DAMUS RUDOLF, pedagog, radca szkolny
(Utworzył nową stronę „{{paper}} DAMUS RUDOLF (6 i 1849 Elbląg – 25 III 1918 Gdańsk), pedagog, naukowiec. Ukończył gim. w Elblągu, studiował historię na uniw. w Królewcu, Berlini...”) |
|||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
− | DAMUS RUDOLF (6 | + | '''DAMUS RUDOLF''' (6 I 1849 Elbląg – 25 III 1918 Gdańsk), pedagog, naukowiec. Ukończył gim. w Elblągu, studiował historię na uniw. w Królewcu, Berlinie i Getyndze. W 1870–71 brał udział w wojnie prus.-fr. Po uzyskaniu doktoratu 1872–79 nauczyciel w Getyndze. Od 1879 prof. historii w q szkole św. Piotra i Pawła. W 1889–90 prowadził badania w Tajnym Archiwum Watykańskim w Rzymie. Pracował społecznie w zarządzie q Zachodniopruskiego Towarzystwa Historycznego i w komisji nadzorującej działalność q Muzeum Prowincji Zachodniopruskiej. W badaniach nauk. i publikacjach koncentrował się na historii Gd. XVII–XIX w. Osobne rozważania poświęcił włączeniu w 1793 Gd. do państwa prus. i likwidacji w 1814 i WMG. Karierę nauk. przerwało powołanie 7 IX 1892 na stanowisko (które sprawował do śmierci) urzędującego radcy szkolnego w Zarządzie Miasta. Nadal działał w Zachodniopruskim Towarzystwie Historycznym jako red. nauk. jego wydawnictw i 1893–1918 prezes. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 19:30, 11 lut 2013
DAMUS RUDOLF (6 I 1849 Elbląg – 25 III 1918 Gdańsk), pedagog, naukowiec. Ukończył gim. w Elblągu, studiował historię na uniw. w Królewcu, Berlinie i Getyndze. W 1870–71 brał udział w wojnie prus.-fr. Po uzyskaniu doktoratu 1872–79 nauczyciel w Getyndze. Od 1879 prof. historii w q szkole św. Piotra i Pawła. W 1889–90 prowadził badania w Tajnym Archiwum Watykańskim w Rzymie. Pracował społecznie w zarządzie q Zachodniopruskiego Towarzystwa Historycznego i w komisji nadzorującej działalność q Muzeum Prowincji Zachodniopruskiej. W badaniach nauk. i publikacjach koncentrował się na historii Gd. XVII–XIX w. Osobne rozważania poświęcił włączeniu w 1793 Gd. do państwa prus. i likwidacji w 1814 i WMG. Karierę nauk. przerwało powołanie 7 IX 1892 na stanowisko (które sprawował do śmierci) urzędującego radcy szkolnego w Zarządzie Miasta. Nadal działał w Zachodniopruskim Towarzystwie Historycznym jako red. nauk. jego wydawnictw i 1893–1918 prezes.