MATHESIUS JOHANN, profesor Gimnazjum Akademickiego
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''JOHANN MATHESIUS''' (29 VIII 1544 Joachimsthal (Joachimów), Czechy – przed 14 I 1607 Gdańsk), lekarz. Syn pastora luterańskiego. Od 1552 roku studiował na uniwersytecie w Wittenberdze, od roku 1564 magister filozofii, następnie studiował medycynę we Włoszech i we Francji. W | + | '''JOHANN MATHESIUS''' (29 VIII 1544 Joachimsthal (Joachimów), Czechy – przed 14 I 1607 Gdańsk), lekarz. Syn pastora luterańskiego. Od 1552 roku studiował na uniwersytecie w Wittenberdze, od roku 1564 magister filozofii, następnie studiował medycynę we Włoszech i we Francji. W 1577 uzyskał doktorat z medycyny na uniwersytecie w Wittenberdze, gdzie następnie pracował jako profesor anatomii, dziekan Collegium Medicum. Zyskał rozgłos dzięki sporządzonemu przez siebie szkieletowi człowieka.<br/><br/> |
| + | W 1582 zmuszony do opuszczenia Wittenbergi (zapewne z uwagi na sprzyjanie kalwinizmowi), został lekarzem księcia pomorskiego Barnima w Darłowie. W 1584 został powołany przez rektora [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]] [[FABRICIUS (Schmidt) JAKOB | Jacoba Fabriciusa]] do kierowania katedrą anatomii i medycyny ([[KATEDRA ANATOMII GIMNAZJUM AKADEMICKIEGO | Katedra Anatomii Gimnazjum Akademickiego]]). Po przybyciu do Gdańska objął funkcję także [[FIZYCY MIEJSCY | fizyka (lekarza) miejskiego]].<br/><br/> | ||
| + | Uważany za jednego z twórców tzw. gdańskiej szkoły anatomicznej. Publikował również prace o zapobieganiu i zwalczaniu epidemii duru plamistego i czarnej ospy. Był uznanym lekarzem, za zgodą władz Gdańska leczył między innymi księcia pruskiego Alberta Fryderyka, starostę sztumskiego Fabiana Czemę, późniejszego wojewodę malborskiego i chełmińskiego Jana Wejhera. W 1603, po wylewie krwi do mózgu i paraliżu, zrezygnował z pracy.<br/><br/> | ||
| + | Pochowany w [[KOŚCIÓŁ I KLASZTOR FRANCISZKANÓW ŚW. TRÓJCY | kościele św. Trójcy]]. Jego syn Johannes (1582–1652), uczeń Gimnazjum Akademickiego, był lekarzem miejskim w Toruniu i nadwornym lekarzem króla polskiego Zygmunta III Wazy. {{author:RED}}[[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 10:41, 27 lut 2021
JOHANN MATHESIUS (29 VIII 1544 Joachimsthal (Joachimów), Czechy – przed 14 I 1607 Gdańsk), lekarz. Syn pastora luterańskiego. Od 1552 roku studiował na uniwersytecie w Wittenberdze, od roku 1564 magister filozofii, następnie studiował medycynę we Włoszech i we Francji. W 1577 uzyskał doktorat z medycyny na uniwersytecie w Wittenberdze, gdzie następnie pracował jako profesor anatomii, dziekan Collegium Medicum. Zyskał rozgłos dzięki sporządzonemu przez siebie szkieletowi człowieka.
W 1582 zmuszony do opuszczenia Wittenbergi (zapewne z uwagi na sprzyjanie kalwinizmowi), został lekarzem księcia pomorskiego Barnima w Darłowie. W 1584 został powołany przez rektora Gimnazjum Akademickiego Jacoba Fabriciusa do kierowania katedrą anatomii i medycyny ( Katedra Anatomii Gimnazjum Akademickiego). Po przybyciu do Gdańska objął funkcję także fizyka (lekarza) miejskiego.
Uważany za jednego z twórców tzw. gdańskiej szkoły anatomicznej. Publikował również prace o zapobieganiu i zwalczaniu epidemii duru plamistego i czarnej ospy. Był uznanym lekarzem, za zgodą władz Gdańska leczył między innymi księcia pruskiego Alberta Fryderyka, starostę sztumskiego Fabiana Czemę, późniejszego wojewodę malborskiego i chełmińskiego Jana Wejhera. W 1603, po wylewie krwi do mózgu i paraliżu, zrezygnował z pracy.
Pochowany w kościele św. Trójcy. Jego syn Johannes (1582–1652), uczeń Gimnazjum Akademickiego, był lekarzem miejskim w Toruniu i nadwornym lekarzem króla polskiego Zygmunta III Wazy.
