STUMPF ERICH ALBERT MORITZ, złotnik
(uzupełnienie JM) |
|||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
[[File:Karafka ze srebra i szkła z firmy Moritz Stumpf Sohn,1888 .JPG|thumb|Karafka ze srebra i szkła z firmy Moritz Stumpf & Sohn, 1888]] | [[File:Karafka ze srebra i szkła z firmy Moritz Stumpf Sohn,1888 .JPG|thumb|Karafka ze srebra i szkła z firmy Moritz Stumpf & Sohn, 1888]] | ||
[[File:Sklepy firmy Moritz Stumpf Sohn przy ul. Długiej, lata 20. XX wieku.JPG|thumb|Sklepy firmy Moritz Stumpf & Sohn przy ul. Długiej, lata 20. XX wieku]] | [[File:Sklepy firmy Moritz Stumpf Sohn przy ul. Długiej, lata 20. XX wieku.JPG|thumb|Sklepy firmy Moritz Stumpf & Sohn przy ul. Długiej, lata 20. XX wieku]] | ||
| − | [[File:Erlich_Albert_Moritz_Stumpf.jpg|thumb|Sklepy firmy Moritz Stumpf & Sohn przy ul. Długiej (z prawej, czerwone witryny) na obrazie Theodora Urtnowskiego, stanowiącym niegdyś własność firmy]] | + | [[File:Erlich_Albert_Moritz_Stumpf.jpg|thumb|Sklepy firmy Moritz Stumpf & Sohn przy ul. Długiej (z prawej, czerwone witryny) na obrazie [[URTNOWSKI THEODOR BOLESŁAW| Theodora Urtnowskiego]], stanowiącym niegdyś własność firmy]] |
'''ERICH ALBERT MORITZ STUMPF''' (14 XI 1877 Gdańsk – 6 IX 1943 Gdańsk-Wrzeszcz), złotnik, syn Alberta Moritza Stumpfa (1833–1895), wnuk [[STUMPF CARL MORITZ | Carla Moritza Stumpfa]]. Zawodu uczył się w Paryżu. Od 1895 roku był po ojcu właścicielem i szefem rodzinnej firmy złotniczej. W 1900 przeniósł jej siedzibę do salonu sprzedaży przy Langgasse 15 (ul. Długa), a 30 XI 1903 pod nr 29-30, gdzie mieściła się do roku 1945. W 1907 roku partery kamienic 29 i 30 zostały połączone w jeden lokal sklepowy. W oficynie tego domu znajdowała się wytwórnia wyrobów firmy, zatrudniająca kilkadziesiąt osób. Filia sklepu przy Goldschmiedegasse (ul. Złotników) funkcjonowała do 1912 roku. Miał sklep w Sopocie (otwarty w 1904) i we Wrzeszczu (otwarty w 1910). W latach 1927–1939 należała do niego także kamienica przy Langgasse 26, którą wynajmował.<br/><br/> | '''ERICH ALBERT MORITZ STUMPF''' (14 XI 1877 Gdańsk – 6 IX 1943 Gdańsk-Wrzeszcz), złotnik, syn Alberta Moritza Stumpfa (1833–1895), wnuk [[STUMPF CARL MORITZ | Carla Moritza Stumpfa]]. Zawodu uczył się w Paryżu. Od 1895 roku był po ojcu właścicielem i szefem rodzinnej firmy złotniczej. W 1900 przeniósł jej siedzibę do salonu sprzedaży przy Langgasse 15 (ul. Długa), a 30 XI 1903 pod nr 29-30, gdzie mieściła się do roku 1945. W 1907 roku partery kamienic 29 i 30 zostały połączone w jeden lokal sklepowy. W oficynie tego domu znajdowała się wytwórnia wyrobów firmy, zatrudniająca kilkadziesiąt osób. Filia sklepu przy Goldschmiedegasse (ul. Złotników) funkcjonowała do 1912 roku. Miał sklep w Sopocie (otwarty w 1904) i we Wrzeszczu (otwarty w 1910). W latach 1927–1939 należała do niego także kamienica przy Langgasse 26, którą wynajmował.<br/><br/> | ||
Wersja z 11:30, 16 wrz 2019
ERICH ALBERT MORITZ STUMPF (14 XI 1877 Gdańsk – 6 IX 1943 Gdańsk-Wrzeszcz), złotnik, syn Alberta Moritza Stumpfa (1833–1895), wnuk Carla Moritza Stumpfa. Zawodu uczył się w Paryżu. Od 1895 roku był po ojcu właścicielem i szefem rodzinnej firmy złotniczej. W 1900 przeniósł jej siedzibę do salonu sprzedaży przy Langgasse 15 (ul. Długa), a 30 XI 1903 pod nr 29-30, gdzie mieściła się do roku 1945. W 1907 roku partery kamienic 29 i 30 zostały połączone w jeden lokal sklepowy. W oficynie tego domu znajdowała się wytwórnia wyrobów firmy, zatrudniająca kilkadziesiąt osób. Filia sklepu przy Goldschmiedegasse (ul. Złotników) funkcjonowała do 1912 roku. Miał sklep w Sopocie (otwarty w 1904) i we Wrzeszczu (otwarty w 1910). W latach 1927–1939 należała do niego także kamienica przy Langgasse 26, którą wynajmował.
Od 1907 do 1912 i w 1939 roku był starszym cechu jubilerów i złotników okręgu gdańskiego. 5 IV 1929 roku uroczyście obchodził 125-lecie działalności firmy, połączone z uroczystym bankietem w Domu Strzeleckim przy Promenade 7 (ul. 3 Maja) ( Ogród Strzelecki i Dom Strzelecki im. Fryderyka Wilhelma).
Podczas I wojny światowej służył na froncie w stopniu majora. Był doktorem honoris causa Technische Hochschule Danzig. Jego syn Fritz Klaus Jürgen zginął w 1943 w stopniu lejtnanta (w wieku 30 lat) na froncie wschodnim, drugi, Karl Heinz, działał w branży jubilerskiej w Gdańsku, w 1940–1942 był starszym cechu złotników i wytwórców wyrobów ze srebra okręgu gdańskiego.
Zmarł w swojej willi przy Steffensweg 14 (ul. Batorego).
