BUDYNEK ODDZIAŁU OKRĘGOWEGO NARODOWEGO BANKU POLSKIEGO
(uzupelnienie LM (23.04.2020)) |
|||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
'''BUDYNEK ODDZIAŁU OKRĘGOWEGO NARODOWEGO BANKU POLSKIEGO''', wcześniej siedziba Reichsbankhauptstelle (główna filia Banku Rzeszy), ul. Okopowa 1 (do roku 1945: Karrenwall) i [[BANK VON DANZIG | Bank von Danzig]]. Oddział Banku Rzeszy obejmujący prowincję Prusy Zachodnie powstał w Gdańsku w 1879 roku. Wcześniej (1814–1879) działał w Gdańsku oddział państwowy banku pruskiego (Königliche Bank), początkowo przy Langer Markt 450 (Długi Targ 20), od 10 IX 1859 w zakupionej na ten cel kamienicy przy Jopengasse 69 (ul. Piwna). Po likwidacji zachodniego wewnętrznego ciągu obwarowań (rozpoczętej w roku 1895), w miejscu dawnych wałów ([[FORTYFIKACJE | fortyfikacje]]), między zespołem Katowni i [[WIEŻA WIĘZIENNA | Wieży Więziennej]], An der Reitbahn (ul. Bogusławskiego) oraz nowo wytyczoną ul. Karrenwall (Okopową), powstał kwartał, w którym najbardziej prestiżowa była działka w północno-zachodnim narożniku, obok najważniejszego wjazdu do [[GŁÓWNE MIASTO | Głównego Miasta]]. Zajął ją budynek banku, powstały w ostatnich latach XIX wieku według projektu Maxa Hasaka (autora projektów budowy lub przebudowy kilkudziesięciu budynków Banku Rzeszy na terenie Cesarstwa). Dawną siedzibę banku przy Jopengasse 69 nabył [[PETERSEN CHRISTIAN JOHANN | Christian Johann Petersen]]. <br/><br/> | '''BUDYNEK ODDZIAŁU OKRĘGOWEGO NARODOWEGO BANKU POLSKIEGO''', wcześniej siedziba Reichsbankhauptstelle (główna filia Banku Rzeszy), ul. Okopowa 1 (do roku 1945: Karrenwall) i [[BANK VON DANZIG | Bank von Danzig]]. Oddział Banku Rzeszy obejmujący prowincję Prusy Zachodnie powstał w Gdańsku w 1879 roku. Wcześniej (1814–1879) działał w Gdańsku oddział państwowy banku pruskiego (Königliche Bank), początkowo przy Langer Markt 450 (Długi Targ 20), od 10 IX 1859 w zakupionej na ten cel kamienicy przy Jopengasse 69 (ul. Piwna). Po likwidacji zachodniego wewnętrznego ciągu obwarowań (rozpoczętej w roku 1895), w miejscu dawnych wałów ([[FORTYFIKACJE | fortyfikacje]]), między zespołem Katowni i [[WIEŻA WIĘZIENNA | Wieży Więziennej]], An der Reitbahn (ul. Bogusławskiego) oraz nowo wytyczoną ul. Karrenwall (Okopową), powstał kwartał, w którym najbardziej prestiżowa była działka w północno-zachodnim narożniku, obok najważniejszego wjazdu do [[GŁÓWNE MIASTO | Głównego Miasta]]. Zajął ją budynek banku, powstały w ostatnich latach XIX wieku według projektu Maxa Hasaka (autora projektów budowy lub przebudowy kilkudziesięciu budynków Banku Rzeszy na terenie Cesarstwa). Dawną siedzibę banku przy Jopengasse 69 nabył [[PETERSEN CHRISTIAN JOHANN | Christian Johann Petersen]]. <br/><br/> | ||
| − | Gmach zaprojektowano na planie litery L, dłuższym bokiem zwrócony w zachodnią stronę. Główne wejście znalazło się od strony [[BRAMA WYŻYNNA | Bramy Wyżynnej]], na wschodnim krańcu krótszej elewacji, od strony głównego kierunku, z którego mogli nadchodzić lub przyjeżdżać klienci. Przy reprezentacyjnym wejściu powstała główna klatka schodowa. Duża sala operacyjna z kasami, o powierzchni około 300 m², zajęła północno-zachodnią część parteru, w południowym krańcu zachodniego skrzydła urządzono mieszkania dla pracowników (z własną klatką schodową). Pierwsze piętro zajęło mieszkanie dyrektora, drugie – dwa mieszkania służbowe. Plan budynku zaprojektowano, kierując się przede wszystkim potrzebami funkcjonalnymi. Elewacja zachodnia otrzymała jednak ściśle symetryczną, dziewięcioosiową kompozycję, nieodpowiadającą układowi kryjących się za nią pomieszczeń. W | + | Gmach zaprojektowano na planie litery L, dłuższym bokiem zwrócony w zachodnią stronę. Główne wejście znalazło się od strony [[BRAMA WYŻYNNA | Bramy Wyżynnej]], na wschodnim krańcu krótszej elewacji, od strony głównego kierunku, z którego mogli nadchodzić lub przyjeżdżać klienci. Przy reprezentacyjnym wejściu powstała główna klatka schodowa. Duża sala operacyjna z kasami, o powierzchni około 300 m², zajęła północno-zachodnią część parteru, w południowym krańcu zachodniego skrzydła urządzono mieszkania dla pracowników (z własną klatką schodową). Pierwsze piętro zajęło mieszkanie dyrektora, drugie – dwa mieszkania służbowe. Plan budynku zaprojektowano, kierując się przede wszystkim potrzebami funkcjonalnymi. Elewacja zachodnia otrzymała jednak ściśle symetryczną, dziewięcioosiową kompozycję, nieodpowiadającą układowi kryjących się za nią pomieszczeń. W siedmiu środkowych osiach na parterze znalazły się duże okna zwieńczone półkolistymi łukami wspartymi na kolumnach z jońskimi głowicami. Piętra oświetliły mniejsze, prostokątne okna. Środkową oś zachodniej elewacji zaakcentował balkon na pierwszym piętrze i wysoki szczyt, a po bokach powstały wykusze, przybierające ponad gzymsem kształt wieżyczek zwieńczonych smukłymi hełmami. Na wykuszach umieszczono płaskorzeźby z wizerunkami hrabiego Ludwiga von Dohna, zasłużonych gdańszczan: [[HEWELIUSZ JAN | Jana Heweliusza]], [[GRALATH DANIEL I | Daniela Gralatha]], [[KABRUN JAKOB | Jakoba Kabruna]], [[CHODOWIECKI DANIEL | Daniela Chodowieckiego]] i [[WINTER LEOPOLD von | Leopolda Wintera]] (odtworzone podczas renowacji fasady w 1999 roku). W elewacji północnej nieco większy wykusz zaakcentował skrajną oś z głównym wejściem. Także ta elewacja została zwieńczona wysokim szczytem. Bank ozdobiły bogate dekoracje, w tym rzeźby, płaskorzeźby, kamienne cokoły i gzymsy, bogate obramienia okien, zwieńczenia słupków balustrady balkonu w formie kul. <br/><br/> |
Projektując detale, w większości wykonane z piaskowca i częściowo złocone, użyto form północnego neorenesansu, stosowanego na przełomie XIX i XX wieku w fasadach wielu budowanych wówczas w Gdańsku gmachów publicznych. We wnętrzu, podobnie jak w elewacjach, znalazły się liczne dekoracje i ozdobnie rozwiązane detale architektoniczne. W stropie sali operacyjnej przestrzenie między stalowymi belkami pokrytymi miedzią wypełniły majolikowe kasetony. Belki wsparły się na monolitycznych granitowych filarach. Większość pozostałych pomieszczeń banku nie była uboższa niż główna sala. Oficjalne otwarcie przeniesionego z Jopengasse banku odbyło się 13 VII 1906 roku, wcześniej, 28 V 1906 roku, zwiedził go cesarz Wilhelm II. Do 1945 działał pod adresem Karrenwall 10 (ul. Okopowa 1). <br/><br/> | Projektując detale, w większości wykonane z piaskowca i częściowo złocone, użyto form północnego neorenesansu, stosowanego na przełomie XIX i XX wieku w fasadach wielu budowanych wówczas w Gdańsku gmachów publicznych. We wnętrzu, podobnie jak w elewacjach, znalazły się liczne dekoracje i ozdobnie rozwiązane detale architektoniczne. W stropie sali operacyjnej przestrzenie między stalowymi belkami pokrytymi miedzią wypełniły majolikowe kasetony. Belki wsparły się na monolitycznych granitowych filarach. Większość pozostałych pomieszczeń banku nie była uboższa niż główna sala. Oficjalne otwarcie przeniesionego z Jopengasse banku odbyło się 13 VII 1906 roku, wcześniej, 28 V 1906 roku, zwiedził go cesarz Wilhelm II. Do 1945 działał pod adresem Karrenwall 10 (ul. Okopowa 1). <br/><br/> | ||
| − | W 1945 roku w większym stopniu zostały uszkodzone jedynie szczyty i hełmy wieżyczek (ich pozostałości rozebrano). Budynek został przejęty przez Narodowy Bank Polski i Bank Gospodarstwa Krajowego (ul. Okopowa 9). 4 III 1947, podczas prac dekarskich, w wyniku zaprószenia ognia na poddaszu (od piecyka koksowego pracującego blacharza) spłonął dach, poddasze i ostatnie piętro | + | W 1945 roku w większym stopniu zostały uszkodzone jedynie szczyty i hełmy wieżyczek (ich pozostałości rozebrano). Budynek został przejęty przez Narodowy Bank Polski i Bank Gospodarstwa Krajowego (ul. Okopowa 9). 4 III 1947, podczas prac dekarskich, w wyniku zaprószenia ognia na poddaszu (od piecyka koksowego pracującego blacharza) spłonął dach, poddasze i ostatnie piętro Banku Gospodarstwa Krajowego. W 1999 roku Jacek Krenz oraz Beata i Piotr Lochowie wykonali (zrealizowany) projekt przebudowy głównej sali; wyeksponowano wówczas i odrestaurowano niektóre elementy dawnego wyposażenia. Pracom konserwatorskim i restauratorskim poddano także elewacje gmachu (zakończone w lutym 2000), między innymi odbudowano szczyt budynku według projektu Grzegorza Sulikowskiego, rzeźby na szczycie wykonał Stanisław Wyrostek, firma Barbary i Ludwika Brzuskiewiczów dokonała odnowienia elewacji i klatki schodowej. {{author: JASZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]] |
Wersja z 10:56, 23 kwi 2020
BUDYNEK ODDZIAŁU OKRĘGOWEGO NARODOWEGO BANKU POLSKIEGO, wcześniej siedziba Reichsbankhauptstelle (główna filia Banku Rzeszy), ul. Okopowa 1 (do roku 1945: Karrenwall) i Bank von Danzig. Oddział Banku Rzeszy obejmujący prowincję Prusy Zachodnie powstał w Gdańsku w 1879 roku. Wcześniej (1814–1879) działał w Gdańsku oddział państwowy banku pruskiego (Königliche Bank), początkowo przy Langer Markt 450 (Długi Targ 20), od 10 IX 1859 w zakupionej na ten cel kamienicy przy Jopengasse 69 (ul. Piwna). Po likwidacji zachodniego wewnętrznego ciągu obwarowań (rozpoczętej w roku 1895), w miejscu dawnych wałów ( fortyfikacje), między zespołem Katowni i Wieży Więziennej, An der Reitbahn (ul. Bogusławskiego) oraz nowo wytyczoną ul. Karrenwall (Okopową), powstał kwartał, w którym najbardziej prestiżowa była działka w północno-zachodnim narożniku, obok najważniejszego wjazdu do Głównego Miasta. Zajął ją budynek banku, powstały w ostatnich latach XIX wieku według projektu Maxa Hasaka (autora projektów budowy lub przebudowy kilkudziesięciu budynków Banku Rzeszy na terenie Cesarstwa). Dawną siedzibę banku przy Jopengasse 69 nabył Christian Johann Petersen.
Gmach zaprojektowano na planie litery L, dłuższym bokiem zwrócony w zachodnią stronę. Główne wejście znalazło się od strony Bramy Wyżynnej, na wschodnim krańcu krótszej elewacji, od strony głównego kierunku, z którego mogli nadchodzić lub przyjeżdżać klienci. Przy reprezentacyjnym wejściu powstała główna klatka schodowa. Duża sala operacyjna z kasami, o powierzchni około 300 m², zajęła północno-zachodnią część parteru, w południowym krańcu zachodniego skrzydła urządzono mieszkania dla pracowników (z własną klatką schodową). Pierwsze piętro zajęło mieszkanie dyrektora, drugie – dwa mieszkania służbowe. Plan budynku zaprojektowano, kierując się przede wszystkim potrzebami funkcjonalnymi. Elewacja zachodnia otrzymała jednak ściśle symetryczną, dziewięcioosiową kompozycję, nieodpowiadającą układowi kryjących się za nią pomieszczeń. W siedmiu środkowych osiach na parterze znalazły się duże okna zwieńczone półkolistymi łukami wspartymi na kolumnach z jońskimi głowicami. Piętra oświetliły mniejsze, prostokątne okna. Środkową oś zachodniej elewacji zaakcentował balkon na pierwszym piętrze i wysoki szczyt, a po bokach powstały wykusze, przybierające ponad gzymsem kształt wieżyczek zwieńczonych smukłymi hełmami. Na wykuszach umieszczono płaskorzeźby z wizerunkami hrabiego Ludwiga von Dohna, zasłużonych gdańszczan: Jana Heweliusza, Daniela Gralatha, Jakoba Kabruna, Daniela Chodowieckiego i Leopolda Wintera (odtworzone podczas renowacji fasady w 1999 roku). W elewacji północnej nieco większy wykusz zaakcentował skrajną oś z głównym wejściem. Także ta elewacja została zwieńczona wysokim szczytem. Bank ozdobiły bogate dekoracje, w tym rzeźby, płaskorzeźby, kamienne cokoły i gzymsy, bogate obramienia okien, zwieńczenia słupków balustrady balkonu w formie kul.
Projektując detale, w większości wykonane z piaskowca i częściowo złocone, użyto form północnego neorenesansu, stosowanego na przełomie XIX i XX wieku w fasadach wielu budowanych wówczas w Gdańsku gmachów publicznych. We wnętrzu, podobnie jak w elewacjach, znalazły się liczne dekoracje i ozdobnie rozwiązane detale architektoniczne. W stropie sali operacyjnej przestrzenie między stalowymi belkami pokrytymi miedzią wypełniły majolikowe kasetony. Belki wsparły się na monolitycznych granitowych filarach. Większość pozostałych pomieszczeń banku nie była uboższa niż główna sala. Oficjalne otwarcie przeniesionego z Jopengasse banku odbyło się 13 VII 1906 roku, wcześniej, 28 V 1906 roku, zwiedził go cesarz Wilhelm II. Do 1945 działał pod adresem Karrenwall 10 (ul. Okopowa 1).
W 1945 roku w większym stopniu zostały uszkodzone jedynie szczyty i hełmy wieżyczek (ich pozostałości rozebrano). Budynek został przejęty przez Narodowy Bank Polski i Bank Gospodarstwa Krajowego (ul. Okopowa 9). 4 III 1947, podczas prac dekarskich, w wyniku zaprószenia ognia na poddaszu (od piecyka koksowego pracującego blacharza) spłonął dach, poddasze i ostatnie piętro Banku Gospodarstwa Krajowego. W 1999 roku Jacek Krenz oraz Beata i Piotr Lochowie wykonali (zrealizowany) projekt przebudowy głównej sali; wyeksponowano wówczas i odrestaurowano niektóre elementy dawnego wyposażenia. Pracom konserwatorskim i restauratorskim poddano także elewacje gmachu (zakończone w lutym 2000), między innymi odbudowano szczyt budynku według projektu Grzegorza Sulikowskiego, rzeźby na szczycie wykonał Stanisław Wyrostek, firma Barbary i Ludwika Brzuskiewiczów dokonała odnowienia elewacji i klatki schodowej.
