BINCER WIKTOR, prorektor Akademii Medycznej w Gdańsku
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''BINCER WIKTOR''' (19 I 1902 Kraków – 27 V 1982 Gdańsk), lekarz internista, specjalista chorób zakaźnych. Od 1926 dr nauk lekarskich na UJ w Kr. Do 1933 pracował tam w Klinice Chorób Wewnętrznych, nast. jako ordynator Oddziału Wewnętrznego i Zakaźnego Śląskiego Szpitala w Cieszynie. Do 1945 w Polskich Siłach Zbrojnych we Francji, Anglii i Szkocji, jako lekarz nacz. Delegatury Opieki Społecznej w Afryce Wsch. W 1945 pracował w Śląskim Szpitalu w Cieszynie, od 1947 do przejścia na emeryturę 1972 w ALG i AMG (q GUMed), 1947 w q Instytucie Medycyny Morskiej i Tropikalnej, od 1948 jako kier. Kliniki i Katedry Chorób Zakaźnych, od 1951 prof. tytularny, od 1958 prof. zw. W 1951–53 dziekan Wydz. Lekarskiego, 1956–59 prorektor AMG. Zorganizował pierwszą w Polsce samodzielną Klinikę i Katedrę Chorób Zakaźnych. Współautor i współredaktor 5-tomowego dzieła Ostre choroby zakaźne, autor podręcznika Klinika chorób zakaźnych (1965, 1967). Współinicjator i współzał. Polskiego Towarzystwa Epidemiologicznego i Lekarzy Chorób Zakaźnych. Wielce zasłużony w zwalczaniu ospy w Gd. 1953 i 1962 oraz w opanowaniu w Trójmieście 1963 epidemii duru brzusznego. {{author:ZM}} [[Category: Encyklopedia]] | + | '''BINCER WIKTOR''' (19 I 1902 Kraków – 27 V 1982 Gdańsk), lekarz internista, specjalista chorób zakaźnych. Od 1926 dr nauk lekarskich na UJ w Kr. Do 1933 pracował tam w Klinice Chorób Wewnętrznych, nast. jako ordynator Oddziału Wewnętrznego i Zakaźnego Śląskiego Szpitala w Cieszynie. Do 1945 w Polskich Siłach Zbrojnych we Francji, Anglii i Szkocji, jako lekarz nacz. Delegatury Opieki Społecznej w Afryce Wsch. W 1945 pracował w Śląskim Szpitalu w Cieszynie, od 1947 do przejścia na emeryturę 1972 w ALG i AMG (q GUMed), 1947 w q Instytucie Medycyny Morskiej i Tropikalnej, od 1948 jako kier. Kliniki i Katedry Chorób Zakaźnych, od 1951 prof. tytularny, od 1958 prof. zw. W 1951–53 dziekan Wydz. Lekarskiego, 1956–59 prorektor AMG. Zorganizował pierwszą w Polsce samodzielną Klinikę i Katedrę Chorób Zakaźnych. Współautor i współredaktor 5-tomowego dzieła ''Ostre choroby zakaźne'', autor podręcznika ''Klinika chorób zakaźnych'' (1965, 1967). Współinicjator i współzał. Polskiego Towarzystwa Epidemiologicznego i Lekarzy Chorób Zakaźnych. Wielce zasłużony w zwalczaniu ospy w Gd. 1953 i 1962 oraz w opanowaniu w Trójmieście 1963 epidemii duru brzusznego. {{author:ZM}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 20:50, 11 lut 2013
BINCER WIKTOR (19 I 1902 Kraków – 27 V 1982 Gdańsk), lekarz internista, specjalista chorób zakaźnych. Od 1926 dr nauk lekarskich na UJ w Kr. Do 1933 pracował tam w Klinice Chorób Wewnętrznych, nast. jako ordynator Oddziału Wewnętrznego i Zakaźnego Śląskiego Szpitala w Cieszynie. Do 1945 w Polskich Siłach Zbrojnych we Francji, Anglii i Szkocji, jako lekarz nacz. Delegatury Opieki Społecznej w Afryce Wsch. W 1945 pracował w Śląskim Szpitalu w Cieszynie, od 1947 do przejścia na emeryturę 1972 w ALG i AMG (q GUMed), 1947 w q Instytucie Medycyny Morskiej i Tropikalnej, od 1948 jako kier. Kliniki i Katedry Chorób Zakaźnych, od 1951 prof. tytularny, od 1958 prof. zw. W 1951–53 dziekan Wydz. Lekarskiego, 1956–59 prorektor AMG. Zorganizował pierwszą w Polsce samodzielną Klinikę i Katedrę Chorób Zakaźnych. Współautor i współredaktor 5-tomowego dzieła Ostre choroby zakaźne, autor podręcznika Klinika chorób zakaźnych (1965, 1967). Współinicjator i współzał. Polskiego Towarzystwa Epidemiologicznego i Lekarzy Chorób Zakaźnych. Wielce zasłużony w zwalczaniu ospy w Gd. 1953 i 1962 oraz w opanowaniu w Trójmieście 1963 epidemii duru brzusznego.
