Technologia wyposażenia okrętowego (1975) i Oil Spill Response in the Marine Environment (1992). W 1998, z okazji 80. rocznicy urodzin, PG wybiła dedykowany mu medal (proj. Gertrudy Kuźmieńskiej- -Wilczopolskiej). W 2005 odznaczony q Medalem św. Wojciecha. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] | + | [[File:Jerzy Doerffer .JPG|thumb|Jerzy Doerffer]]'''DOERFFER JERZY WOJCIECH''' (21 IV 1918 Wielka Łęka, pow. Gostyń – 9 VIII 2006 Sopot), konstruktor statków. W 1936–39 studiował w q THD i na uniw. w Glasgow (1942 dyplom). W 1942–45 pracował w Stoczni Vickers-Amstrongs Ltd. w Barrow in Furmess. Od grudnia 1945 w Polsce, od stycznia 1946 kierował Wydz. Budowy Okrętów Stoczni nr 1 (q Stocznia Gd.). W ówczesnym klimacie polit. podważano jego bryt. dyplom, w 1950 zdał na q PG egzamin dyplomowy. Budowniczy q „Sołdka”, pierwszego pol. pełnomorskiego statku zwodowanego po II w. świat., twórca tzw. połówkowej metody budowy statków. Skonstruował kapsułę ratowniczą i urządzenia poprawiające sterowność statków. Od kwietnia 1951 gł. inż. (inż. tech.) Stoczni Gd. W 1947–49 nauczał w q Conradinum, od 1948 prowadził zajęcia na Wydz. Budowy Okrętów PG. W 1952 utworzył tam Katedrę i Zakład Technologii Okrętowej, które prowadził do 1988. W 1957–58 odbył staże nauk. w stoczniach bryt. i fr. Od 1960 dr, od 1964 prof.; 1953–64 dziekan Wydz. Budowy Okrętów PG, 1964–67 prorektor, 1981–84 rektor PG. Doktor h.c. Leningradzkiego Inst. Budowy Okrętów, uniw. w Glasgow, Rostoku, Akademii Marynarki Wojennej w Gdyni (2002), Politechniki w Szczecinie i 1 X 1988 PG. Autor nowatorskich prac: Technologia wyposażenia okrętowego (1975) i Oil Spill Response in the Marine Environment (1992). W 1998, z okazji 80. rocznicy urodzin, PG wybiła dedykowany mu medal (proj. Gertrudy Kuźmieńskiej-Wilczopolskiej). W 2005 odznaczony q Medalem św. Wojciecha. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 17:34, 12 lut 2013
DOERFFER JERZY WOJCIECH (21 IV 1918 Wielka Łęka, pow. Gostyń – 9 VIII 2006 Sopot), konstruktor statków. W 1936–39 studiował w q THD i na uniw. w Glasgow (1942 dyplom). W 1942–45 pracował w Stoczni Vickers-Amstrongs Ltd. w Barrow in Furmess. Od grudnia 1945 w Polsce, od stycznia 1946 kierował Wydz. Budowy Okrętów Stoczni nr 1 (q Stocznia Gd.). W ówczesnym klimacie polit. podważano jego bryt. dyplom, w 1950 zdał na q PG egzamin dyplomowy. Budowniczy q „Sołdka”, pierwszego pol. pełnomorskiego statku zwodowanego po II w. świat., twórca tzw. połówkowej metody budowy statków. Skonstruował kapsułę ratowniczą i urządzenia poprawiające sterowność statków. Od kwietnia 1951 gł. inż. (inż. tech.) Stoczni Gd. W 1947–49 nauczał w q Conradinum, od 1948 prowadził zajęcia na Wydz. Budowy Okrętów PG. W 1952 utworzył tam Katedrę i Zakład Technologii Okrętowej, które prowadził do 1988. W 1957–58 odbył staże nauk. w stoczniach bryt. i fr. Od 1960 dr, od 1964 prof.; 1953–64 dziekan Wydz. Budowy Okrętów PG, 1964–67 prorektor, 1981–84 rektor PG. Doktor h.c. Leningradzkiego Inst. Budowy Okrętów, uniw. w Glasgow, Rostoku, Akademii Marynarki Wojennej w Gdyni (2002), Politechniki w Szczecinie i 1 X 1988 PG. Autor nowatorskich prac: Technologia wyposażenia okrętowego (1975) i Oil Spill Response in the Marine Environment (1992). W 1998, z okazji 80. rocznicy urodzin, PG wybiła dedykowany mu medal (proj. Gertrudy Kuźmieńskiej-Wilczopolskiej). W 2005 odznaczony q Medalem św. Wojciecha.
MA
