KOTUS-JANKOWSKI FRANCISZEK, prezydent Gdańska
(uwaga czytelnika (e-mail z 12.02.2018)) |
m |
||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Franciszek Kotus Jankowski (z lewej) z gen. Siemionem Mikulskim i wojewodą Mieczysławem Okęckim.JPG|thumb|Prezydent Gdańska Franciszek Kotus-Jankowski (z prawej) z gen. lejtnantem Siemionem Mikulskim i wojewodą gdańskim Mieczysławem Okęckim]] | [[File:Franciszek Kotus Jankowski (z lewej) z gen. Siemionem Mikulskim i wojewodą Mieczysławem Okęckim.JPG|thumb|Prezydent Gdańska Franciszek Kotus-Jankowski (z prawej) z gen. lejtnantem Siemionem Mikulskim i wojewodą gdańskim Mieczysławem Okęckim]] | ||
| − | '''FRANCISZEK KOTUS-JANKOWSKI''' (28 I 1891 Warszawa – 19 I 1958 Gdańsk), działacz komunistyczny, pierwszy polski [[PREZYDENT GDAŃSKA | prezydent Gdańska]] po II wojnie światowej, pseudonim Jankowski, Stefan. Związany z Socjaldemokracją Królestwa Polskiego i Litwy, zesłany do guberni wickiej, więziony w Warszawie i Saratowie. Podczas I wojny światowej pracował w Moskwie w Radzie Pomocy Ofiarom Wojny, uczestnik rewolucji lutowej w 1917 roku w Piotrogrodzie. Od roku 1919 w Polsce, pracował w Kasie Chorych i Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych (ZUS), działał w ruchu komunistycznym. Prezydentem Gdańska mianowany 31 III 1945, przybył do miasta 4 kwietnia tegoż roku z szesnastoosobową grupą współpracowników. Na stanowisku do 28 V 1946. Organizował życie administracyjne i społeczne w zniszczonym mieście, starając się mu nadać polski charakter i pogłębiać integrację przybywającej do Gdańska ludności polskiej. W latach 1946–1955 pracował w ZUS. Pochowany na [[CMENTARZ SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | '''FRANCISZEK KOTUS-JANKOWSKI''' (28 I 1891 Warszawa – 19 I 1958 Gdańsk), działacz komunistyczny, pierwszy polski [[PREZYDENT GDAŃSKA | prezydent Gdańska]] po II wojnie światowej, pseudonim Jankowski, Stefan. Związany z Socjaldemokracją Królestwa Polskiego i Litwy, zesłany do guberni wickiej, więziony w Warszawie i Saratowie. Podczas I wojny światowej pracował w Moskwie w Radzie Pomocy Ofiarom Wojny, uczestnik rewolucji lutowej w 1917 roku w Piotrogrodzie. Od roku 1919 w Polsce, pracował w Kasie Chorych i Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych (ZUS), działał w ruchu komunistycznym. Prezydentem Gdańska mianowany 31 III 1945, przybył do miasta 4 kwietnia tegoż roku z szesnastoosobową grupą współpracowników. Na stanowisku do 28 V 1946. Organizował życie administracyjne i społeczne w zniszczonym mieście, starając się mu nadać polski charakter i pogłębiać integrację przybywającej do Gdańska ludności polskiej. W latach 1946–1955 pracował w ZUS. Odznaczony m.in. Orderem Sztandaru Pracy II klasy, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem za Odrę i Nysę, Medalem X-lecia PRL. Pochowany na [[CMENTARZ SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 19:29, 1 lip 2019
_z_gen._Siemionem_Mikulskim_i_wojewod%C4%85_Mieczys%C5%82awem_Ok%C4%99ckim.JPG)
FRANCISZEK KOTUS-JANKOWSKI (28 I 1891 Warszawa – 19 I 1958 Gdańsk), działacz komunistyczny, pierwszy polski prezydent Gdańska po II wojnie światowej, pseudonim Jankowski, Stefan. Związany z Socjaldemokracją Królestwa Polskiego i Litwy, zesłany do guberni wickiej, więziony w Warszawie i Saratowie. Podczas I wojny światowej pracował w Moskwie w Radzie Pomocy Ofiarom Wojny, uczestnik rewolucji lutowej w 1917 roku w Piotrogrodzie. Od roku 1919 w Polsce, pracował w Kasie Chorych i Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych (ZUS), działał w ruchu komunistycznym. Prezydentem Gdańska mianowany 31 III 1945, przybył do miasta 4 kwietnia tegoż roku z szesnastoosobową grupą współpracowników. Na stanowisku do 28 V 1946. Organizował życie administracyjne i społeczne w zniszczonym mieście, starając się mu nadać polski charakter i pogłębiać integrację przybywającej do Gdańska ludności polskiej. W latach 1946–1955 pracował w ZUS. Odznaczony m.in. Orderem Sztandaru Pracy II klasy, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem za Odrę i Nysę, Medalem X-lecia PRL. Pochowany na cmentarzu Srebrzysko.
