DANZIG, niemiecki motorowiec (1940)
(wstawianie ilustracji (2.04.2020)) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| + | [[File:Danzig_motorowiec_1940.jpg|thumb|Motorowiec „Danzig”, 1942]] | ||
| + | |||
'''„Danzig”''', motorowiec żeglugi przybrzeżnej, zbudowany w stoczni Wilhelm Holst w Hamburgu (nr budowy 154) dla tamtejszego armatora Jonny'ego H. Jonasa. Zwodowany 15 I 1940, ukończony w kwietniu tego roku. 11 IX 1940 zarekwirowany przez Kriegsmarine do wykorzystania w planowanej inwazji na Wielką Brytanię (operacja „Seelöwe”), zwrócony armatorowi w 1941 roku. Od 1949 do 22 I 1950 przebudowany w macierzystej stoczni. 11 I 1951 przemianowany na „Frieda Jonas”. 28 XI 1958 sprzedany Ludwigowi Lührsowi z Hamburga, 9 XII 1958 przemianowany na „Unterelbe”. Od 1960 do kwietnia 1961 przebudowany i przedłużony w Wischhafen. Od 5 XI 1963 armatorem był Reinhold Mau, od 2 VIII 1979 Hans-Gregor Wasmuth, od 1987 Brigitta Kroschner (wszyscy z Hamburga). <br/><br/> | '''„Danzig”''', motorowiec żeglugi przybrzeżnej, zbudowany w stoczni Wilhelm Holst w Hamburgu (nr budowy 154) dla tamtejszego armatora Jonny'ego H. Jonasa. Zwodowany 15 I 1940, ukończony w kwietniu tego roku. 11 IX 1940 zarekwirowany przez Kriegsmarine do wykorzystania w planowanej inwazji na Wielką Brytanię (operacja „Seelöwe”), zwrócony armatorowi w 1941 roku. Od 1949 do 22 I 1950 przebudowany w macierzystej stoczni. 11 I 1951 przemianowany na „Frieda Jonas”. 28 XI 1958 sprzedany Ludwigowi Lührsowi z Hamburga, 9 XII 1958 przemianowany na „Unterelbe”. Od 1960 do kwietnia 1961 przebudowany i przedłużony w Wischhafen. Od 5 XI 1963 armatorem był Reinhold Mau, od 2 VIII 1979 Hans-Gregor Wasmuth, od 1987 Brigitta Kroschner (wszyscy z Hamburga). <br/><br/> | ||
W maju 1988 sprzedany pod banderę fińską jako „Ramona” (armator Ging Erland Liljeberg, Borgå/Porvoo; od 1996 R. Gustafsson; od 1999 R. H. Johannes & E. T. Gustafsson, Helsinki). W listopadzie 1999 sprzedany Janowi G. Rautawaare jako statek szkolny w Turku, ponownie z nazwą „Unterelbe”. W 2019 stacjonował w Wischhafen w Niemczech, przy tamtejszym muzeum żeglugi przybrzeżnej (nadal z fińską banderą i armatorem).<br/><br/> | W maju 1988 sprzedany pod banderę fińską jako „Ramona” (armator Ging Erland Liljeberg, Borgå/Porvoo; od 1996 R. Gustafsson; od 1999 R. H. Johannes & E. T. Gustafsson, Helsinki). W listopadzie 1999 sprzedany Janowi G. Rautawaare jako statek szkolny w Turku, ponownie z nazwą „Unterelbe”. W 2019 stacjonował w Wischhafen w Niemczech, przy tamtejszym muzeum żeglugi przybrzeżnej (nadal z fińską banderą i armatorem).<br/><br/> | ||
Pojemność 231 BRT, 111 NRT, nośność 300 DWT; wymiary: długość 39,63 m; szerokość 6,8 m; zanurzenie 3 m; napęd: czterotaktowy silnik dieslowy DWK (Deutsche Werke Kiel AG) F 6, o mocy efektywnej 200 KM. Po przebudowie w 1950: 255 BRT, 125 NRT, 375 DWT. Po przebudowie w 1961: 281 BRT, 148 NRT, 420 DWT; wymiary: długość 44,5 m; szerokość 6,8 m; zanurzenie 2,9 m. Numer IMO 5373696. {{author: OM}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] | Pojemność 231 BRT, 111 NRT, nośność 300 DWT; wymiary: długość 39,63 m; szerokość 6,8 m; zanurzenie 3 m; napęd: czterotaktowy silnik dieslowy DWK (Deutsche Werke Kiel AG) F 6, o mocy efektywnej 200 KM. Po przebudowie w 1950: 255 BRT, 125 NRT, 375 DWT. Po przebudowie w 1961: 281 BRT, 148 NRT, 420 DWT; wymiary: długość 44,5 m; szerokość 6,8 m; zanurzenie 2,9 m. Numer IMO 5373696. {{author: OM}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] | ||
Wersja z 12:30, 2 kwi 2020
„Danzig”, motorowiec żeglugi przybrzeżnej, zbudowany w stoczni Wilhelm Holst w Hamburgu (nr budowy 154) dla tamtejszego armatora Jonny'ego H. Jonasa. Zwodowany 15 I 1940, ukończony w kwietniu tego roku. 11 IX 1940 zarekwirowany przez Kriegsmarine do wykorzystania w planowanej inwazji na Wielką Brytanię (operacja „Seelöwe”), zwrócony armatorowi w 1941 roku. Od 1949 do 22 I 1950 przebudowany w macierzystej stoczni. 11 I 1951 przemianowany na „Frieda Jonas”. 28 XI 1958 sprzedany Ludwigowi Lührsowi z Hamburga, 9 XII 1958 przemianowany na „Unterelbe”. Od 1960 do kwietnia 1961 przebudowany i przedłużony w Wischhafen. Od 5 XI 1963 armatorem był Reinhold Mau, od 2 VIII 1979 Hans-Gregor Wasmuth, od 1987 Brigitta Kroschner (wszyscy z Hamburga).
W maju 1988 sprzedany pod banderę fińską jako „Ramona” (armator Ging Erland Liljeberg, Borgå/Porvoo; od 1996 R. Gustafsson; od 1999 R. H. Johannes & E. T. Gustafsson, Helsinki). W listopadzie 1999 sprzedany Janowi G. Rautawaare jako statek szkolny w Turku, ponownie z nazwą „Unterelbe”. W 2019 stacjonował w Wischhafen w Niemczech, przy tamtejszym muzeum żeglugi przybrzeżnej (nadal z fińską banderą i armatorem).
Pojemność 231 BRT, 111 NRT, nośność 300 DWT; wymiary: długość 39,63 m; szerokość 6,8 m; zanurzenie 3 m; napęd: czterotaktowy silnik dieslowy DWK (Deutsche Werke Kiel AG) F 6, o mocy efektywnej 200 KM. Po przebudowie w 1950: 255 BRT, 125 NRT, 375 DWT. Po przebudowie w 1961: 281 BRT, 148 NRT, 420 DWT; wymiary: długość 44,5 m; szerokość 6,8 m; zanurzenie 2,9 m. Numer IMO 5373696.
