GNUSCHKE JOHANN EDUARD, lekarz
(wstawienie ilustracji (e-mail z 6.06.2019)) |
(uzupelnienie LM (17.04.2020)) |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
− | [[File:Gnuschke_Johann_Eduard.jpg|thumb|Strona tytułowa dysertacji doktorskiej Johanna Eduarda Gnuschke, De hydrargyri in sanguinem receptione, Berlin 1827]] | + | [[File:Gnuschke_Johann_Eduard.jpg|thumb|Strona tytułowa dysertacji doktorskiej Johanna Eduarda Gnuschke, ''De hydrargyri in sanguinem receptione'', Berlin 1827]] |
'''JOHANN EDUARD GNUSCHKE''' (11 XI 1804 Gdańsk – 24 X 1834 Gdańsk), lekarz, chirurg, doktor medycyny. Syn kupca Johanna Carla (19 I 1769 – 3 VII 1834), który między innymi w grudniu 1807 roku z ramienia [[TRZECI ORDYNEK | Trzeciego Ordynku]] był delegatem Gdańska do ustalania granic [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1807–1815 | I Wolnego Miasta Gdańska]], w latach 1814–1817 z nominacji pruskich władz administracyjnych zasiadał w [[RADA MIEJSKA | Radzie Miejskiej]], w 1821 był współzałożycielem Gdańskiej Kasy Oszczędnościowej (Danziger Sparkasse), oraz Pauliny Henrietty (15 X 1776 – 16 V 1839), córki burmistrza [[ZERNECKE DANIEL ANDREAS | Daniela Andreasa Zerneckego]]. <br/><br/> | '''JOHANN EDUARD GNUSCHKE''' (11 XI 1804 Gdańsk – 24 X 1834 Gdańsk), lekarz, chirurg, doktor medycyny. Syn kupca Johanna Carla (19 I 1769 – 3 VII 1834), który między innymi w grudniu 1807 roku z ramienia [[TRZECI ORDYNEK | Trzeciego Ordynku]] był delegatem Gdańska do ustalania granic [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1807–1815 | I Wolnego Miasta Gdańska]], w latach 1814–1817 z nominacji pruskich władz administracyjnych zasiadał w [[RADA MIEJSKA | Radzie Miejskiej]], w 1821 był współzałożycielem Gdańskiej Kasy Oszczędnościowej (Danziger Sparkasse), oraz Pauliny Henrietty (15 X 1776 – 16 V 1839), córki burmistrza [[ZERNECKE DANIEL ANDREAS | Daniela Andreasa Zerneckego]]. <br/><br/> |
Wersja z 13:16, 17 kwi 2020
JOHANN EDUARD GNUSCHKE (11 XI 1804 Gdańsk – 24 X 1834 Gdańsk), lekarz, chirurg, doktor medycyny. Syn kupca Johanna Carla (19 I 1769 – 3 VII 1834), który między innymi w grudniu 1807 roku z ramienia Trzeciego Ordynku był delegatem Gdańska do ustalania granic I Wolnego Miasta Gdańska, w latach 1814–1817 z nominacji pruskich władz administracyjnych zasiadał w Radzie Miejskiej, w 1821 był współzałożycielem Gdańskiej Kasy Oszczędnościowej (Danziger Sparkasse), oraz Pauliny Henrietty (15 X 1776 – 16 V 1839), córki burmistrza Daniela Andreasa Zerneckego.
30 IX 1823 roku zdał egzamin maturalny w Gimnazjum Miejskim, w latach 1823–1825 studiował medycynę w Getyndze, od 1825 w Berlinie (Berliner Universität), gdzie 18 VIII 1826 roku obronił dysertację doktorską De hydrargyri in sanguinem receptione. W początku 1827 roku zdał egzamin państwowy i otrzymał prawo wykonywania zawodu lekarza ogólnego i chirurga na terenie Prus, po czym uzupełniał wiedzę medyczną w Paryżu oraz w innych miastach Francji i Szwajcarii.
W końcu 1827 roku powrócił do Gdańska. Jako lekarz pracował w gdańskim garnizonie i przez pewien czas zastępował ordynatora (Oberarzt) Szpitala Miejskiego. W roku 1830 był lekarzem w korpusie medycznym stacjonującej w Polsce armii rosyjskiej, kiedy wybuchła w niej epidemia cholery. Poczynione w tym okresie obserwacje opisał w broszurze Die Cholera in Polen, auf einer Reise durch einen Theil dieses Landes beobachtet, wydanej przez Georga Andreasa Reimera w Berlinie w 1831 roku. Na wieść o wybuchu epidemii cholery w Gdańsku powrócił w maju 1831 roku do miasta i wziął udział w jej zwalczaniu; latem pracował w Sopocie. Od 1832 był członkiem Towarzystwa Przyrodniczego.
Od wczesnego dzieciństwa uczył się muzyki. Był członkiem Danziger Liedertafel, założonej w lutym 1823 roku przez Theodora Friedricha Kniewela w celu wykonywania wierszy i pieśni napisanych przez członków zespołu, między innymi Carla Reichela, Friedricha Gottholda Siewerta, Josepha von Eichendorffa. Stworzył muzykę do wierszy Johanna Wolfganga Goethego: Ein Mägdlein trug man zur Thür hinaus, Mailied (Pieśń majowa), Wandrers Nachtlied (w 2002 roku została nagrana przez zespół muzyczny Café Mozart na płytę CD (Danubia Discs CM002)), i Johanna Georga Jacobiego (Im Sommer; wiersz przypisywano w XIX wieku Goethemu), wydając je pod pseudonimem E. Draude. Letnie przerwy semestralne spędzał u Johanny Schopenhauer w Weimarze, dzięki której został przedstawiony Goethemu. W czasie wizyty u poety 13 IV 1826 roku wykonał jedną z sonat fortepianowych Ludwiga van Beethovena.