KALCKREUTH FRIEDRICH ADOLF von, komendant twierdzy Gdańsk
(Anulowanie wersji nr 66526 utworzonej przez Blazejsliwinski (dyskusja)) |
(uzupełnienie L.M.(25.09.2020)) |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File: Kalckreuth Friedrich Adolf von.JPG|thumb|Friedrich Adolf von Kalckreuth, mezzotinta Heinricha Sintzenicka]] | [[File: Kalckreuth Friedrich Adolf von.JPG|thumb|Friedrich Adolf von Kalckreuth, mezzotinta Heinricha Sintzenicka]] | ||
| − | [[File:1_Friedrich_Adolf_von_Kalckreuth.jpg|thumb|Friedrich Adolf von Kalckreuth w okresie dowodzenia | + | [[File:1_Friedrich_Adolf_von_Kalckreuth.jpg|thumb|Friedrich Adolf von Kalckreuth w okresie dowodzenia obroną Gdańska, 1807]] |
[[File:Frontyspis_i_karta_tytułowa_książki_Friedricha_Adolpha_Kalkreutha_opisującej_oblężenie_Gdańska_przez_wojska_napoleońskie,_1809.jpg|thumb|Frontyspis i karta tytułowa zbioru listów z okresu oblężenia Gdańska przez wojska napoleońskie Friedricha Adolpha von Kalckreutha, ''Die Belagerung von Danzig im Jahre 1807'', Posen und Leipzig 1809]] | [[File:Frontyspis_i_karta_tytułowa_książki_Friedricha_Adolpha_Kalkreutha_opisującej_oblężenie_Gdańska_przez_wojska_napoleońskie,_1809.jpg|thumb|Frontyspis i karta tytułowa zbioru listów z okresu oblężenia Gdańska przez wojska napoleońskie Friedricha Adolpha von Kalckreutha, ''Die Belagerung von Danzig im Jahre 1807'', Posen und Leipzig 1809]] | ||
[[File:2_Friedrich_Adolf_von_Kalckreuth.jpg|thumb|Friedrich von Kalckreuth poddaje 26 V 1807 Gdańsk i przekazuje Francuzom klucze do miasta, sztych Jana Ligbera (zm. przed 1814)]] | [[File:2_Friedrich_Adolf_von_Kalckreuth.jpg|thumb|Friedrich von Kalckreuth poddaje 26 V 1807 Gdańsk i przekazuje Francuzom klucze do miasta, sztych Jana Ligbera (zm. przed 1814)]] | ||
| Linia 7: | Linia 7: | ||
'''FRIEDRICH ADOLF von KALCKREUTH''' (21 II 1737 Sotterhausen – 10 VI 1818 Berlin), oficer. Syn Hansa Ernsta, oficera wojsk saskich i polskich. W wojsku pruskim od 1752 roku, od 1758 adiutant Friedricha Heinricha Ludwiga Hohenzollerna (Henryka, księcia pruskiego), młodszego brata króla Fryderyka II Wielkiego. Podczas wojny prusko–austriackiej 29 X 1762 wyróżnił się w bitwie pod Freibergiem. W 1766 popadł w niełaskę, otrzymał 20-letni zakaz pojawiania się w Berlinie. W randze pułkownika walczył w latach 1778–1779 w kolejnej wojnie Prus z Austrią, tym razem o sukcesję bawarską (1778–1779), za zasługi przywrócony do łask. W 1787 ponownie wyróżnił się w wojnie z Holandią. Od 1790 generał lejtnant. W 1792 dowodził wojskami pruskimi w Szampanii, w 1793 oblężeniem Moguncji.<br/><br/> | '''FRIEDRICH ADOLF von KALCKREUTH''' (21 II 1737 Sotterhausen – 10 VI 1818 Berlin), oficer. Syn Hansa Ernsta, oficera wojsk saskich i polskich. W wojsku pruskim od 1752 roku, od 1758 adiutant Friedricha Heinricha Ludwiga Hohenzollerna (Henryka, księcia pruskiego), młodszego brata króla Fryderyka II Wielkiego. Podczas wojny prusko–austriackiej 29 X 1762 wyróżnił się w bitwie pod Freibergiem. W 1766 popadł w niełaskę, otrzymał 20-letni zakaz pojawiania się w Berlinie. W randze pułkownika walczył w latach 1778–1779 w kolejnej wojnie Prus z Austrią, tym razem o sukcesję bawarską (1778–1779), za zasługi przywrócony do łask. W 1787 ponownie wyróżnił się w wojnie z Holandią. Od 1790 generał lejtnant. W 1792 dowodził wojskami pruskimi w Szampanii, w 1793 oblężeniem Moguncji.<br/><br/> | ||
Od roku 1795 komendant twierdz w Gdańsku i Toruniu. W 1806 brał udział w przegranej bitwie z Francuzami pod Auerstedt. W randze feldmarszałka dowodził w 1807 roku obroną Gdańska przed wojskami napoleońskimi. Po klęsce i opuszczeniu miasta został gubernatorem Królewca, w 1812–1814 był gubernatorem pruskim Wrocławia, a w 1814 Berlina. <br/><br/> | Od roku 1795 komendant twierdz w Gdańsku i Toruniu. W 1806 brał udział w przegranej bitwie z Francuzami pod Auerstedt. W randze feldmarszałka dowodził w 1807 roku obroną Gdańska przed wojskami napoleońskimi. Po klęsce i opuszczeniu miasta został gubernatorem Królewca, w 1812–1814 był gubernatorem pruskim Wrocławia, a w 1814 Berlina. <br/><br/> | ||
| − | Był dwukrotnie żonaty: od 13 III 1767 roku z Charlotte von | + | Był dwukrotnie żonaty: od 13 III 1767 roku z Charlotte von Morrien (1 IX 1726 – 22 I 1768), po jej śmierci od 22 I 1781 roku z Charlotte Henriette Sophie (30 XI 1756 – 3 IV 1829), córką Jakoba Friedricha von Rohd. Pierwsza żona zmarła w czasie porodu córki Wilhelminy (później żony Augusta Wilhelma Leopolda hrabiego von Schlabrendorff, dyrektora szkoły jazdy w Legnicy). Dziećmi z drugiego małżeństwa byli: hrabia Friedrich Wilhelm Emil von Kalckreuth (24 VI 1782 – 3 VIII 1857), ojciec Eduarda Stanislausa von Kalckreuth (1821–1894), artysty malarza, dyrektora Akademii Sztuk Pięknych w Weimarze, Friedrich Ernst Adolf Karl (ur. 1790), pruski oficer kawalerii, oraz Sophie Charlotte, zmarła wkrótce po urodzeniu w 1783 roku. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 15:14, 25 wrz 2020
FRIEDRICH ADOLF von KALCKREUTH (21 II 1737 Sotterhausen – 10 VI 1818 Berlin), oficer. Syn Hansa Ernsta, oficera wojsk saskich i polskich. W wojsku pruskim od 1752 roku, od 1758 adiutant Friedricha Heinricha Ludwiga Hohenzollerna (Henryka, księcia pruskiego), młodszego brata króla Fryderyka II Wielkiego. Podczas wojny prusko–austriackiej 29 X 1762 wyróżnił się w bitwie pod Freibergiem. W 1766 popadł w niełaskę, otrzymał 20-letni zakaz pojawiania się w Berlinie. W randze pułkownika walczył w latach 1778–1779 w kolejnej wojnie Prus z Austrią, tym razem o sukcesję bawarską (1778–1779), za zasługi przywrócony do łask. W 1787 ponownie wyróżnił się w wojnie z Holandią. Od 1790 generał lejtnant. W 1792 dowodził wojskami pruskimi w Szampanii, w 1793 oblężeniem Moguncji.
Od roku 1795 komendant twierdz w Gdańsku i Toruniu. W 1806 brał udział w przegranej bitwie z Francuzami pod Auerstedt. W randze feldmarszałka dowodził w 1807 roku obroną Gdańska przed wojskami napoleońskimi. Po klęsce i opuszczeniu miasta został gubernatorem Królewca, w 1812–1814 był gubernatorem pruskim Wrocławia, a w 1814 Berlina.
Był dwukrotnie żonaty: od 13 III 1767 roku z Charlotte von Morrien (1 IX 1726 – 22 I 1768), po jej śmierci od 22 I 1781 roku z Charlotte Henriette Sophie (30 XI 1756 – 3 IV 1829), córką Jakoba Friedricha von Rohd. Pierwsza żona zmarła w czasie porodu córki Wilhelminy (później żony Augusta Wilhelma Leopolda hrabiego von Schlabrendorff, dyrektora szkoły jazdy w Legnicy). Dziećmi z drugiego małżeństwa byli: hrabia Friedrich Wilhelm Emil von Kalckreuth (24 VI 1782 – 3 VIII 1857), ojciec Eduarda Stanislausa von Kalckreuth (1821–1894), artysty malarza, dyrektora Akademii Sztuk Pięknych w Weimarze, Friedrich Ernst Adolf Karl (ur. 1790), pruski oficer kawalerii, oraz Sophie Charlotte, zmarła wkrótce po urodzeniu w 1783 roku.
