HAFFNER JEAN GEORG, lekarz
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Jean_Georg_Haffner.JPG|thumb|Portret Jeana Georga Haffnera, autor nieznany, XX wiek?]] | [[File:Jean_Georg_Haffner.JPG|thumb|Portret Jeana Georga Haffnera, autor nieznany, XX wiek?]] | ||
| − | '''JEAN GEORG HAFFNER''' (20 IX 1775 Kolmar, Alzacja – 20 IV 1830 Gdańsk), lekarz. W Gdańsku od | + | '''JEAN GEORG HAFFNER''' (20 IX 1775 Kolmar, Alzacja – 20 IV 1830 Gdańsk), lekarz. Syn piekarza Georga i Cathariny Elisabeth z domu Müller. W 1794 powołany do wojska, służył w armii napoleońskiej do 1809, z przerwą na studia medyczne na uniwersytecie w Strasburgu. W 1802 obronił pracę na temat patologii ciąży, w 1803 otrzymał tytuł lekarza. W 1807 odznaczony Orderem Legii Honorowej.<br/><br/> |
| − | + | W Gdańsku od 1807 roku jako lekarz francuskiego 9. Regimentu Huzarów w stopniu majora, zakwaterowany przy Ankerschmiedegasse 11 (ul. Kotwiczników). W 1808 ożenił się z Reginą Caroliną z domu Bruns (zm. 1 VIII 1831 Sopot, podczas epidemii cholery), wdową po kupcu Johannie Christophie Böttcherze (zm. 1805), matką pięciorga dzieci. Zamieszkał w jej kamienicy przy Ankerschmiedegasse 16, gdzie po zwolnieniu z wojska otworzył praktykę lekarską i [[ŁAŹNIE PUBLICZNE | łaźnię publiczną]]. W praktyce lekarskiej stosował pionierskie w Gdańsku szczepienia przeciwko ospie. W 1811 przeniósł łaźnię na Poggenpfuhl (ul. Żabi Kruk 75), do domu z ogrodem nabytym od kupca Carla Christopha Wegnera, gdzie funkcjonowała przez wiele lat. W 1823 roku rozpoczął budowę kąpieliska morskiego w Sopocie, konkurując tu ze wspomnianym Carlem Christophem Wegnerem. Wbrew rozpowszechnionemu poglądowi w 1808 nie był zaangażowany w budowę kąpieliska morskiego w [[BRZEŹNO | Brzeźnie]], mimo to w 2003 roku jego imię otrzymał miejscowy park.<br/><br/> | |
| − | + | Był ojczymem Johanna Eduarda (później nauczyciela w Lęborku i Gdańsku, zm. 1849), Carla Gustava (później urzędnika pocztowego w Berlinie, zm. 1846), Ernsta Adolpha (9 VII 1800 – 1 IX 1861, później kupca), Wendeliny Augusty Mathildy (zm. 24 XI 1873) oraz Laury Elwiry Böttcherów i ojcem zmarłych w dzieciństwie Emilii Victoryny Eugenii i Isidora Othmara Victora oraz Johanna Eugena Oskara (ur. 28 XII 1811 – 6 XII 1892, później doktora medycyny po studiach na uniwersytecie w Gießen i Josefiny Caroliny Reginy (1809 Gdańsk – 12 III 1887 Gdańsk), wydanej za Gustava Eduarda Feyerabendta (1810 – 17 X 1866 Stegna), w latach 1856–1860 pastora St.-Peter-und-Paul-Kirche na Helu (obecnie Muzeum Rybołówstwa w Helu), 1860–1866 pastora Herz-Jesu-Kirche Kobbelgrube (obecnie kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Stegnie). Z tego związku pochodziła z kolei Paulina Margarethe Feyerabendt (24 XI 1846 Gdańsk – 16 III 1928 Gdańsk), żona [[REUTENER GEORG FERDINAND | Georga Ferdinanda Reutenera]].<br/><br/> | |
| − | + | ||
Pochowany 26 IV 1830 na [[CMENTARZE W STARYCH SZKOTACH | cmentarzu w Starych Szkotach]]. 20 IX 2020, w 245 rocznicę urodzin, staraniem gdańskiej Fundacji Napoleona przy ul. Brzegi 45 odsłonięto poświęcony mu pomnik w formie głazu z umieszczoną na nim tablicą. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Pochowany 26 IV 1830 na [[CMENTARZE W STARYCH SZKOTACH | cmentarzu w Starych Szkotach]]. 20 IX 2020, w 245 rocznicę urodzin, staraniem gdańskiej Fundacji Napoleona przy ul. Brzegi 45 odsłonięto poświęcony mu pomnik w formie głazu z umieszczoną na nim tablicą. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 10:39, 23 mar 2021
JEAN GEORG HAFFNER (20 IX 1775 Kolmar, Alzacja – 20 IV 1830 Gdańsk), lekarz. Syn piekarza Georga i Cathariny Elisabeth z domu Müller. W 1794 powołany do wojska, służył w armii napoleońskiej do 1809, z przerwą na studia medyczne na uniwersytecie w Strasburgu. W 1802 obronił pracę na temat patologii ciąży, w 1803 otrzymał tytuł lekarza. W 1807 odznaczony Orderem Legii Honorowej.
W Gdańsku od 1807 roku jako lekarz francuskiego 9. Regimentu Huzarów w stopniu majora, zakwaterowany przy Ankerschmiedegasse 11 (ul. Kotwiczników). W 1808 ożenił się z Reginą Caroliną z domu Bruns (zm. 1 VIII 1831 Sopot, podczas epidemii cholery), wdową po kupcu Johannie Christophie Böttcherze (zm. 1805), matką pięciorga dzieci. Zamieszkał w jej kamienicy przy Ankerschmiedegasse 16, gdzie po zwolnieniu z wojska otworzył praktykę lekarską i łaźnię publiczną. W praktyce lekarskiej stosował pionierskie w Gdańsku szczepienia przeciwko ospie. W 1811 przeniósł łaźnię na Poggenpfuhl (ul. Żabi Kruk 75), do domu z ogrodem nabytym od kupca Carla Christopha Wegnera, gdzie funkcjonowała przez wiele lat. W 1823 roku rozpoczął budowę kąpieliska morskiego w Sopocie, konkurując tu ze wspomnianym Carlem Christophem Wegnerem. Wbrew rozpowszechnionemu poglądowi w 1808 nie był zaangażowany w budowę kąpieliska morskiego w Brzeźnie, mimo to w 2003 roku jego imię otrzymał miejscowy park.
Był ojczymem Johanna Eduarda (później nauczyciela w Lęborku i Gdańsku, zm. 1849), Carla Gustava (później urzędnika pocztowego w Berlinie, zm. 1846), Ernsta Adolpha (9 VII 1800 – 1 IX 1861, później kupca), Wendeliny Augusty Mathildy (zm. 24 XI 1873) oraz Laury Elwiry Böttcherów i ojcem zmarłych w dzieciństwie Emilii Victoryny Eugenii i Isidora Othmara Victora oraz Johanna Eugena Oskara (ur. 28 XII 1811 – 6 XII 1892, później doktora medycyny po studiach na uniwersytecie w Gießen i Josefiny Caroliny Reginy (1809 Gdańsk – 12 III 1887 Gdańsk), wydanej za Gustava Eduarda Feyerabendta (1810 – 17 X 1866 Stegna), w latach 1856–1860 pastora St.-Peter-und-Paul-Kirche na Helu (obecnie Muzeum Rybołówstwa w Helu), 1860–1866 pastora Herz-Jesu-Kirche Kobbelgrube (obecnie kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Stegnie). Z tego związku pochodziła z kolei Paulina Margarethe Feyerabendt (24 XI 1846 Gdańsk – 16 III 1928 Gdańsk), żona Georga Ferdinanda Reutenera.
Pochowany 26 IV 1830 na cmentarzu w Starych Szkotach. 20 IX 2020, w 245 rocznicę urodzin, staraniem gdańskiej Fundacji Napoleona przy ul. Brzegi 45 odsłonięto poświęcony mu pomnik w formie głazu z umieszczoną na nim tablicą.
