GRANZOW JOACHIM, lekarz
(Utworzył nową stronę „{{web}} {{author: MrGl}} Category: Hasła w przygotowaniu”) |
(nowe hasło 02.2021 AB) |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | {{author: MrGl}} [[Category: | + | '''JOACHIM GRANZOW''' (14 VIII 1898 Baersdorf (Niedzwiedzice) pow. Legnica – 27 XII 1979 Bonn, Niemcy), lekarz, dyrektor [[SZPITAL POŁOŻNICTWA I CHORÓB KOBIECYCH | Szpitala Położnictwa i Chorób Kobiecych]]. Syn pastora. Po uzyskaniu matury w latach 1916–1918 żołnierz na froncie. W latach 1919–1923 odbył studia medyczne na uniwersytecie we Wrocławiu, od 1924 doktor, od 1929 doktor habilitowany z zakresu ginekologii. <br/><br/> W Gdańsku od 1929, starszy lekarz kliniki chorób kobiecych Szpitala Położnictwa i Chorób Kobiecych przy Schellmühler Weg (ul. Kliniczna), w latach 1939–1945 dyrektor tego szpitala. Od 1935 profesor nadzwyczajny [[PAŃSTWOWA AKADEMIA MEDYCYNY PRAKTYCZNEJ W GDAŃSKU |
| + | | Państwowa Akademia Medycyny Praktycznej w Gdańsku]], w 1939–1944 profesor zwyczajny Akademii Medycznej (Medizinische Akademie Danzig). <br/><br/> Od 1945 w Niemczech, w rosyjskiej strefie okupacyjnej, był lekarzem w obozie w Altengrabow (Saksonia Anhalt). Od 1947 lekarz w Niemieckiej Republice Demokratycznej, w Torgau (w Urzędzie Zdrowia, od 1949 lekarz w miejskiej poliklinice), od 1952 ordynator Oddziału Położnictwa i Chorób Kobiecych Szpitala Górniczego w Erlabrunn i od 1954 jednocześnie lekarz Oddziału Chorób Kobiecych w Oberschlema. W 1955–1956 aresztowany i przetrzymywany w więzieniu w Zwickau i Meusdorf (koło Lipska), pracował jako lekarz więzienny. Po zwolnieniu przedostał się do RFN, od 1958 mieszkał w Bonn (RFN), gdzie był w 1964 profesorem medycyny tamtejszego uniwersytetu. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 10:28, 22 lut 2021
JOACHIM GRANZOW (14 VIII 1898 Baersdorf (Niedzwiedzice) pow. Legnica – 27 XII 1979 Bonn, Niemcy), lekarz, dyrektor Szpitala Położnictwa i Chorób Kobiecych. Syn pastora. Po uzyskaniu matury w latach 1916–1918 żołnierz na froncie. W latach 1919–1923 odbył studia medyczne na uniwersytecie we Wrocławiu, od 1924 doktor, od 1929 doktor habilitowany z zakresu ginekologii.
W Gdańsku od 1929, starszy lekarz kliniki chorób kobiecych Szpitala Położnictwa i Chorób Kobiecych przy Schellmühler Weg (ul. Kliniczna), w latach 1939–1945 dyrektor tego szpitala. Od 1935 profesor nadzwyczajny [[PAŃSTWOWA AKADEMIA MEDYCYNY PRAKTYCZNEJ W GDAŃSKU
| Państwowa Akademia Medycyny Praktycznej w Gdańsku]], w 1939–1944 profesor zwyczajny Akademii Medycznej (Medizinische Akademie Danzig).
Od 1945 w Niemczech, w rosyjskiej strefie okupacyjnej, był lekarzem w obozie w Altengrabow (Saksonia Anhalt). Od 1947 lekarz w Niemieckiej Republice Demokratycznej, w Torgau (w Urzędzie Zdrowia, od 1949 lekarz w miejskiej poliklinice), od 1952 ordynator Oddziału Położnictwa i Chorób Kobiecych Szpitala Górniczego w Erlabrunn i od 1954 jednocześnie lekarz Oddziału Chorób Kobiecych w Oberschlema. W 1955–1956 aresztowany i przetrzymywany w więzieniu w Zwickau i Meusdorf (koło Lipska), pracował jako lekarz więzienny. Po zwolnieniu przedostał się do RFN, od 1958 mieszkał w Bonn (RFN), gdzie był w 1964 profesorem medycyny tamtejszego uniwersytetu.
