KAREHNKE PAUL JOHANN RUDOLF, pedagog
m |
m |
||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
[[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | [[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | ||
'''PAUL JOHANN RUDOLF KAREHNKE''' (23 IX 1861 Wałcz – 25 VI 1932 Gdańsk), pedagog. Filologię niemiecką i języki klasyczne studiował na uniwersytetach w Królewcu i Berlinie. Po studiach odbył staż w Świeciu nad Wisłą. Po egzaminie państwowym 27 II 1886 roku został nauczycielem w gimnazjum w Kwidzynie (1889–1902), od 1 VII 1902 do emerytury, na którą przeszedł 1 I 1927 roku, był profesorem filologii klasycznej w [[GIMNAZJUM KRÓLEWSKIE REALNE (Długie Ogrody)| Gimnazjum Królewskim Realnym]] (Długie Ogrody). Członek Towarzystwa Literacko-Dramatycznego w Gdańsku (Literarisch-Dramatischer Verein zu Danzig), synodu ewangelickiego i rady [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ| kościoła św. Katarzyny]].<br/><br/> | '''PAUL JOHANN RUDOLF KAREHNKE''' (23 IX 1861 Wałcz – 25 VI 1932 Gdańsk), pedagog. Filologię niemiecką i języki klasyczne studiował na uniwersytetach w Królewcu i Berlinie. Po studiach odbył staż w Świeciu nad Wisłą. Po egzaminie państwowym 27 II 1886 roku został nauczycielem w gimnazjum w Kwidzynie (1889–1902), od 1 VII 1902 do emerytury, na którą przeszedł 1 I 1927 roku, był profesorem filologii klasycznej w [[GIMNAZJUM KRÓLEWSKIE REALNE (Długie Ogrody)| Gimnazjum Królewskim Realnym]] (Długie Ogrody). Członek Towarzystwa Literacko-Dramatycznego w Gdańsku (Literarisch-Dramatischer Verein zu Danzig), synodu ewangelickiego i rady [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ| kościoła św. Katarzyny]].<br/><br/> | ||
| − | W 1907 roku mieszkał przy Steindamm 24 (ul. Kamienna Grobla), następnie do końca życia przy Halbegasse 1–2 (ul. Na Piaskach), w 1928 razem z synem Hartmundem i córką Elfriedą. Był żonaty z Klarą Margarettą Ziemann. Pozostawił liczne potomstwo. Syn Gerhard (ur. 15 VII 1895 Kwidzyn) był lekarzem internistą, prowadził w Gdańsku prywatny gabinet, od 1 I 1933 do 1939 był jednocześnie lekarzem gdańskiej [[POLICJA| policji porządkowej]] (Schupo), podczas II wojny światowej oficer w szpitalach polowych jednostek Waffen-SS na froncie. Lekarzem był także drugi syn Bruno, pracujący poza Gdańskiem, po 1945 lekarz w Halstenbek koło Hamburga. Adwokatem i notariuszem mieszkającym w 1935 roku w Sopocie był syn Hartmund (18 II 1899 Kwidzyn – 6 IV 1976 Kassel), po 1945 prawnik w Niemczech. Córka Elfrieda (4 VI 1893 Kwidzyn – 26 II 1964 Wedel, Niemcy) pozostała panną, była wieloletnim profesorem [[SZKOŁA ŚREDNIA DLA DZIEWCZĄT| wyższej średniej szkoły dla dziewcząt im. Wiktorii]], po 1945 roku pracowała w szkolnictwie w Niemczech. Młodsza córka Ursula była w 1932 żoną doktora filologii Hugona Boettgera, mieszkała poza Gdańskiem. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | W 1907 roku mieszkał przy Steindamm 24 (ul. Kamienna Grobla), następnie do końca życia przy Halbegasse 1–2 (ul. Na Piaskach), w 1928 razem z synem Hartmundem i córką Elfriedą. Był żonaty z Klarą Margarettą Ziemann. Pozostawił liczne potomstwo. Syn Gerhard (ur. 15 VII 1895 Kwidzyn) był lekarzem internistą, prowadził w Gdańsku prywatny gabinet, od 1 I 1933 do 1939 był jednocześnie lekarzem gdańskiej [[POLICJA| policji porządkowej]] (Schupo), podczas II wojny światowej oficer w szpitalach polowych jednostek Waffen-SS na froncie. Lekarzem był także drugi syn Bruno (ur. 7 IX 1890 Kwidzyn), również absolwent Gimnazjum Królewskiego, pracujący poza Gdańskiem, po 1945 lekarz w Halstenbek koło Hamburga. Adwokatem i notariuszem mieszkającym w 1935 roku w Sopocie był syn Hartmund (18 II 1899 Kwidzyn – 6 IV 1976 Kassel), po 1945 prawnik w Niemczech. Córka Elfrieda (4 VI 1893 Kwidzyn – 26 II 1964 Wedel, Niemcy) pozostała panną, była wieloletnim profesorem [[SZKOŁA ŚREDNIA DLA DZIEWCZĄT| wyższej średniej szkoły dla dziewcząt im. Wiktorii]], po 1945 roku pracowała w szkolnictwie w Niemczech. Młodsza córka Ursula była w 1932 żoną doktora filologii Hugona Boettgera, mieszkała poza Gdańskiem. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 11:37, 4 lip 2019
PAUL JOHANN RUDOLF KAREHNKE (23 IX 1861 Wałcz – 25 VI 1932 Gdańsk), pedagog. Filologię niemiecką i języki klasyczne studiował na uniwersytetach w Królewcu i Berlinie. Po studiach odbył staż w Świeciu nad Wisłą. Po egzaminie państwowym 27 II 1886 roku został nauczycielem w gimnazjum w Kwidzynie (1889–1902), od 1 VII 1902 do emerytury, na którą przeszedł 1 I 1927 roku, był profesorem filologii klasycznej w Gimnazjum Królewskim Realnym (Długie Ogrody). Członek Towarzystwa Literacko-Dramatycznego w Gdańsku (Literarisch-Dramatischer Verein zu Danzig), synodu ewangelickiego i rady kościoła św. Katarzyny.
W 1907 roku mieszkał przy Steindamm 24 (ul. Kamienna Grobla), następnie do końca życia przy Halbegasse 1–2 (ul. Na Piaskach), w 1928 razem z synem Hartmundem i córką Elfriedą. Był żonaty z Klarą Margarettą Ziemann. Pozostawił liczne potomstwo. Syn Gerhard (ur. 15 VII 1895 Kwidzyn) był lekarzem internistą, prowadził w Gdańsku prywatny gabinet, od 1 I 1933 do 1939 był jednocześnie lekarzem gdańskiej policji porządkowej (Schupo), podczas II wojny światowej oficer w szpitalach polowych jednostek Waffen-SS na froncie. Lekarzem był także drugi syn Bruno (ur. 7 IX 1890 Kwidzyn), również absolwent Gimnazjum Królewskiego, pracujący poza Gdańskiem, po 1945 lekarz w Halstenbek koło Hamburga. Adwokatem i notariuszem mieszkającym w 1935 roku w Sopocie był syn Hartmund (18 II 1899 Kwidzyn – 6 IV 1976 Kassel), po 1945 prawnik w Niemczech. Córka Elfrieda (4 VI 1893 Kwidzyn – 26 II 1964 Wedel, Niemcy) pozostała panną, była wieloletnim profesorem wyższej średniej szkoły dla dziewcząt im. Wiktorii, po 1945 roku pracowała w szkolnictwie w Niemczech. Młodsza córka Ursula była w 1932 żoną doktora filologii Hugona Boettgera, mieszkała poza Gdańskiem.
