HEINRICHSDORFF OTTO FRANZ, budowniczy organów i fortepianów
m |
(wstawienie ilustracji (e-mail z 17.12.2018)) |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| + | |||
| + | [[File:Otto_Franz_Heinrichsdorff.jpg|thumb|Reklama firmy Otto Franz Heinrichsdorffa]] | ||
| + | |||
'''OTTO FRANZ HEINRICHSDORFF''' (3 II 1867 Elbląg – 18 III 1941 Gdańsk), budowniczy organów i fortepianów, syn budowniczego machin Gustava (zm. przed 1891) i Augusty z domu Schickedanz (Schiggedanz, około 1832 – 7 IV 1904). Pracował w fabryce [[SCHURICHT CARL GOTTHILF JULIUS | Carla Gotthilfa Juliusa Schurichta]] w Gdańsku, notowany przy Petrikirchhof 1 (obecnie ulica nie istnieje), w 1896 przy Poggenpfuhl 76 (ul. Żabi Kruk). W 1889 roku objął kierownictwo wytwórni oraz składu fortepianów i organów Schurichta, firmy działającej od 1832 roku i mieszczącej się w Gdańsku przy Poggenpfuhl 76. W 1897 roku zbudował fabrykę pianin na Oruni przy Neuer Weg 8 (ul. Sandomierska 15). W tym samym roku był też przedstawicielem fabryk: C. Rönisch, H. Knautz Sohne, Francke, A. Nieber & Co., R. Ibach, Fr. Liehr, Th. Mannberg, H. Suhr. <br/><br/> | '''OTTO FRANZ HEINRICHSDORFF''' (3 II 1867 Elbląg – 18 III 1941 Gdańsk), budowniczy organów i fortepianów, syn budowniczego machin Gustava (zm. przed 1891) i Augusty z domu Schickedanz (Schiggedanz, około 1832 – 7 IV 1904). Pracował w fabryce [[SCHURICHT CARL GOTTHILF JULIUS | Carla Gotthilfa Juliusa Schurichta]] w Gdańsku, notowany przy Petrikirchhof 1 (obecnie ulica nie istnieje), w 1896 przy Poggenpfuhl 76 (ul. Żabi Kruk). W 1889 roku objął kierownictwo wytwórni oraz składu fortepianów i organów Schurichta, firmy działającej od 1832 roku i mieszczącej się w Gdańsku przy Poggenpfuhl 76. W 1897 roku zbudował fabrykę pianin na Oruni przy Neuer Weg 8 (ul. Sandomierska 15). W tym samym roku był też przedstawicielem fabryk: C. Rönisch, H. Knautz Sohne, Francke, A. Nieber & Co., R. Ibach, Fr. Liehr, Th. Mannberg, H. Suhr. <br/><br/> | ||
Na lokalnej wystawie w 1904 roku pokazał organy. Od około 1909 budował też fisharmonie. W latach 1912–1913 rozbudował wytwórnię przy Neuer Weg i przeniósł tam produkcję organów, pozostawiając wytwórnię pianin i fisharmonii przy Poggenpfuhl. Ponadto reprezentował wówczas firmy: Grotrian Steinweg, Ed. Seiler, F. Thurmer, Gebr. Schwechten i L. Hupfeld. W 1913 był przedstawicielem miejscowego zrzeszenia składów fortepianów, następnie członkiem Związku Niemieckich Handlowców Fortepianów. Od 1920 roku prowadził po odkupieniu wytwórnię i skład [[LIPCZINSKY MAX JOSEPH | Maxa Lipczinskiego]] przy Jopengasse 7 (ul. Piwna), później jako Danziger Pianohaus GmbH (przy Jopengasse 10). Wykonywał remonty i przebudowy organów. Między innymi w 1916 roku przebudował organy w [[KOŚCIÓŁ ŚW. TRÓJCY | kościele św. Trójcy]] (trakturę pneumatyczną zastąpił mechaniczną; uroczysty koncert inauguracyjny odbył się 16 IV 1916). <br/><br/> | Na lokalnej wystawie w 1904 roku pokazał organy. Od około 1909 budował też fisharmonie. W latach 1912–1913 rozbudował wytwórnię przy Neuer Weg i przeniósł tam produkcję organów, pozostawiając wytwórnię pianin i fisharmonii przy Poggenpfuhl. Ponadto reprezentował wówczas firmy: Grotrian Steinweg, Ed. Seiler, F. Thurmer, Gebr. Schwechten i L. Hupfeld. W 1913 był przedstawicielem miejscowego zrzeszenia składów fortepianów, następnie członkiem Związku Niemieckich Handlowców Fortepianów. Od 1920 roku prowadził po odkupieniu wytwórnię i skład [[LIPCZINSKY MAX JOSEPH | Maxa Lipczinskiego]] przy Jopengasse 7 (ul. Piwna), później jako Danziger Pianohaus GmbH (przy Jopengasse 10). Wykonywał remonty i przebudowy organów. Między innymi w 1916 roku przebudował organy w [[KOŚCIÓŁ ŚW. TRÓJCY | kościele św. Trójcy]] (trakturę pneumatyczną zastąpił mechaniczną; uroczysty koncert inauguracyjny odbył się 16 IV 1916). <br/><br/> | ||
Katolik. 20 IV 1891 roku ożenił się z córką swego pryncypała, Emilią Renatą z domu Schuricht (ur. 13 III 1863 Gdańsk), ewangeliczką. Miał syna Karla Ottona Gustava (zob. tabelę w haśle [[INSTRUMENTY MUZYCZNE – BUDOWNICTWO | instrumenty muzyczne – budownictwo]]), który prowadził firmę w okresie II wojny światowej, oraz córki Luisę Augustę Gertrudę Frotscher (ur. 20 V 1899) i Charlottę Augustę (ur. 10 IV 1904). {{author: BV}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Katolik. 20 IV 1891 roku ożenił się z córką swego pryncypała, Emilią Renatą z domu Schuricht (ur. 13 III 1863 Gdańsk), ewangeliczką. Miał syna Karla Ottona Gustava (zob. tabelę w haśle [[INSTRUMENTY MUZYCZNE – BUDOWNICTWO | instrumenty muzyczne – budownictwo]]), który prowadził firmę w okresie II wojny światowej, oraz córki Luisę Augustę Gertrudę Frotscher (ur. 20 V 1899) i Charlottę Augustę (ur. 10 IV 1904). {{author: BV}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 12:00, 17 gru 2018
OTTO FRANZ HEINRICHSDORFF (3 II 1867 Elbląg – 18 III 1941 Gdańsk), budowniczy organów i fortepianów, syn budowniczego machin Gustava (zm. przed 1891) i Augusty z domu Schickedanz (Schiggedanz, około 1832 – 7 IV 1904). Pracował w fabryce Carla Gotthilfa Juliusa Schurichta w Gdańsku, notowany przy Petrikirchhof 1 (obecnie ulica nie istnieje), w 1896 przy Poggenpfuhl 76 (ul. Żabi Kruk). W 1889 roku objął kierownictwo wytwórni oraz składu fortepianów i organów Schurichta, firmy działającej od 1832 roku i mieszczącej się w Gdańsku przy Poggenpfuhl 76. W 1897 roku zbudował fabrykę pianin na Oruni przy Neuer Weg 8 (ul. Sandomierska 15). W tym samym roku był też przedstawicielem fabryk: C. Rönisch, H. Knautz Sohne, Francke, A. Nieber & Co., R. Ibach, Fr. Liehr, Th. Mannberg, H. Suhr.
Na lokalnej wystawie w 1904 roku pokazał organy. Od około 1909 budował też fisharmonie. W latach 1912–1913 rozbudował wytwórnię przy Neuer Weg i przeniósł tam produkcję organów, pozostawiając wytwórnię pianin i fisharmonii przy Poggenpfuhl. Ponadto reprezentował wówczas firmy: Grotrian Steinweg, Ed. Seiler, F. Thurmer, Gebr. Schwechten i L. Hupfeld. W 1913 był przedstawicielem miejscowego zrzeszenia składów fortepianów, następnie członkiem Związku Niemieckich Handlowców Fortepianów. Od 1920 roku prowadził po odkupieniu wytwórnię i skład Maxa Lipczinskiego przy Jopengasse 7 (ul. Piwna), później jako Danziger Pianohaus GmbH (przy Jopengasse 10). Wykonywał remonty i przebudowy organów. Między innymi w 1916 roku przebudował organy w kościele św. Trójcy (trakturę pneumatyczną zastąpił mechaniczną; uroczysty koncert inauguracyjny odbył się 16 IV 1916).
Katolik. 20 IV 1891 roku ożenił się z córką swego pryncypała, Emilią Renatą z domu Schuricht (ur. 13 III 1863 Gdańsk), ewangeliczką. Miał syna Karla Ottona Gustava (zob. tabelę w haśle instrumenty muzyczne – budownictwo), który prowadził firmę w okresie II wojny światowej, oraz córki Luisę Augustę Gertrudę Frotscher (ur. 20 V 1899) i Charlottę Augustę (ur. 10 IV 1904).
