MORZYCKI JERZY, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku
| Linia 3: | Linia 3: | ||
'''JERZY MORZYCKI''' (25 I 1905 Hallensee, Niemcy – 8 VII 1954 Gdańsk). W 1929 roku ukończył Wydział Lekarski Uniwersytetu Warszawskiego; w latach 1929–1931 pracował w Państwowym Zakładzie Higieny (PZH) w Dziale Bakteriologii i Medycyny Doświadczalnej, 1931–1932 we Francji i koloniach francuskich, specjalizując się w epidemiologii i medycynie tropikalnej. Od 1933 roku dyrektor Miejskiego Instytutu Higieny w Bydgoszczy, 1934–1938 dyrektor PZH w Poznaniu, 1938–1939 organizator i pierwszy dyrektor Instytutu Higieny Morskiej i Tropikalnej w Gdyni. W 1939 roku brał udział w walkach w obronie Gdyni i Oksywia, uciekł z niewoli. W okresie 1940–1944 kierownik oddziału walki z chorobami zakaźnymi PZH.<br/><br/> | '''JERZY MORZYCKI''' (25 I 1905 Hallensee, Niemcy – 8 VII 1954 Gdańsk). W 1929 roku ukończył Wydział Lekarski Uniwersytetu Warszawskiego; w latach 1929–1931 pracował w Państwowym Zakładzie Higieny (PZH) w Dziale Bakteriologii i Medycyny Doświadczalnej, 1931–1932 we Francji i koloniach francuskich, specjalizując się w epidemiologii i medycynie tropikalnej. Od 1933 roku dyrektor Miejskiego Instytutu Higieny w Bydgoszczy, 1934–1938 dyrektor PZH w Poznaniu, 1938–1939 organizator i pierwszy dyrektor Instytutu Higieny Morskiej i Tropikalnej w Gdyni. W 1939 roku brał udział w walkach w obronie Gdyni i Oksywia, uciekł z niewoli. W okresie 1940–1944 kierownik oddziału walki z chorobami zakaźnymi PZH.<br/><br/> | ||
| − | W roku 1944 poseł do Krajowej Rady Narodowej, od sierpnia 1944 do 1946 wiceminister resortu zdrowia. W 1945 roku uzyskał habilitację i profesurę tytularną. Od 1946 w Gdańsku; dyrektor | + | W roku 1944 poseł do Krajowej Rady Narodowej, od sierpnia 1944 do 1946 wiceminister resortu zdrowia. W 1945 roku uzyskał habilitację i profesurę tytularną. Od 1946 w Gdańsku; dyrektor [[MIĘDZYWYDZIAŁOWY INSTYTUT MEDYCYNY MORSKIEJ I TROPIKALNEJ | Instytutu Medycyny Morskiej i Tropikalnej]] [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Lekarskiej]] w Gdańsku. Zorganizował pracownię arbowirusów, jako pierwszy w Polsce zapoczątkował hodowlę tkankową, zorganizował pracownię riketsji, pracownię dżumy i tularemii oraz pracownię entomologiczną. Prowadził również badania z zakresu parazytologii. Zmarł w wyniku błędu popełnionego w czasie zabiegu operacyjnego. {{author: ZM}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 09:08, 8 wrz 2019
JERZY MORZYCKI (25 I 1905 Hallensee, Niemcy – 8 VII 1954 Gdańsk). W 1929 roku ukończył Wydział Lekarski Uniwersytetu Warszawskiego; w latach 1929–1931 pracował w Państwowym Zakładzie Higieny (PZH) w Dziale Bakteriologii i Medycyny Doświadczalnej, 1931–1932 we Francji i koloniach francuskich, specjalizując się w epidemiologii i medycynie tropikalnej. Od 1933 roku dyrektor Miejskiego Instytutu Higieny w Bydgoszczy, 1934–1938 dyrektor PZH w Poznaniu, 1938–1939 organizator i pierwszy dyrektor Instytutu Higieny Morskiej i Tropikalnej w Gdyni. W 1939 roku brał udział w walkach w obronie Gdyni i Oksywia, uciekł z niewoli. W okresie 1940–1944 kierownik oddziału walki z chorobami zakaźnymi PZH.
W roku 1944 poseł do Krajowej Rady Narodowej, od sierpnia 1944 do 1946 wiceminister resortu zdrowia. W 1945 roku uzyskał habilitację i profesurę tytularną. Od 1946 w Gdańsku; dyrektor Instytutu Medycyny Morskiej i Tropikalnej Akademii Lekarskiej w Gdańsku. Zorganizował pracownię arbowirusów, jako pierwszy w Polsce zapoczątkował hodowlę tkankową, zorganizował pracownię riketsji, pracownię dżumy i tularemii oraz pracownię entomologiczną. Prowadził również badania z zakresu parazytologii. Zmarł w wyniku błędu popełnionego w czasie zabiegu operacyjnego.
