DOM DZIECKA / KATOLICKI SIEROCINIEC DLA DZIEWCZĄT
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''DOM DZIECKA / KATOLICKI SIEROCINIEC DLA DZIEWCZĄT''' (Mädchenwaisenhaus), przy [[SZPITAL KLINICZNY NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | szpitalu Najświętszej Marii Panny]] na Dolnym Mieście. Otwarty 15 II 1867 roku w nowo zbudowanym obok szpitala budynku (budowniczy Alexander Julius Halbritter) dla 35 dziewcząt. Zamknięty w roku 1876 na polecenie władz pruskich (restrykcje wobec Kościoła katolickiego w ramach Kulturkampfu), ponownie otwarty 15 XI 1888 dla 60 podopiecznych, dziewcząt i chłopców. W 1896 roku chłopców przeniesiono do wybudowanego dla nich budynku przy [[KOŚCIÓŁ ŚW. IGNACEGO | kościele św. Ignacego]] w Starych Szkotach, dla dziewcząt wybudowano obok szpitala, przy Bastion Bär (ul. Reduta Miś 3/4), nowy gmach z sypialniami, zapleczem sanitarnym i klasami do nauki zawodu, w tym krawieckiego. Część wychowanek przyuczano do pracy w szpitalach. Działał do | + | '''DOM DZIECKA / KATOLICKI SIEROCINIEC DLA DZIEWCZĄT''' (Mädchenwaisenhaus), przy [[SZPITAL KLINICZNY NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | szpitalu Najświętszej Marii Panny]] na Dolnym Mieście. Powstał z inicjatywy Społecznego Komitetu pań i Panien (Frauen und Jungfraukomitee), zawiązanego po [[EPIDEMIE 1801–1945 | epidemiach cholery]] z połowy XIX wieku, z przeznaczeniem dla osieroconych dziewcząt.<br/><br/> |
| + | Otwarty 15 II 1867 roku w nowo zbudowanym obok szpitala budynku (budowniczy Alexander Julius Halbritter) dla 35 dziewcząt. Zamknięty w roku 1876 na polecenie władz pruskich (restrykcje wobec Kościoła katolickiego w ramach Kulturkampfu), ponownie otwarty 15 XI 1888 dla 60 podopiecznych, dziewcząt i chłopców. W 1896 roku chłopców przeniesiono do wybudowanego dla nich budynku przy [[KOŚCIÓŁ ŚW. IGNACEGO | kościele św. Ignacego]] w Starych Szkotach, dla dziewcząt wybudowano obok szpitala, przy Bastion Bär (ul. Reduta Miś 3/4), nowy gmach z sypialniami, zapleczem sanitarnym i klasami do nauki zawodu, w tym krawieckiego. Część wychowanek przyuczano do pracy w szpitalach.<br/><br/> | ||
| + | Działał do października 1945 roku, do 2002 budynek wykorzystywany był przez Medyczne Studium Zawodowe im. PCK (Wydziały Higieny, Stomatologii i Pracowników Socjalnych), następnie opuszczony. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] | ||
Wersja z 18:54, 18 paź 2019
DOM DZIECKA / KATOLICKI SIEROCINIEC DLA DZIEWCZĄT (Mädchenwaisenhaus), przy szpitalu Najświętszej Marii Panny na Dolnym Mieście. Powstał z inicjatywy Społecznego Komitetu pań i Panien (Frauen und Jungfraukomitee), zawiązanego po epidemiach cholery z połowy XIX wieku, z przeznaczeniem dla osieroconych dziewcząt.
Otwarty 15 II 1867 roku w nowo zbudowanym obok szpitala budynku (budowniczy Alexander Julius Halbritter) dla 35 dziewcząt. Zamknięty w roku 1876 na polecenie władz pruskich (restrykcje wobec Kościoła katolickiego w ramach Kulturkampfu), ponownie otwarty 15 XI 1888 dla 60 podopiecznych, dziewcząt i chłopców. W 1896 roku chłopców przeniesiono do wybudowanego dla nich budynku przy kościele św. Ignacego w Starych Szkotach, dla dziewcząt wybudowano obok szpitala, przy Bastion Bär (ul. Reduta Miś 3/4), nowy gmach z sypialniami, zapleczem sanitarnym i klasami do nauki zawodu, w tym krawieckiego. Część wychowanek przyuczano do pracy w szpitalach.
Działał do października 1945 roku, do 2002 budynek wykorzystywany był przez Medyczne Studium Zawodowe im. PCK (Wydziały Higieny, Stomatologii i Pracowników Socjalnych), następnie opuszczony.
