BEHREND GERHARD, prawnik, właściciel ziemski
| Linia 3: | Linia 3: | ||
[[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | [[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | ||
| − | '''GERHARD BEHREND''' (11 III 1891 Hohenheim – 16 VII 1975 Weißenhaus an der Ostsee w gminie Wangels koło Kilonii), prawnik, właściciel dóbr ziemskich. Wnuk [[BEHREND HEINRICH THEODOR | Heinricha Theodora Behrenda]], młodszy syn [[BEHREND PAUL GERHARD | Paula Gerharda Behrenda]]. 23 VI 1909 roku został adoptowany przez wuja [[GRASS | + | '''GERHARD BEHREND''' (11 III 1891 Hohenheim – 16 VII 1975 Weißenhaus an der Ostsee w gminie Wangels koło Kilonii), prawnik, właściciel dóbr ziemskich. Wnuk [[BEHREND HEINRICH THEODOR | Heinricha Theodora Behrenda]], młodszy syn [[BEHREND PAUL GERHARD | Paula Gerharda Behrenda]]. 23 VI 1909 roku został adoptowany przez wuja [[GRASS JOHANN LEOPOLD von | Johanna Leopolda von Grassa]] (1832–1917), właściciela dóbr kłanińskich i starzyńskich w powiecie puckim. Przyjął wówczas nazwisko Gerhard Behrend von Grass. Ukończył studia prawnicze, w 1933 roku uzyskał doktorat na uniwersytecie we Wrocławiu za pracę ''Der Bestand der Freien Stadt Danzig als rechtliches Problem'' (Istnienie Wolnego Miasta Gdańska jako problem prawniczy). <br/><br/> |
Okres I wojny światowej spędził jako oficer na froncie. Od 1919 roku zarządzał rodowymi majątkami, mieszkając z rodziną w pałacu w Kłaninie. Po roku 1920 dobra te znalazły się w granicach Polski; Gerhard Behrend wszedł w długoletni spór prawny z polskimi władzami, nie godząc się na warunki reformy rolnej od 1923 roku znacznie ograniczającej wielkość jego majątków (z 1700 ha do około 700 ha). Na początku lat 30. XX wieku został właścicielem willi w Sopocie (tzw. willi [[BASNER FRIEDRICH ARTUR GUSTAV | Basnera]]) przy Wäldchenstraße 48 (ul. Bolesława Chrobrego), gdzie do śmierci mieszkała też jego matka. W 1939 roku, wcielony do jednej z niemieckich formacji wojskowych, prowadził najpierw aktywną działalność antypolską na Pomorzu, po 1941 działał na froncie wschodnim; dosłużył się stopnia majora. <br/><br/> | Okres I wojny światowej spędził jako oficer na froncie. Od 1919 roku zarządzał rodowymi majątkami, mieszkając z rodziną w pałacu w Kłaninie. Po roku 1920 dobra te znalazły się w granicach Polski; Gerhard Behrend wszedł w długoletni spór prawny z polskimi władzami, nie godząc się na warunki reformy rolnej od 1923 roku znacznie ograniczającej wielkość jego majątków (z 1700 ha do około 700 ha). Na początku lat 30. XX wieku został właścicielem willi w Sopocie (tzw. willi [[BASNER FRIEDRICH ARTUR GUSTAV | Basnera]]) przy Wäldchenstraße 48 (ul. Bolesława Chrobrego), gdzie do śmierci mieszkała też jego matka. W 1939 roku, wcielony do jednej z niemieckich formacji wojskowych, prowadził najpierw aktywną działalność antypolską na Pomorzu, po 1941 działał na froncie wschodnim; dosłużył się stopnia majora. <br/><br/> | ||
W 1945 roku opuścił Gdańsk i drogą morską dotarł do Niemiec Zachodnich, gdzie od wuja von Platena uzyskał wsparcie na nabycie domu i uruchomienie około 1960 roku pensjonatu w Weißenhaus an der Ostsee. W 1954 roku napisał adresowany do swoich dzieci pamiętnik, zawierający rys historyczny rodziny. Fragmenty opublikowała w języku polskim nakładem własnym Irene Elsner (''Gerhard Behrend von Grass. Wspomnienia'', 2010). <br/><br/> | W 1945 roku opuścił Gdańsk i drogą morską dotarł do Niemiec Zachodnich, gdzie od wuja von Platena uzyskał wsparcie na nabycie domu i uruchomienie około 1960 roku pensjonatu w Weißenhaus an der Ostsee. W 1954 roku napisał adresowany do swoich dzieci pamiętnik, zawierający rys historyczny rodziny. Fragmenty opublikowała w języku polskim nakładem własnym Irene Elsner (''Gerhard Behrend von Grass. Wspomnienia'', 2010). <br/><br/> | ||
Od 14 X 1917 był żonaty z kuzynką Felicitas von Dienst (21 V 1899 Siedlice (Zeitlitz), powiat Resko, szczecińskie – 15 VI 1990 Weißenhaus, pochowana w grobie rodziny von Grass w Starzyńskim Dworze, powiat Puck). Miał syna Heinza (17 VIII 1924 folwark Połchówko (Buchenrode), powiat pucki – 2001 Niemcy) i cztery corki: Anitę Siebert (ur. 1919), Leoni von Hohenastenberg-Wigandt (ur. 1923), Renate Kampffmeyer (ur. 1925) i Frederike Hammer (ur. 1934), mieszkającą w Londynie. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Od 14 X 1917 był żonaty z kuzynką Felicitas von Dienst (21 V 1899 Siedlice (Zeitlitz), powiat Resko, szczecińskie – 15 VI 1990 Weißenhaus, pochowana w grobie rodziny von Grass w Starzyńskim Dworze, powiat Puck). Miał syna Heinza (17 VIII 1924 folwark Połchówko (Buchenrode), powiat pucki – 2001 Niemcy) i cztery corki: Anitę Siebert (ur. 1919), Leoni von Hohenastenberg-Wigandt (ur. 1923), Renate Kampffmeyer (ur. 1925) i Frederike Hammer (ur. 1934), mieszkającą w Londynie. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 10:47, 23 paź 2018
GERHARD BEHREND (11 III 1891 Hohenheim – 16 VII 1975 Weißenhaus an der Ostsee w gminie Wangels koło Kilonii), prawnik, właściciel dóbr ziemskich. Wnuk Heinricha Theodora Behrenda, młodszy syn Paula Gerharda Behrenda. 23 VI 1909 roku został adoptowany przez wuja Johanna Leopolda von Grassa (1832–1917), właściciela dóbr kłanińskich i starzyńskich w powiecie puckim. Przyjął wówczas nazwisko Gerhard Behrend von Grass. Ukończył studia prawnicze, w 1933 roku uzyskał doktorat na uniwersytecie we Wrocławiu za pracę Der Bestand der Freien Stadt Danzig als rechtliches Problem (Istnienie Wolnego Miasta Gdańska jako problem prawniczy).
Okres I wojny światowej spędził jako oficer na froncie. Od 1919 roku zarządzał rodowymi majątkami, mieszkając z rodziną w pałacu w Kłaninie. Po roku 1920 dobra te znalazły się w granicach Polski; Gerhard Behrend wszedł w długoletni spór prawny z polskimi władzami, nie godząc się na warunki reformy rolnej od 1923 roku znacznie ograniczającej wielkość jego majątków (z 1700 ha do około 700 ha). Na początku lat 30. XX wieku został właścicielem willi w Sopocie (tzw. willi Basnera) przy Wäldchenstraße 48 (ul. Bolesława Chrobrego), gdzie do śmierci mieszkała też jego matka. W 1939 roku, wcielony do jednej z niemieckich formacji wojskowych, prowadził najpierw aktywną działalność antypolską na Pomorzu, po 1941 działał na froncie wschodnim; dosłużył się stopnia majora.
W 1945 roku opuścił Gdańsk i drogą morską dotarł do Niemiec Zachodnich, gdzie od wuja von Platena uzyskał wsparcie na nabycie domu i uruchomienie około 1960 roku pensjonatu w Weißenhaus an der Ostsee. W 1954 roku napisał adresowany do swoich dzieci pamiętnik, zawierający rys historyczny rodziny. Fragmenty opublikowała w języku polskim nakładem własnym Irene Elsner (Gerhard Behrend von Grass. Wspomnienia, 2010).
Od 14 X 1917 był żonaty z kuzynką Felicitas von Dienst (21 V 1899 Siedlice (Zeitlitz), powiat Resko, szczecińskie – 15 VI 1990 Weißenhaus, pochowana w grobie rodziny von Grass w Starzyńskim Dworze, powiat Puck). Miał syna Heinza (17 VIII 1924 folwark Połchówko (Buchenrode), powiat pucki – 2001 Niemcy) i cztery corki: Anitę Siebert (ur. 1919), Leoni von Hohenastenberg-Wigandt (ur. 1923), Renate Kampffmeyer (ur. 1925) i Frederike Hammer (ur. 1934), mieszkającą w Londynie.
