DANZIG, SMS, lekki krążownik (1905)
(wstawienie ilustracji (e-mail z 15.05.2019)) |
(uzupelnienie LM (17.04.2020)) |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | [[File:Krążownik_DANZIG.jpg|thumb|Krążownik | + | [[File:Krążownik_DANZIG.jpg|thumb|Krążownik „Danzig” w budowie, 31 III 1906]] |
| − | [[File:Danzig_SMS_lekki_krążownik.jpg|thumb|Lekki krążownik SMS „Danzig” w duńskim porcie Sønderborg nad Cieśniną | + | [[File:Danzig_SMS_lekki_krążownik.jpg|thumb|Lekki krążownik SMS „Danzig” w duńskim porcie Sønderborg nad Cieśniną Als Sund]] |
[[File:SMS „Danzig”.JPG|thumb|Lekki krążownik SMS „Danzig” przy wejściu do portu]] | [[File:SMS „Danzig”.JPG|thumb|Lekki krążownik SMS „Danzig” przy wejściu do portu]] | ||
[[File:Danzig_SMS_lekki_krazownik_(1905).jpg|thumb|Maszyna główna lekkiego krążownika SMS „Danzig” przed zamontowaniem, kwiecień 1906]] | [[File:Danzig_SMS_lekki_krazownik_(1905).jpg|thumb|Maszyna główna lekkiego krążownika SMS „Danzig” przed zamontowaniem, kwiecień 1906]] | ||
Wersja z 12:10, 17 kwi 2020
.jpg)
SMS (Seiner Majestät Schiff) „DANZIG”, lekki krążownik klasy „Bremen”, zbudowany w Stoczni Cesarskiej ( Stocznia Królewska) w serii ośmiu okrętów (także: „Leipzig”, „München”, „Lübeck”, „Berlin”, „Hamburg”, „Bremen”). Stępkę położono 12 VII 1904, okręt wodowano 23 IX 1905, a do eksploatacji oddano 1 XII 1907 roku. Ojcem chrzestnym był nadburmistrz Gdańska Heinrich Ehlers. Ozdobny wystrój kabiny kapitańskiej wykonał gdański malarz Konrad Wiederhold (1868–1940).
| Wyporność pełna | 3816 ton |
| Długość | 111,10 m (na linii wodnej 110,6 m) |
| Szerokość | 13,3 m |
| Zanurzenie | 5,68 m |
| Napęd | dwa silniki parowe o mocy 12 022 KM |
| Prędkość maksymalna | 22,9 węzła |
| Zasięg | zasięg 4690 mil morskich |
| Pokład | pancerny 35mm |
| Uzbrojenie | |
| 10 dział kalibru 105 mm | |
| 10 armat kalibru 37 mm | |
| dwie wyrzutnie torped 450 mm | |
| 80 min | |
| Załoga | 297 osób |
Początkowo był to okręt patrolowy, od 1910 – szkoleniowy artylerii. Podczas I wojny światowej najpierw służył w dozorze Zatoki Kilońskiej, od 1 VIII 1914 w grupie rekonesansowej na Morzu Północnym, między innymi 28 VIII uratował 170 rozbitków z krążownika „Ariadne”, zatopionego w bitwie pod Helgolandem. Po ustawieniu zagrody minowej na wodach Anglii został 15 V 1915 roku, w drodze powrotnej, uszkodzony w wyniku wybuchu miny, która zniszczyła mu rufę. Do listopada był remontowany w Bremie. Podczas pierwszego rejsu w bałtyckiej służbie, płynąc do Libawy, 25 XI 1915 roku na południe od Gotlandii utracił ster na rosyjskim polu minowym. Początkowo był naprawiany w Gdańsku, następnie od stycznia do 12 VII 1916 roku w Bremie. Włączony do eskadr rozpoznawczych na Morzu Północnym, od 1917 roku ponownie działał na Morzu Bałtyckim, biorąc udział w operacjach desantowych na fińskich wyspach Hiiumaa i Saaremaa.
Od czerwca 1917 służył jako okręt-cel do szkolenia załóg okrętów podwodnych, noszono się też z zamiarem przebudowania go na okręt-bazę wodnosamolotów. 25 III 1918 roku został wycofany ze służby z powodu złego stanu technicznego, 5 XI 1919 skreślony ze służby; przejęty przez Wielką Brytanię został odholowany z Gdańska 15 IX 1920, w latach 1921–1923 złomowany na Whitby.
