BUND DER DANZIGER
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''BUND DER DANZIGER''' (Związek Gdańszczan), zał. w marcu 1946, z siedzibą w Lubece, | + | '''BUND DER DANZIGER''' (Związek Gdańszczan), zał. w marcu 1946, z siedzibą w Lubece, organizacja Niemców z terytorium b. II WMG, którzy znaleźli się w zach. strefach okupacyjnych Niemiec. Po chwilowym zakazie działania, w 1948 zarejestrowany przez władze okupacyjne. W 1962 liczył 67 tys. członków, pod koniec lat 90. XX w. jeszcze ok. 20 tys. Celem organizacji była reprezentacja wszystkich b. gdańszczan wobec władz, pielęgnowanie gd. dziedzictwa kulturowego oraz lokalnej pamięci, m.in. przez coroczne spotkania w Tag der Danziger (Dzień Gdańszczan). Wchodząc w skład ogólnoniemieckiego Związku Wypędzonych, pozostawał w dwuznacznej sytuacji, skoro Związek Wypędzonych domagał się restytucji Niemiec w granicach z 1937, czyli bez Gd. Stało się to powodem podjętych przez Związek Gdańszczan starań o restytucję II WMG, na ten temat powstało dużo broszur, a nawet ekspertyz prawnych. Od 1948 Związek wydaje czasopismo q „Unser Danzig” (w 2009 połączone z organem prasowym ziomkostwa Prus Zach.). Powiązane ze Związkiem są m.in. q Rat der Danziger (Rada Gdańszczan), który uważa się za następcę q Volkstagu na wygnaniu, Vertretung der Freien Stadt Danzig jako przedstawicielstwo Senatu II WMG oraz istniejące od 1981 Museum Haus Hansestadt Danzig w Lubece (q Muzeum Hanzeatyckiego Domu Gd.). Pierwszym przewodniczącym był q Rudolf Könnemann; 1977 zastąpił go Helmut Roick, 2002 Werner Hewelt. Od poł. lat 90. XX w. Związek nawiązał kontakt z pol. władzami Gd. Wobec drastycznego spadku liczby członków w 2009 debatowano nawet nad możliwością jego rozwiązania. Niezależnie od Związku działa kilka marginalnych organizacji uważających się za prawowitych reprezentantów II WMG „na wygnaniu” (Danzig Committee; Free State of Danzig, Government-in-Exile). {{author: POL}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 23:15, 11 lut 2013
BUND DER DANZIGER (Związek Gdańszczan), zał. w marcu 1946, z siedzibą w Lubece, organizacja Niemców z terytorium b. II WMG, którzy znaleźli się w zach. strefach okupacyjnych Niemiec. Po chwilowym zakazie działania, w 1948 zarejestrowany przez władze okupacyjne. W 1962 liczył 67 tys. członków, pod koniec lat 90. XX w. jeszcze ok. 20 tys. Celem organizacji była reprezentacja wszystkich b. gdańszczan wobec władz, pielęgnowanie gd. dziedzictwa kulturowego oraz lokalnej pamięci, m.in. przez coroczne spotkania w Tag der Danziger (Dzień Gdańszczan). Wchodząc w skład ogólnoniemieckiego Związku Wypędzonych, pozostawał w dwuznacznej sytuacji, skoro Związek Wypędzonych domagał się restytucji Niemiec w granicach z 1937, czyli bez Gd. Stało się to powodem podjętych przez Związek Gdańszczan starań o restytucję II WMG, na ten temat powstało dużo broszur, a nawet ekspertyz prawnych. Od 1948 Związek wydaje czasopismo q „Unser Danzig” (w 2009 połączone z organem prasowym ziomkostwa Prus Zach.). Powiązane ze Związkiem są m.in. q Rat der Danziger (Rada Gdańszczan), który uważa się za następcę q Volkstagu na wygnaniu, Vertretung der Freien Stadt Danzig jako przedstawicielstwo Senatu II WMG oraz istniejące od 1981 Museum Haus Hansestadt Danzig w Lubece (q Muzeum Hanzeatyckiego Domu Gd.). Pierwszym przewodniczącym był q Rudolf Könnemann; 1977 zastąpił go Helmut Roick, 2002 Werner Hewelt. Od poł. lat 90. XX w. Związek nawiązał kontakt z pol. władzami Gd. Wobec drastycznego spadku liczby członków w 2009 debatowano nawet nad możliwością jego rozwiązania. Niezależnie od Związku działa kilka marginalnych organizacji uważających się za prawowitych reprezentantów II WMG „na wygnaniu” (Danzig Committee; Free State of Danzig, Government-in-Exile).
