DREGIER ZBIGNIEW, koszykarz, olimpijczyk
m |
m |
||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
15 i 17 VII 1956 zagrał w meczach Kadra B Polski – Chiny 72:67 (zdobył 8 punktów) i 104:89 (16 punktów). W październiku 1956 powołany został jako rezerwowy do reprezentacji Polski A na mecz z Jugosławią (12 i 12 X w Gdańsku) i do Kadry B na spotkania w Krakowie 15 i 16 X (w żadnym nie zagrał). W reprezentacji zadebiutował 31 III 1957 Warszawa, Polska –Węgry 66:74 (6 punktów). Uczestnik Igrzysk Olimpijskich w Rzymie (w roku 1960, reprezentacja Polski zajęła VII miejsce) i Tokio (w 1964, VI miejsce), czterokrotny uczestnik mistrzostw Europy (debiut w Stambule 1959 – VI miejsce polskiej drużyny, grał w 8 meczach (54 min na boisku, zdobył 15 punktów)). Poprowadził reprezentację Polski do wicemistrzostwa Europy we Wrocławiu w 1963 roku (wybrany przez działaczy i dziennikarzy do pierwszej piątki mistrzostw, w pierwszym meczu z Hiszpanią (79:76) zdobył 13 punktów ) i dwukrotnie do brązowego medalu mistrzostw Europy (Moskwa/Tbilisi w 1965 i Helsinki w 1967). <br/><br/> | 15 i 17 VII 1956 zagrał w meczach Kadra B Polski – Chiny 72:67 (zdobył 8 punktów) i 104:89 (16 punktów). W październiku 1956 powołany został jako rezerwowy do reprezentacji Polski A na mecz z Jugosławią (12 i 12 X w Gdańsku) i do Kadry B na spotkania w Krakowie 15 i 16 X (w żadnym nie zagrał). W reprezentacji zadebiutował 31 III 1957 Warszawa, Polska –Węgry 66:74 (6 punktów). Uczestnik Igrzysk Olimpijskich w Rzymie (w roku 1960, reprezentacja Polski zajęła VII miejsce) i Tokio (w 1964, VI miejsce), czterokrotny uczestnik mistrzostw Europy (debiut w Stambule 1959 – VI miejsce polskiej drużyny, grał w 8 meczach (54 min na boisku, zdobył 15 punktów)). Poprowadził reprezentację Polski do wicemistrzostwa Europy we Wrocławiu w 1963 roku (wybrany przez działaczy i dziennikarzy do pierwszej piątki mistrzostw, w pierwszym meczu z Hiszpanią (79:76) zdobył 13 punktów ) i dwukrotnie do brązowego medalu mistrzostw Europy (Moskwa/Tbilisi w 1965 i Helsinki w 1967). <br/><br/> | ||
Uczestnik Mistrzostw Świata w Montevideo w 1967 roku (V miejsce polskiego zespołu). W latach 1956–1967 rozegrał 198 spotkań w reprezentacji Polsk. W styczniu 1968 roku powołany do kadry przygotowującej się do Igrzysk Olimpijskich w Meksyku, ale w turniejach kwalifikacyjnych i na IO nie wystąpił. Grał również w nieoficjalnej reprezentacji Polski (m.in. 19-20 VII 1958 Kowno – Warszawa 64:53, zdobył 6 punktów, Litwa – Polska 49:56, zdobył 9 punktów). <br/><br/> | Uczestnik Mistrzostw Świata w Montevideo w 1967 roku (V miejsce polskiego zespołu). W latach 1956–1967 rozegrał 198 spotkań w reprezentacji Polsk. W styczniu 1968 roku powołany do kadry przygotowującej się do Igrzysk Olimpijskich w Meksyku, ale w turniejach kwalifikacyjnych i na IO nie wystąpił. Grał również w nieoficjalnej reprezentacji Polski (m.in. 19-20 VII 1958 Kowno – Warszawa 64:53, zdobył 6 punktów, Litwa – Polska 49:56, zdobył 9 punktów). <br/><br/> | ||
| − | + | W roku 1963 wygrał plebiscyt ► „Dziennika Bałtyckiego” na 10 najlepszych sportowców województwa gdańskiego, zajął też czwarte miejsce w rankingu Federacji Sportowej „Gwardia” na najlepszego zawodnika tego pionu. Karierę w Wybrzeżu zakończył w marcu 1970, grał następnie w lidze okręgowej w TTKF Neptun (zespół złożony z byłych zawodników i działaczy), w 1972 wyjechał do Francji, grał tam dalej w klubach niższych klas z Le Porter, Marlies i Ornoux, następnie trener. Zamieszkał we Francji. <br/><br/> | |
| − | + | Odznaczony m.in. srebrnym medalem „Za Wybitne Osiągnięcia Sportowe” (1963) i medalem „100-lecia Sportu Polskiego” (1971). {{author: WSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | |
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
Wersja z 06:23, 2 lip 2019
,_1963.JPG)
ZBIGNIEW DREGIER (ur. 17 VII 1935 Cumań, Ukraina), koszykarz. Absolwent gdańskiego Technikum Mechaniczno-Elektrycznego (technik elektryk; Centrum Kształcenia Ustawicznego). Zawodnik AZS Gdańsk (1951 1952–1955, brał z zespołem udział w II Ogólnopolskiej Olimpiadzie Młodzieży ), Spójni Gdańsk (1955–1957, 1959–1960), CWKS (Zawisza) Bydgoszcz (1957–1959, służba wojskowa), ► GKS Wybrzeże (1960–1970). 13 XII 1959, grając w Spójnią przeciwko Lechowi Poznań (80:96), zdobył 42 punkty, co było wypadkiem wcześniej nie notowanym w polskiej lidze. W barwach Wybrzeża w mecz w I lidze zadebiutował 5 XI 1960 w spotkaniu z Lechem Poznań (63:75, zdobył 14 punktów). W 1964 z zespołem zajął trzecie miejsce w I lidze, w 1970 wywalczył tytuł wicemistrzowski. Dyrygent zespołu, potrafiący przejąć na siebie funkcję egzekutora (np. 2 II 1968 w spotkaniu z AZS Poznań zdobył 31 punktów). W kwietniu 1956 „wzmocnił” zespół AZS Toruń w turnieju we Wrocławiu z udziałem Kolejarza (Lecha) Poznań (11 punktów); Wisły Kraków (22), reprezentacji Paryża (6).
15 i 17 VII 1956 zagrał w meczach Kadra B Polski – Chiny 72:67 (zdobył 8 punktów) i 104:89 (16 punktów). W październiku 1956 powołany został jako rezerwowy do reprezentacji Polski A na mecz z Jugosławią (12 i 12 X w Gdańsku) i do Kadry B na spotkania w Krakowie 15 i 16 X (w żadnym nie zagrał). W reprezentacji zadebiutował 31 III 1957 Warszawa, Polska –Węgry 66:74 (6 punktów). Uczestnik Igrzysk Olimpijskich w Rzymie (w roku 1960, reprezentacja Polski zajęła VII miejsce) i Tokio (w 1964, VI miejsce), czterokrotny uczestnik mistrzostw Europy (debiut w Stambule 1959 – VI miejsce polskiej drużyny, grał w 8 meczach (54 min na boisku, zdobył 15 punktów)). Poprowadził reprezentację Polski do wicemistrzostwa Europy we Wrocławiu w 1963 roku (wybrany przez działaczy i dziennikarzy do pierwszej piątki mistrzostw, w pierwszym meczu z Hiszpanią (79:76) zdobył 13 punktów ) i dwukrotnie do brązowego medalu mistrzostw Europy (Moskwa/Tbilisi w 1965 i Helsinki w 1967).
Uczestnik Mistrzostw Świata w Montevideo w 1967 roku (V miejsce polskiego zespołu). W latach 1956–1967 rozegrał 198 spotkań w reprezentacji Polsk. W styczniu 1968 roku powołany do kadry przygotowującej się do Igrzysk Olimpijskich w Meksyku, ale w turniejach kwalifikacyjnych i na IO nie wystąpił. Grał również w nieoficjalnej reprezentacji Polski (m.in. 19-20 VII 1958 Kowno – Warszawa 64:53, zdobył 6 punktów, Litwa – Polska 49:56, zdobył 9 punktów).
W roku 1963 wygrał plebiscyt ► „Dziennika Bałtyckiego” na 10 najlepszych sportowców województwa gdańskiego, zajął też czwarte miejsce w rankingu Federacji Sportowej „Gwardia” na najlepszego zawodnika tego pionu. Karierę w Wybrzeżu zakończył w marcu 1970, grał następnie w lidze okręgowej w TTKF Neptun (zespół złożony z byłych zawodników i działaczy), w 1972 wyjechał do Francji, grał tam dalej w klubach niższych klas z Le Porter, Marlies i Ornoux, następnie trener. Zamieszkał we Francji.
Odznaczony m.in. srebrnym medalem „Za Wybitne Osiągnięcia Sportowe” (1963) i medalem „100-lecia Sportu Polskiego” (1971).
