AKADEMICKI DYWIZJON LOTNICZY
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''AKADEMICKI DYWIZJON LOTNICZY''' (Akademische Fliegergruppe, Akaflieg), zał. 3 VII 1923 przy oddziale budowy samolotów THD. Zrzeszał profesorów i studentów tylko pochodzenia niem. Jego rolą było praktyczne poznawanie budowy samolotu, pilotażu, doświadczenia z budowaniem własnych konstrukcji. W 1923 przy współpracy z prof. Gustavem Flügelem zbudowano pierwszy szybowiec DZ-1. W 1924–25 pod kierunkiem prof. Ottona Lienaua zbudowano szybowiec DZ-2 Libelle, 1926 szybowiec Zögling, nast. szkolny DZ-3, tzw. Wuja Ferdynanda. Loty szybowcowe odbywały się w Kowalach k. Malborka i w Rossitten (ob. Obwód Kaliningradzki). W 1929 zakupiono silnikowy samolot Messerschmitt M 23b, na którym 1930 rozpoczęto pierwsze szkolenia na pilotów w kategorii A; instruktorem był Hans | + | '''AKADEMICKI DYWIZJON LOTNICZY''' (Akademische Fliegergruppe, Akaflieg), zał. 3 VII 1923 przy oddziale budowy samolotów THD. Zrzeszał profesorów i studentów tylko pochodzenia niem. Jego rolą było praktyczne poznawanie budowy samolotu, pilotażu, doświadczenia z budowaniem własnych konstrukcji. W 1923 przy współpracy z prof. Gustavem Flügelem zbudowano pierwszy szybowiec DZ-1. W 1924–25 pod kierunkiem prof. Ottona Lienaua zbudowano szybowiec DZ-2 Libelle, 1926 szybowiec Zögling, nast. szkolny DZ-3, tzw. Wuja Ferdynanda. Loty szybowcowe odbywały się w Kowalach k. Malborka i w Rossitten (ob. Obwód Kaliningradzki). W 1929 zakupiono silnikowy samolot Messerschmitt M 23b, na którym 1930 rozpoczęto pierwsze szkolenia na pilotów w kategorii A; instruktorem był Hans-Joachim Matthies. Zakupiono też samoloty: Raab-Katzenstein „Schwalbe” i GMG II, a w 1931 KL.26 Peter von Danzig, który po wymianie silnika na Siemens-SH-13a stał się najlepszym samolotem Akaflieg. 10 i 1933 wykonano na nim rekordowy lot propagandowy liczący 5 tys. km. Pozyskano niewielki budynek na lotnisku na Zaspie. W 1933 A. podporządkowano Fliegerlandgruppe XVI, a działalność ograniczono do szkolenia pilotów. W 1936 A. przejęło dwusilnikowe samoloty KL.25E, Bü 131 oraz szybowiec Bussard. Samoloty A. odgrywały dużą rolę w przemycie broni i amunicji dla bojówek hitl. w II WMG. W lipcu 1939 większość członków powołano do Landespolizei. Po wybuchu II w. świat. pracownie zostały zajęte przez wojsko, budynek na lotnisku służył jako strażnica, od 1940 A. zajmował się pracami doświadczalnymi nad urządzeniem służącym do mierzenia ciśnienia skrzydła podczas lotu, co się udało. W 1945 zakończył działalność. {{author:MB}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 12:52, 9 lut 2013
AKADEMICKI DYWIZJON LOTNICZY (Akademische Fliegergruppe, Akaflieg), zał. 3 VII 1923 przy oddziale budowy samolotów THD. Zrzeszał profesorów i studentów tylko pochodzenia niem. Jego rolą było praktyczne poznawanie budowy samolotu, pilotażu, doświadczenia z budowaniem własnych konstrukcji. W 1923 przy współpracy z prof. Gustavem Flügelem zbudowano pierwszy szybowiec DZ-1. W 1924–25 pod kierunkiem prof. Ottona Lienaua zbudowano szybowiec DZ-2 Libelle, 1926 szybowiec Zögling, nast. szkolny DZ-3, tzw. Wuja Ferdynanda. Loty szybowcowe odbywały się w Kowalach k. Malborka i w Rossitten (ob. Obwód Kaliningradzki). W 1929 zakupiono silnikowy samolot Messerschmitt M 23b, na którym 1930 rozpoczęto pierwsze szkolenia na pilotów w kategorii A; instruktorem był Hans-Joachim Matthies. Zakupiono też samoloty: Raab-Katzenstein „Schwalbe” i GMG II, a w 1931 KL.26 Peter von Danzig, który po wymianie silnika na Siemens-SH-13a stał się najlepszym samolotem Akaflieg. 10 i 1933 wykonano na nim rekordowy lot propagandowy liczący 5 tys. km. Pozyskano niewielki budynek na lotnisku na Zaspie. W 1933 A. podporządkowano Fliegerlandgruppe XVI, a działalność ograniczono do szkolenia pilotów. W 1936 A. przejęło dwusilnikowe samoloty KL.25E, Bü 131 oraz szybowiec Bussard. Samoloty A. odgrywały dużą rolę w przemycie broni i amunicji dla bojówek hitl. w II WMG. W lipcu 1939 większość członków powołano do Landespolizei. Po wybuchu II w. świat. pracownie zostały zajęte przez wojsko, budynek na lotnisku służył jako strażnica, od 1940 A. zajmował się pracami doświadczalnymi nad urządzeniem służącym do mierzenia ciśnienia skrzydła podczas lotu, co się udało. W 1945 zakończył działalność.
