SREBRZYSKO
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| + | [[File:Srebrzysko.png|thumb|Dworek Srebrzysko, około 1920]] | ||
'''SREBRZYSKO''' (Silberhammer), Wrzeszcz, w dolinie [[STRZYŻA, potok | potoku Strzyży]]. Nazwa nawiązuje do Srebrnego Młyna (Silberhammer), który od 1654 roku był własnością gdańskiego złotnika Petera von Renne ([[KAMIENNY MŁYN | Kamienny Młyn]]). W końcu XVIII wieku funkcjonowała tu fabryka wyrobów żelaznych i stalowych ([[BRĘTOWO | Brętowo]]). W XVIII wieku rezydencja kupców z rodziny Soermannsów. W 1800 roku własność angielskiego kupca Richarda Cowla, skonfiskowana przez Francuzów po 1807; z tego okresu pochodzi zachowany i obecnie rokokowy dworek (ul. Srebrniki 1). W 1816 roku posiadłość nabył hrabia Fabian von Dohn, w dworku w 1822 i 1824 roku mieszkał okresowo pruski urzędnik i poeta [[EICHENDORFF JOSEPH KARL BENEDIKT von | Joseph von Eichendorff]]. Wokół dworku zbudowano obiekty gospodarcze i małą oranżerię. W okresie [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnego Miasta Gdańska]] powstał [[PAŃSTWOWY ZAKŁAD OPIEKI SPOŁECZNEJ | Państwowy Zakład Opieki Społecznej]] (Staatliche Fürsorgeanstalt Silberhammer), obecnie [[WOJEWÓDZKI SZPITAL PSYCHIATRYCZNY IM. PROF. TADEUSZA BILIKIEWICZA | Wojewódzki Szpital Psychiatryczny]]. Srebrzysko dało nazwę położonemu obok [[CMENTARZ SREBRZYSKO | cmentarzowi]]. Zabudowa z XIX i początku XX wieku w latach 2009–2010 uległa likwidacji w związku z przebudową ul. Słowackiego i ul. Partyzantów ([[TRASA SŁOWACKIEGO | Trasa Słowackiego]]). {{author: RED}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]] | '''SREBRZYSKO''' (Silberhammer), Wrzeszcz, w dolinie [[STRZYŻA, potok | potoku Strzyży]]. Nazwa nawiązuje do Srebrnego Młyna (Silberhammer), który od 1654 roku był własnością gdańskiego złotnika Petera von Renne ([[KAMIENNY MŁYN | Kamienny Młyn]]). W końcu XVIII wieku funkcjonowała tu fabryka wyrobów żelaznych i stalowych ([[BRĘTOWO | Brętowo]]). W XVIII wieku rezydencja kupców z rodziny Soermannsów. W 1800 roku własność angielskiego kupca Richarda Cowla, skonfiskowana przez Francuzów po 1807; z tego okresu pochodzi zachowany i obecnie rokokowy dworek (ul. Srebrniki 1). W 1816 roku posiadłość nabył hrabia Fabian von Dohn, w dworku w 1822 i 1824 roku mieszkał okresowo pruski urzędnik i poeta [[EICHENDORFF JOSEPH KARL BENEDIKT von | Joseph von Eichendorff]]. Wokół dworku zbudowano obiekty gospodarcze i małą oranżerię. W okresie [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnego Miasta Gdańska]] powstał [[PAŃSTWOWY ZAKŁAD OPIEKI SPOŁECZNEJ | Państwowy Zakład Opieki Społecznej]] (Staatliche Fürsorgeanstalt Silberhammer), obecnie [[WOJEWÓDZKI SZPITAL PSYCHIATRYCZNY IM. PROF. TADEUSZA BILIKIEWICZA | Wojewódzki Szpital Psychiatryczny]]. Srebrzysko dało nazwę położonemu obok [[CMENTARZ SREBRZYSKO | cmentarzowi]]. Zabudowa z XIX i początku XX wieku w latach 2009–2010 uległa likwidacji w związku z przebudową ul. Słowackiego i ul. Partyzantów ([[TRASA SŁOWACKIEGO | Trasa Słowackiego]]). {{author: RED}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]] | ||
Wersja z 18:08, 24 gru 2019
SREBRZYSKO (Silberhammer), Wrzeszcz, w dolinie potoku Strzyży. Nazwa nawiązuje do Srebrnego Młyna (Silberhammer), który od 1654 roku był własnością gdańskiego złotnika Petera von Renne ( Kamienny Młyn). W końcu XVIII wieku funkcjonowała tu fabryka wyrobów żelaznych i stalowych ( Brętowo). W XVIII wieku rezydencja kupców z rodziny Soermannsów. W 1800 roku własność angielskiego kupca Richarda Cowla, skonfiskowana przez Francuzów po 1807; z tego okresu pochodzi zachowany i obecnie rokokowy dworek (ul. Srebrniki 1). W 1816 roku posiadłość nabył hrabia Fabian von Dohn, w dworku w 1822 i 1824 roku mieszkał okresowo pruski urzędnik i poeta Joseph von Eichendorff. Wokół dworku zbudowano obiekty gospodarcze i małą oranżerię. W okresie II Wolnego Miasta Gdańska powstał Państwowy Zakład Opieki Społecznej (Staatliche Fürsorgeanstalt Silberhammer), obecnie Wojewódzki Szpital Psychiatryczny. Srebrzysko dało nazwę położonemu obok cmentarzowi. Zabudowa z XIX i początku XX wieku w latach 2009–2010 uległa likwidacji w związku z przebudową ul. Słowackiego i ul. Partyzantów ( Trasa Słowackiego).
