GAŁCZYŃSKA ZOFIA HELENA, polonistka, nauczycielka
(nowe_hasło_05.2018) |
|||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
W 1922 roku absolwentka Żeńskiego Państwowego Gimnazjum im. Hetmanowej Reginy Żółkiewskiej w Płocku. 30 VI 1928 ukończyła Wydział Humanistyczny Uniwersytetu Poznańskiego jako magister filozofii w zakresie języka polskiego. W latach 1928–1932 była nauczycielką języka polskiego w Żeńskim Państwowym Gimnazjum im. Hetmanowej Reginy Żółkiewskiej w Płocku, 1930–1931 w Państwowym Gimnazjum Męskim im. Władysława Jagiełły w Płocku i Państwowym Żeńskim Seminarium Nauczycielskim w Płocku. W 1931 roku, po zdaniu egzaminu państwowego, uzyskała uprawnienia do nauczania języka polskiego w szkołach średnich. <br/><br/> | W 1922 roku absolwentka Żeńskiego Państwowego Gimnazjum im. Hetmanowej Reginy Żółkiewskiej w Płocku. 30 VI 1928 ukończyła Wydział Humanistyczny Uniwersytetu Poznańskiego jako magister filozofii w zakresie języka polskiego. W latach 1928–1932 była nauczycielką języka polskiego w Żeńskim Państwowym Gimnazjum im. Hetmanowej Reginy Żółkiewskiej w Płocku, 1930–1931 w Państwowym Gimnazjum Męskim im. Władysława Jagiełły w Płocku i Państwowym Żeńskim Seminarium Nauczycielskim w Płocku. W 1931 roku, po zdaniu egzaminu państwowego, uzyskała uprawnienia do nauczania języka polskiego w szkołach średnich. <br/><br/> | ||
Od września 1932 do czerwca 1933 roku była nauczycielką języka polskiego w Prywatnym Żeńskim Gimnazjum Handlowym Julii Jankowskiej-Statkowskiej w Warszawie. Od 1933 do września 1939 roku mieszkała w majątku Zielominek w powiecie mławskim, którego administratorem był jej mąż. W czasie II wojny światowej brała udział w tajnym nauczaniu języka polskiego we wsi Bierany. Od marca do czerwca 1945 była nauczycielką i wraz z mężem organizatorką czteroklasowej szkoły powszechnej we wsiach powiatu mławskiego, Gradzanowie Włościańskim i Gradzanowie Zbęskim. Od maja do sierpnia 1945 roku pracowała w szkole podstawowej w Jeżewie (powiat Sierpc) oraz prowadziła kursy dokształcające do egzaminów do szkoły średniej. <br/><br/> | Od września 1932 do czerwca 1933 roku była nauczycielką języka polskiego w Prywatnym Żeńskim Gimnazjum Handlowym Julii Jankowskiej-Statkowskiej w Warszawie. Od 1933 do września 1939 roku mieszkała w majątku Zielominek w powiecie mławskim, którego administratorem był jej mąż. W czasie II wojny światowej brała udział w tajnym nauczaniu języka polskiego we wsi Bierany. Od marca do czerwca 1945 była nauczycielką i wraz z mężem organizatorką czteroklasowej szkoły powszechnej we wsiach powiatu mławskiego, Gradzanowie Włościańskim i Gradzanowie Zbęskim. Od maja do sierpnia 1945 roku pracowała w szkole podstawowej w Jeżewie (powiat Sierpc) oraz prowadziła kursy dokształcające do egzaminów do szkoły średniej. <br/><br/> | ||
| − | W Gdańsku od sierpnia 1945 roku. W latach 1945–1961 była nauczycielką języka polskiego w I LO. Odznaczona Medalem 10-lecia Polski Ludowej (1955). Pochowana na [[ | + | W Gdańsku od sierpnia 1945 roku. W latach 1945–1961 była nauczycielką języka polskiego w I LO. Odznaczona Medalem 10-lecia Polski Ludowej (1955). Pochowana na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]].<br/><br/> |
Jej mężem był Stanisław Gałczyński (13 VII 1900 – 16 IV 1982 Gdańsk), urzędnik, administrator ziemski, robotnik przymusowy w Prusach Wschodnich w 1944 roku. {{author: WP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Jej mężem był Stanisław Gałczyński (13 VII 1900 – 16 IV 1982 Gdańsk), urzędnik, administrator ziemski, robotnik przymusowy w Prusach Wschodnich w 1944 roku. {{author: WP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 12:07, 5 paź 2019
ZOFIA HELENA GAŁCZYŃSKA z domu Kleindienst (20 XII 1904 Płock – 10 VII 1981 Gdańsk), polonistka w I Liceum Ogólnokształcącym (LO) w Gdańsku. Córka Oskara Kleindiensta (3 III 1862 Kalisz – 1913), pastora parafii ewangelicko-augsburskiej, nauczyciela religii i języka niemieckiego w Gimnazjum Polskiej Macierzy Szkolnej im. Króla Władysława Jagiełły w Płocku, i Marty z domu Tochtermann (1873 – 1940 Bierany, powiat mławski), nauczycielki języka niemieckiego w Gimnazjum Polskiej Macierzy Szkolnej im. Króla Władysława Jagiełły w latach 1905–1933, a od listopada 1918 roku w Państwowym Gimnazjum Męskim im. Króla Władysława Jagiełły w Płocku. Brat Oskar był żołnierzem w wojnie polsko-bolszewickiej, zginął w 1920 roku. Siostra Maria (1891 Chodecz koło Włocławka – 1966 Gdańsk) była żoną Gustawa Manitiusa (7 II 1880 Konstantynów Łódzki – 1 II 1940 Poznań), pastora zboru ewangelicko-augsburskiego w Poznaniu, seniora diecezji poznańsko-pomorskiej oraz wielkopolskiej, zamordowanego przez Niemców w więzieniu w Fordonie.
W 1922 roku absolwentka Żeńskiego Państwowego Gimnazjum im. Hetmanowej Reginy Żółkiewskiej w Płocku. 30 VI 1928 ukończyła Wydział Humanistyczny Uniwersytetu Poznańskiego jako magister filozofii w zakresie języka polskiego. W latach 1928–1932 była nauczycielką języka polskiego w Żeńskim Państwowym Gimnazjum im. Hetmanowej Reginy Żółkiewskiej w Płocku, 1930–1931 w Państwowym Gimnazjum Męskim im. Władysława Jagiełły w Płocku i Państwowym Żeńskim Seminarium Nauczycielskim w Płocku. W 1931 roku, po zdaniu egzaminu państwowego, uzyskała uprawnienia do nauczania języka polskiego w szkołach średnich.
Od września 1932 do czerwca 1933 roku była nauczycielką języka polskiego w Prywatnym Żeńskim Gimnazjum Handlowym Julii Jankowskiej-Statkowskiej w Warszawie. Od 1933 do września 1939 roku mieszkała w majątku Zielominek w powiecie mławskim, którego administratorem był jej mąż. W czasie II wojny światowej brała udział w tajnym nauczaniu języka polskiego we wsi Bierany. Od marca do czerwca 1945 była nauczycielką i wraz z mężem organizatorką czteroklasowej szkoły powszechnej we wsiach powiatu mławskiego, Gradzanowie Włościańskim i Gradzanowie Zbęskim. Od maja do sierpnia 1945 roku pracowała w szkole podstawowej w Jeżewie (powiat Sierpc) oraz prowadziła kursy dokształcające do egzaminów do szkoły średniej.
W Gdańsku od sierpnia 1945 roku. W latach 1945–1961 była nauczycielką języka polskiego w I LO. Odznaczona Medalem 10-lecia Polski Ludowej (1955). Pochowana na cmentarzu Srebrzysko.
Jej mężem był Stanisław Gałczyński (13 VII 1900 – 16 IV 1982 Gdańsk), urzędnik, administrator ziemski, robotnik przymusowy w Prusach Wschodnich w 1944 roku.
