ROGIŃSKI BOLESŁAW, artysta plastyk, grafik
m |
m |
||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
| − | '''BOLESŁAW ROGIŃSKI''' (9 XI 1907 Wiazyń, powiat Wilno – 21 VI 1990 Gdańsk), artysta plastyk, grafik. Studia plastyczne ukończył na Wydziale Sztuk Pięknych uniwersytetu w Wilnie w pracowni graficznej prof. Jerzego Hoppena (1891–1969), tam też rozpoczął działalność artystyczną. Od 1945 roku w Gdańsku. Na zlecenie władz miasta tworzył w latach 1945–1946, wraz z grupą osiadłych w Gdańsku artystów plastyków (głównie wileńskich): [[ŻUKOWSKI STANISŁAW | Stanisławem Żukowskim]], [[ROLICZ STANISŁAW | Stanisławem Roliczem]], [[KILARSKI MACIEJ | Maciejem Kilarskim]] i innymi, dokumentację rysunkową gdańskich zabytków ocalałych ze zniszczeń wojennych. Była ona wykorzystywana przy opracowywaniu dokumentacji architektonicznej w czasie ich odbudowy. Prace pokazano 17 VII 1946 roku na pierwszej po II wojnie światowej wystawie plastycznej w Gdańsku ''Zabytki Starego Gdańska'' w sali ówczesnego Teatru Miejskiego (obecny budynek [[MIEJSKI TEATR „MINIATURA” | Miejskiego Teatru „Miniatura”]]) przy al. Grunwaldzkiej 16. Tworzył prace graficzne w różnych technikach, tematem większości był Gdańsk i morze. Uczestnik wielu gdańskich i ogólnopolskich wystaw plastycznych (prace znajdują się obecnie w polskich i fińskich muzeach). Działacz Związku Polskich Artystów Plastyków. W 1975 roku zainicjował i przez wiele lat prowadził jako komisarz konkursy polsko-fińskiej grafiki marynistycznej. Odbywały się one corocznie do 1985 roku na przemian w Gdańsku i Turku, brali w nich udział czołowi polscy i fińscy graficy. 19 XII 1950 został wyróżniony nagrodą plastyczną Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Gdańsku, 4 VIII 1975 Nagrodą Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | '''BOLESŁAW ROGIŃSKI''' (9 XI 1907 Wiazyń, powiat Wilno – 21 VI 1990 Gdańsk), artysta plastyk, grafik. Studia plastyczne ukończył na Wydziale Sztuk Pięknych uniwersytetu w Wilnie w pracowni graficznej prof. Jerzego Hoppena (1891–1969), tam też rozpoczął działalność artystyczną.<br/><br/> |
| + | Od 1945 roku w Gdańsku. Na zlecenie władz miasta tworzył w latach 1945–1946, wraz z grupą osiadłych w Gdańsku artystów plastyków (głównie wileńskich): [[ŻUKOWSKI STANISŁAW | Stanisławem Żukowskim]], [[ROLICZ STANISŁAW | Stanisławem Roliczem]], [[KILARSKI MACIEJ | Maciejem Kilarskim]] i innymi, dokumentację rysunkową gdańskich zabytków ocalałych ze zniszczeń wojennych. Była ona wykorzystywana przy opracowywaniu dokumentacji architektonicznej w czasie ich odbudowy. Prace pokazano 17 VII 1946 roku na pierwszej po II wojnie światowej wystawie plastycznej w Gdańsku ''Zabytki Starego Gdańska'' w sali ówczesnego Teatru Miejskiego (obecny budynek [[MIEJSKI TEATR „MINIATURA” | Miejskiego Teatru „Miniatura”]]) przy al. Grunwaldzkiej 16.<br/><br/> | ||
| + | Tworzył prace graficzne w różnych technikach, tematem większości był Gdańsk i morze. Uczestnik wielu gdańskich i ogólnopolskich wystaw plastycznych (prace znajdują się obecnie w polskich i fińskich muzeach). Działacz Związku Polskich Artystów Plastyków. W 1975 roku zainicjował i przez wiele lat prowadził jako komisarz konkursy polsko-fińskiej grafiki marynistycznej. Odbywały się one corocznie do 1985 roku na przemian w Gdańsku i Turku, brali w nich udział czołowi polscy i fińscy graficy.<br/><br/> | ||
| + | 19 XII 1950 został wyróżniony nagrodą plastyczną przewodniczącego Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Gdańsku, ponownie otrzymał ją 22 VII 1959, 4 VIII 1975 Nagrodą Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury. W 1956 odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi. Pochowany na [[CMENTARZ SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 12:58, 12 lip 2019
BOLESŁAW ROGIŃSKI (9 XI 1907 Wiazyń, powiat Wilno – 21 VI 1990 Gdańsk), artysta plastyk, grafik. Studia plastyczne ukończył na Wydziale Sztuk Pięknych uniwersytetu w Wilnie w pracowni graficznej prof. Jerzego Hoppena (1891–1969), tam też rozpoczął działalność artystyczną.
Od 1945 roku w Gdańsku. Na zlecenie władz miasta tworzył w latach 1945–1946, wraz z grupą osiadłych w Gdańsku artystów plastyków (głównie wileńskich): Stanisławem Żukowskim, Stanisławem Roliczem, Maciejem Kilarskim i innymi, dokumentację rysunkową gdańskich zabytków ocalałych ze zniszczeń wojennych. Była ona wykorzystywana przy opracowywaniu dokumentacji architektonicznej w czasie ich odbudowy. Prace pokazano 17 VII 1946 roku na pierwszej po II wojnie światowej wystawie plastycznej w Gdańsku Zabytki Starego Gdańska w sali ówczesnego Teatru Miejskiego (obecny budynek Miejskiego Teatru „Miniatura”) przy al. Grunwaldzkiej 16.
Tworzył prace graficzne w różnych technikach, tematem większości był Gdańsk i morze. Uczestnik wielu gdańskich i ogólnopolskich wystaw plastycznych (prace znajdują się obecnie w polskich i fińskich muzeach). Działacz Związku Polskich Artystów Plastyków. W 1975 roku zainicjował i przez wiele lat prowadził jako komisarz konkursy polsko-fińskiej grafiki marynistycznej. Odbywały się one corocznie do 1985 roku na przemian w Gdańsku i Turku, brali w nich udział czołowi polscy i fińscy graficy.
19 XII 1950 został wyróżniony nagrodą plastyczną przewodniczącego Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Gdańsku, ponownie otrzymał ją 22 VII 1959, 4 VIII 1975 Nagrodą Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury. W 1956 odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi. Pochowany na cmentarzu Srebrzysko.
