LAKOWITZ KONRAD WALDEMAR, pedagog

'''KONRAD WALDEMAR LAKOWITZ''' (22 VI 1859 Gdańsk – wiosna 1945 Gdańsk), pedagog. Syn pochodzącego z Grudziądza kupca gdańskiego Adolfa Wilhelma (1814–1862). Wiosną 1877 roku ukończył realną [[SZKOŁA ŚW. JANA | szkołę św. Jana]]; na uniwersytecie we Wrocławiu studiował matematykę i nauki przyrodnicze; od roku 1881 doktor filozofii. Początkowo pracował w uniwersyteckim ogrodzie botanicznym we Wrocławiu, następnie ponownie w Gdańsku. W latach 1886–1892 uczył przyrody w średniej szkole św. Jana, następnie do emerytury profesor przyrody w [[GIMNAZJUM KRÓLEWSKIE REALNE (Długie Ogrody) | Gimnazjum Królewskim na Dolnym Mieście]]. Członek i działacz wielu towarzystw naukowych, w 1903–1945 prezes [[ZACHODNIOPRUSKIE TOWARZYSTWO BOTANICZNO-ZOOLOGICZNE | Zachodniopruskiego Towarzystwa Botaniczno-Zoologicznego]], w 1910–1922 prezes [[TOWARZYSTWO PRZYRODNICZE | Towarzystwa Przyrodniczego]]. Od roku 1920 przewodniczący gdańskiego Stowarzyszenia Pomocy Ubogim. Opublikował liczne prace naukowe z zakresu paleobotaniki i botaniki, badał florę Morza Bałtyckiego; w 1929 roku opisał rośliny w ogrodzie botanicznym  w [[PARK OLIWSKI IM. ADAMA MICKIEWICZA | Parku Oliwskim]]. Mieszkał przy Brabank 8, następnie 3 (ul. Stara Stocznia). <br/><br/> Od 9 X 1888 roku żonaty z Jenny Louisą Ernestiną Off (25 VII 1862 – 24 II 1936 Gdańsk). Pozostawił córki Margarethę Rabe, mieszkającą w 1936 roku w Berlinie, oraz Else, mieszkającą wówczas z ojcem. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]