KOŚCIÓŁ BŁ. DOROTY Z MĄTÓW
(wstawienie ilustracji (e-mail z 1.10.2019)) |
|||
Linia 3: | Linia 3: | ||
'''KOŚCIÓŁ BŁ. [[DOROTA Z MĄTÓW WIELKICH | DOROTY Z MĄTÓW]]''', Jasień, ul. Kartuska 349. Jasień należał początkowo do parafii i [[KOŚCIÓŁ ŚW. FRANCISZKA Z ASYŻU | kościoła św. Franciszka z Asyżu]] w [[EMAUS | Emaus]], w ramach której w 1958 roku uruchomiono filialny [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA | kościół św. Jana Chrzciciela]] w [[KIEŁPINO GÓRNE | Kiełpinie Górnym]], obejmujący także i to osiedle. W roku 1963 wyodrębniono dla Jasienia osobny wikariat, w 1970 urządzono tu prowizoryczną kaplicę w garażu domu mieszkalnego (tymczasowej plebanii) przy ul. Kartuskiej 398 i w związku z rozbudową dzielnicy od 1972 podjęto starania o wybudowanie osobnego kościoła. Parafia pod wezwaniem bł. Doroty z Mątów założona została w czerwcu 1979 roku, obejmując początkowo także Kiełpino Górne. Po wyodrębnieniu kolejnych jednostek administracji kościelnej obecnie należą do niej „stary” i „nowy” Jasień, [[KIEŁPINEK | Kiełpinek]], osiedla Wiszące Ogrody i [[SZADÓŁKI | Szadółki]].<br/><br/> | '''KOŚCIÓŁ BŁ. [[DOROTA Z MĄTÓW WIELKICH | DOROTY Z MĄTÓW]]''', Jasień, ul. Kartuska 349. Jasień należał początkowo do parafii i [[KOŚCIÓŁ ŚW. FRANCISZKA Z ASYŻU | kościoła św. Franciszka z Asyżu]] w [[EMAUS | Emaus]], w ramach której w 1958 roku uruchomiono filialny [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA | kościół św. Jana Chrzciciela]] w [[KIEŁPINO GÓRNE | Kiełpinie Górnym]], obejmujący także i to osiedle. W roku 1963 wyodrębniono dla Jasienia osobny wikariat, w 1970 urządzono tu prowizoryczną kaplicę w garażu domu mieszkalnego (tymczasowej plebanii) przy ul. Kartuskiej 398 i w związku z rozbudową dzielnicy od 1972 podjęto starania o wybudowanie osobnego kościoła. Parafia pod wezwaniem bł. Doroty z Mątów założona została w czerwcu 1979 roku, obejmując początkowo także Kiełpino Górne. Po wyodrębnieniu kolejnych jednostek administracji kościelnej obecnie należą do niej „stary” i „nowy” Jasień, [[KIEŁPINEK | Kiełpinek]], osiedla Wiszące Ogrody i [[SZADÓŁKI | Szadółki]].<br/><br/> | ||
− | W roku 1982 poświęcono plac pod budowę kompleksu parafialnego przy ul. Kartuskiej 349, wzniesiono nową tymczasową kaplicę, w 1988, po otrzymaniu pozwolenia na budowę, rozpoczęto wznoszenie świątyni docelowej według projektu inż. architekta Henryka Dezora ([[ADALBERTUS-WERK | Adalbertus-Werk]] (Stowarzyszenie św. Wojciecha)). Pierwszą mszę w dolnym kościele odprawiono w 1994, w górnym w 2002. | + | W roku 1982 poświęcono plac pod budowę kompleksu parafialnego przy ul. Kartuskiej 349, wzniesiono nową tymczasową kaplicę, w 1988, po otrzymaniu pozwolenia na budowę, rozpoczęto wznoszenie świątyni docelowej według projektu inż. architekta Henryka Dezora ([[ADALBERTUS-WERK | Adalbertus-Werk]] (Stowarzyszenie św. Wojciecha)). Pierwszą mszę w dolnym kościele odprawiono w 1994, w górnym w 2002. Uroczystej konsekracji kościoła dokonał 1 VII 2007 abp [[GOCŁOWSKI TADEUSZ | Tadeusz Gocłowski]].<br/><br/> |
− | Świątynia wzniesiona na planie kwadratu, w kształcie Namiotu Przymierza, oś nawy głównej kościoła górnego mieści w przekątnej: w północnym końcu prezbiterium i zakrystia z przyległą plebanią, w południowym główne wejście. W osi (przekątnej przeciwległej) znajdują się kaplice Jezusa Miłosiernego i Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Symbolikę świątyni, drogi prowadzącej ku spotkaniu z Bogiem, podkreśla doświetlenie wnętrza, układ ławek zbiegających się promieniście ku prezbiterium, sklepienie wznoszące się ku wieży w kulminacyjnym punkcie obiektu, nad ołtarzem. W prezbiterium kościoła górnego oryginalny żyrandol w formie „drzewa życia”. Parafia utrzymuje żywy kontakt ze wspólnotami, także z obszaru Niemiec, propagującymi kult bł. Doroty z Mątów. {{author: SK}} <br /><br /> | + | Świątynia wzniesiona na planie kwadratu, w kształcie Namiotu Przymierza, oś nawy głównej kościoła górnego mieści w przekątnej: w północnym końcu prezbiterium i zakrystia z przyległą plebanią, w południowym główne wejście. W osi (przekątnej przeciwległej) znajdują się kaplice Jezusa Miłosiernego i Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Symbolikę świątyni, drogi prowadzącej ku spotkaniu z Bogiem, podkreśla doświetlenie wnętrza, układ ławek zbiegających się promieniście ku prezbiterium, sklepienie wznoszące się ku wieży w kulminacyjnym punkcie obiektu, nad ołtarzem. W prezbiterium kościoła górnego oryginalny żyrandol w formie „drzewa życia”, w 2015 założono w oknie prezbiterium nowy witraż, symboliką nawiązujący do Trójcy Świętej. Parafia utrzymuje żywy kontakt ze wspólnotami, także z obszaru Niemiec, propagującymi kult bł. Doroty z Mątów.<br/><br/> |
+ | W parafii działa szereg stowarzyszeń i grup religijnych, w tym obok tradycyjnych – Żywego Różańca, Caritas, Ruchu Rodzin Nazaretańskich, czy Domowego Kościoła – także duszpasterstwo młodzieżowe „Namiot Spotkania”, Wspólnota Marana Tha, Szkoła Maryi, Wspólnota Krwi Chrystusa (od 2017), Bractwo św. Pawła (od 2018). Ukazuje się "Tygodnik Parafialny". W 2016 roku przed głównym wejściem do kościoła górnego ustawiono kamień z tablicą upamiętniającą pierwszego proboszcza, ks. Jana Dziubana, ustawiony w dwudziestą rocznicę jego śmierci. {{author: SK}} <br /><br /> | ||
{| class="tableGda" | {| class="tableGda" | ||
|- | |- |
Wersja z 08:47, 7 paź 2019
KOŚCIÓŁ BŁ. DOROTY Z MĄTÓW, Jasień, ul. Kartuska 349. Jasień należał początkowo do parafii i kościoła św. Franciszka z Asyżu w Emaus, w ramach której w 1958 roku uruchomiono filialny kościół św. Jana Chrzciciela w Kiełpinie Górnym, obejmujący także i to osiedle. W roku 1963 wyodrębniono dla Jasienia osobny wikariat, w 1970 urządzono tu prowizoryczną kaplicę w garażu domu mieszkalnego (tymczasowej plebanii) przy ul. Kartuskiej 398 i w związku z rozbudową dzielnicy od 1972 podjęto starania o wybudowanie osobnego kościoła. Parafia pod wezwaniem bł. Doroty z Mątów założona została w czerwcu 1979 roku, obejmując początkowo także Kiełpino Górne. Po wyodrębnieniu kolejnych jednostek administracji kościelnej obecnie należą do niej „stary” i „nowy” Jasień, Kiełpinek, osiedla Wiszące Ogrody i Szadółki.
W roku 1982 poświęcono plac pod budowę kompleksu parafialnego przy ul. Kartuskiej 349, wzniesiono nową tymczasową kaplicę, w 1988, po otrzymaniu pozwolenia na budowę, rozpoczęto wznoszenie świątyni docelowej według projektu inż. architekta Henryka Dezora ( Adalbertus-Werk (Stowarzyszenie św. Wojciecha)). Pierwszą mszę w dolnym kościele odprawiono w 1994, w górnym w 2002. Uroczystej konsekracji kościoła dokonał 1 VII 2007 abp Tadeusz Gocłowski.
Świątynia wzniesiona na planie kwadratu, w kształcie Namiotu Przymierza, oś nawy głównej kościoła górnego mieści w przekątnej: w północnym końcu prezbiterium i zakrystia z przyległą plebanią, w południowym główne wejście. W osi (przekątnej przeciwległej) znajdują się kaplice Jezusa Miłosiernego i Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Symbolikę świątyni, drogi prowadzącej ku spotkaniu z Bogiem, podkreśla doświetlenie wnętrza, układ ławek zbiegających się promieniście ku prezbiterium, sklepienie wznoszące się ku wieży w kulminacyjnym punkcie obiektu, nad ołtarzem. W prezbiterium kościoła górnego oryginalny żyrandol w formie „drzewa życia”, w 2015 założono w oknie prezbiterium nowy witraż, symboliką nawiązujący do Trójcy Świętej. Parafia utrzymuje żywy kontakt ze wspólnotami, także z obszaru Niemiec, propagującymi kult bł. Doroty z Mątów.
W parafii działa szereg stowarzyszeń i grup religijnych, w tym obok tradycyjnych – Żywego Różańca, Caritas, Ruchu Rodzin Nazaretańskich, czy Domowego Kościoła – także duszpasterstwo młodzieżowe „Namiot Spotkania”, Wspólnota Marana Tha, Szkoła Maryi, Wspólnota Krwi Chrystusa (od 2017), Bractwo św. Pawła (od 2018). Ukazuje się "Tygodnik Parafialny". W 2016 roku przed głównym wejściem do kościoła górnego ustawiono kamień z tablicą upamiętniającą pierwszego proboszcza, ks. Jana Dziubana, ustawiony w dwudziestą rocznicę jego śmierci.
1963–1980 | ks. Jan Dziuban (do 15 IX 1979 administrator) |
1980–1981 | ks. Janusz Wojnicki (wikariusz adiutor) |
1981–1987 | ks. Bogdan Kupka (wikariusz adiutor) |
20 VII 1987 – 20 V 2010 | ks. Bronisław Kabat (25 X 1939 Łąsk Wielki koło Bydgoszczy – 20 V 2010 Gdańsk) |
30 VI 2010 – | ks. Zygmunt Słomski |