KLUB SPORTOWY „PRZYMORZE”
(dodanie logotypów) |
(uzupełnienie BŚ (e-mail z 28.01.2019)) |
||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
[[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | [[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | ||
'''KLUB SPORTOWY „PRZYMORZE”''' (w chwili założenia: Sportowy Klub Spółdzielni Mieszkaniowej „Przymorze”, SKSM „Przymorze”). Powstał na [[PRZYMORZE| Przymorzu]] we wrześniu 1967 roku, powołany przez Spółdzielnię Mieszkaniową „Przymorze” jako pierwszy w Polsce klub sportowy zorganizowany przez aktyw osiedlowy. Na czele zarządu stanął Maciej Biedrzycki. Na potrzeby klubu miasto Gdańsk przekazało kompleks boisk (do piłki nożnej, ręcznej i koszykówki) oraz właśnie stawiany budynek klubowy przy ul. Lumumby (obecnie ul. Jagiellońska). Powołano sekcje: siatkarską, koszykówki, brydża sportowego i sportu masowego. Spodziewając się rychłego otwarcia [[HALA WIDOWISKOWO-SPORTOWA OLIVIA| hali Olivii]], klub przejął od [[GKS WYBRZEŻE| GKS Wybrzeże]] młodzieżową szkółkę hokeja na lodzie (na której prowadzenie władze pionu Gwardii nie wyraziły zgody) i założył sekcję jazdy figurowej na lodzie. Bazę rekrutacyjną stanowili uczniowie przymorskich szkół podstawowych: nr 25 i 35.<br/><br/> | '''KLUB SPORTOWY „PRZYMORZE”''' (w chwili założenia: Sportowy Klub Spółdzielni Mieszkaniowej „Przymorze”, SKSM „Przymorze”). Powstał na [[PRZYMORZE| Przymorzu]] we wrześniu 1967 roku, powołany przez Spółdzielnię Mieszkaniową „Przymorze” jako pierwszy w Polsce klub sportowy zorganizowany przez aktyw osiedlowy. Na czele zarządu stanął Maciej Biedrzycki. Na potrzeby klubu miasto Gdańsk przekazało kompleks boisk (do piłki nożnej, ręcznej i koszykówki) oraz właśnie stawiany budynek klubowy przy ul. Lumumby (obecnie ul. Jagiellońska). Powołano sekcje: siatkarską, koszykówki, brydża sportowego i sportu masowego. Spodziewając się rychłego otwarcia [[HALA WIDOWISKOWO-SPORTOWA OLIVIA| hali Olivii]], klub przejął od [[GKS WYBRZEŻE| GKS Wybrzeże]] młodzieżową szkółkę hokeja na lodzie (na której prowadzenie władze pionu Gwardii nie wyraziły zgody) i założył sekcję jazdy figurowej na lodzie. Bazę rekrutacyjną stanowili uczniowie przymorskich szkół podstawowych: nr 25 i 35.<br/><br/> | ||
| − | Młodzi hokeiści początkowo rozgrywali mecze towarzyskie (między innymi w końcu 1968 roku na wyjeździe z reprezentacją Poznania 4:11 i 2:1), następnie od 24–25 X 1970 roku w centralnej lidze juniorów (pierwsze mecze, na wyjeździe, ze Stilonem Gorzów 1:4 i 4:4); najmłodsi (młodzicy) w sezonie 1969/1970 zdobyli tytuł wicemistrzów Polski (za GKS Katowice, przed Naprzodem Janów i Unią Oświęcim). Ostatnie mecze juniorzy rozegrali 9–10 I 1971 z juniorami Włókniarza Zgierz (6:6 i 16:4). W zespole grali: Włodzimierz Olszewski (późniejszy bramkarz [[STOCZNIOWIEC GDAŃSK| Stoczniowca Gdańsk]] w latach 1974–1979 i do 1989 roku Zagłębia Sosnowiec, w 1984 uczestnik Igrzysk Olimpijskich w Sarajewie), Fakieta, Jacek Dolewski, Kaszubowski, L. Olszewski, Jan Kuklis, Roman Jadziewicz, Jerzy Kielas (syn [[KIELAS JAN| Jana Kielasa]]), Piotr Sawala, Henryk Zabrocki, Marek Szanser, Tokarski, Stefaniak, Marek Kostecki (późniejszy prezes Stoczniowca Gdańsk | + | Młodzi hokeiści początkowo rozgrywali mecze towarzyskie (między innymi w końcu 1968 roku na wyjeździe z reprezentacją Poznania 4:11 i 2:1), następnie od 24–25 X 1970 roku w centralnej lidze juniorów (pierwsze mecze, na wyjeździe, ze Stilonem Gorzów 1:4 i 4:4); najmłodsi (młodzicy) w sezonie 1969/1970 zdobyli tytuł wicemistrzów Polski (za GKS Katowice, przed Naprzodem Janów i Unią Oświęcim). Ostatnie mecze juniorzy rozegrali 9–10 I 1971 z juniorami Włókniarza Zgierz (6:6 i 16:4). W zespole grali: Włodzimierz Olszewski (późniejszy bramkarz [[STOCZNIOWIEC GDAŃSK| Stoczniowca Gdańsk]] w latach 1974–1979 i do 1989 roku Zagłębia Sosnowiec, w 1984 uczestnik Igrzysk Olimpijskich w Sarajewie), Fakieta, Jacek Dolewski, Kaszubowski, L. Olszewski, Jan Kuklis, Roman Jadziewicz, Jerzy Kielas (syn [[KIELAS JAN| Jana Kielasa]]), Piotr Sawala, Henryk Zabrocki, Marek Szanser, Tokarski, Stefaniak, Marek Kostecki (późniejszy prezes Stoczniowca Gdańsk). W sekcji jazdy figurowej na lodzie w 1971 klasę sportową miało 16 zawodników indywidualnych i 12 par tanecznych.<br/><br/> |
Klub od początku poszukiwał związkowego patrona. Interesował się nim niemający swego klubu w Gdańsku pion wojskowy, rozmowy jednak upadły i 1 I 1971 roku podjęto decyzję o rozwiązaniu klubu. 14 I 1971 Zarząd Polskiego Związku Hokeja na Lodzie zatwierdził połączenie sekcji hokejowej KS „Przymorze” z sekcją hokejową powstałego niewiele wcześniej [[STOCZNIOWIEC GDAŃSK| Stoczniowca Gdańsk]]. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] | Klub od początku poszukiwał związkowego patrona. Interesował się nim niemający swego klubu w Gdańsku pion wojskowy, rozmowy jednak upadły i 1 I 1971 roku podjęto decyzję o rozwiązaniu klubu. 14 I 1971 Zarząd Polskiego Związku Hokeja na Lodzie zatwierdził połączenie sekcji hokejowej KS „Przymorze” z sekcją hokejową powstałego niewiele wcześniej [[STOCZNIOWIEC GDAŃSK| Stoczniowca Gdańsk]]. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] | ||
Wersja z 11:08, 28 sty 2019
KLUB SPORTOWY „PRZYMORZE” (w chwili założenia: Sportowy Klub Spółdzielni Mieszkaniowej „Przymorze”, SKSM „Przymorze”). Powstał na Przymorzu we wrześniu 1967 roku, powołany przez Spółdzielnię Mieszkaniową „Przymorze” jako pierwszy w Polsce klub sportowy zorganizowany przez aktyw osiedlowy. Na czele zarządu stanął Maciej Biedrzycki. Na potrzeby klubu miasto Gdańsk przekazało kompleks boisk (do piłki nożnej, ręcznej i koszykówki) oraz właśnie stawiany budynek klubowy przy ul. Lumumby (obecnie ul. Jagiellońska). Powołano sekcje: siatkarską, koszykówki, brydża sportowego i sportu masowego. Spodziewając się rychłego otwarcia hali Olivii, klub przejął od GKS Wybrzeże młodzieżową szkółkę hokeja na lodzie (na której prowadzenie władze pionu Gwardii nie wyraziły zgody) i założył sekcję jazdy figurowej na lodzie. Bazę rekrutacyjną stanowili uczniowie przymorskich szkół podstawowych: nr 25 i 35.
Młodzi hokeiści początkowo rozgrywali mecze towarzyskie (między innymi w końcu 1968 roku na wyjeździe z reprezentacją Poznania 4:11 i 2:1), następnie od 24–25 X 1970 roku w centralnej lidze juniorów (pierwsze mecze, na wyjeździe, ze Stilonem Gorzów 1:4 i 4:4); najmłodsi (młodzicy) w sezonie 1969/1970 zdobyli tytuł wicemistrzów Polski (za GKS Katowice, przed Naprzodem Janów i Unią Oświęcim). Ostatnie mecze juniorzy rozegrali 9–10 I 1971 z juniorami Włókniarza Zgierz (6:6 i 16:4). W zespole grali: Włodzimierz Olszewski (późniejszy bramkarz Stoczniowca Gdańsk w latach 1974–1979 i do 1989 roku Zagłębia Sosnowiec, w 1984 uczestnik Igrzysk Olimpijskich w Sarajewie), Fakieta, Jacek Dolewski, Kaszubowski, L. Olszewski, Jan Kuklis, Roman Jadziewicz, Jerzy Kielas (syn Jana Kielasa), Piotr Sawala, Henryk Zabrocki, Marek Szanser, Tokarski, Stefaniak, Marek Kostecki (późniejszy prezes Stoczniowca Gdańsk). W sekcji jazdy figurowej na lodzie w 1971 klasę sportową miało 16 zawodników indywidualnych i 12 par tanecznych.
Klub od początku poszukiwał związkowego patrona. Interesował się nim niemający swego klubu w Gdańsku pion wojskowy, rozmowy jednak upadły i 1 I 1971 roku podjęto decyzję o rozwiązaniu klubu. 14 I 1971 Zarząd Polskiego Związku Hokeja na Lodzie zatwierdził połączenie sekcji hokejowej KS „Przymorze” z sekcją hokejową powstałego niewiele wcześniej Stoczniowca Gdańsk.
