CZEPIELÓWNA-SCHILLER ZOFIA KAZIMIERA, śpiewaczka operowa

{{paper}}

{{paper}}

'''ZOFIA KAZIMIERA CZEPIELÓWNA-SCHILLER''' (3 I 1920 Lwów – 19 XII 1997 Gdańsk), śpiewaczka operowa, sopranistka. Ukończyła we Lwowie Gimnazjum im. Zofii Strzałkowskiej, ucząc się zarazem w Instytucie Muzycznym im. Anny Niementowskiej (od roku 1931 Konserwatorium Muzyczne im. Karola Szymanowskiego). Początkowo uczyła się gry na fortepianie, potem śpiewu. Zadebiutowała 16 VI 1935 roku na koncercie dobroczynnym, 3 IX 1938 na scenie Teatru Wielkiego we Lwowie w reżyserowanym przez Adama Didura ''Strasznym dworze'' Stanisława Moniuszki. W teatrze lwowskim (przemianowany na ukraiński Teatr Opery i Baletu we wrześniu 1939 roku) występowała do czerwca 1941 w przedstawieniach granych w języku ukraińskim, w latach 1941–1944 bezrobotna, śpiewała na kilku koncertach organizowanych przez Polski Komitet Opiekuńczy w polskich kościołach. W okresie 1944–1945 ponownie w operze, m.in. jako Halka w ukraińskiej wersji opery Moniuszki; wystąpiła w 330 spektaklach. W roku 1945 repatriowała się z mężem Marianem do Polski, występowała: w 1945 w Operze Śląskiej w Katowicach, w 1946 Operze Krakowskiej, w latach 1947–1948 Operze Śląskiej, w 1948 Operze Poznańskiej, w 1949 Operze Wrocławskiej, 1950–1954 Operze Poznańskiej. W roku 1953 wystąpiła gościnnie w Gdańsku w ''Eugeniuszu Onieginie'' Piotra Czajkowskiego i ''Madame Butterfly'' Giacoma Pucciniego. Zaproszona przez dyrektora [[LATOSZEWSKI ZYGMUNT | Zygmunta Latoszewskiego]], 1 III 1954 roku rozpoczęła trwającą do 1 I 1974 (przejście na emeryturę) karierę solistki [[PAŃSTWOWA OPERA I FILHARMONIA BAŁTYCKA | Państwowej Opery i Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku]]. Śpiewała główne partie w blisko 50 operach. Była m.in. Lizą w ''Damie pikowej'' Piotra Czajkowskiego (1956), Martą w ''Nizinach'' Eugena d’Alberta (1957), Ellen w ''Peter Grimes'' Benjamina Brittena (1958), Amneris w ''Aidzie'' Giuseppe Verdiego (1960), Panią Reich w ''Wesołych kumoszkach z Windsoru'' Ottona Nicolaia (1964), Cześnikową w ''Strasznym dworze'' Moniuszki (1969), Wdową w ''Goplanie'' Władysława Żeleńskiego (1971). Po przejściu na emeryturę wykładała w Studium Wokalno-Aktorskim przy Teatrze Muzycznym w Gdyni. W roku 1973, z okazji 35-lecia pracy scenicznej, uhonorowana Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Pochowana na cmentarzu w Sopocie. {{author: JMM}} {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]

'''ZOFIA KAZIMIERA CZEPIELÓWNA-SCHILLER''' (3 I 1920 Lwów – 19 XII 1997 Gdańsk), śpiewaczka operowa, sopranistka. Ukończyła we Lwowie Gimnazjum im. Zofii Strzałkowskiej, ucząc się zarazem w Instytucie Muzycznym im. Anny Niementowskiej (od roku 1931 Konserwatorium Muzyczne im. Karola Szymanowskiego). Początkowo uczyła się gry na fortepianie, potem śpiewu. Zadebiutowała 16 VI 1935 roku na koncercie dobroczynnym, 3 IX 1938 na scenie Teatru Wielkiego we Lwowie w reżyserowanym przez Adama Didura ''Strasznym dworze'' Stanisława Moniuszki. W teatrze lwowskim (przemianowany na ukraiński Teatr Opery i Baletu we wrześniu 1939 roku) występowała do czerwca 1941 w przedstawieniach granych w języku ukraińskim, w latach 1941–1944 bezrobotna, śpiewała na kilku koncertach organizowanych przez Polski Komitet Opiekuńczy w polskich kościołach. W okresie 1944–1945 ponownie w operze, m.in. jako Halka w ukraińskiej wersji opery Moniuszki; wystąpiła w 330 spektaklach. W roku 1945 repatriowała się z mężem Marianem do Polski, występowała: w 1945 w Operze Śląskiej w Katowicach, w 1946 Operze Krakowskiej, w latach 1947–1948 Operze Śląskiej, w 1948 Operze Poznańskiej, w 1949 Operze Wrocławskiej, 1950–1954 Operze Poznańskiej. W roku 1953 wystąpiła gościnnie w Gdańsku w ''Eugeniuszu Onieginie'' Piotra Czajkowskiego i ''Madame Butterfly'' Giacoma Pucciniego. Zaproszona przez dyrektora [[LATOSZEWSKI ZYGMUNT | Zygmunta Latoszewskiego]], 1 III 1954 roku rozpoczęła trwającą do 1 I 1974 (przejście na emeryturę) karierę solistki [[PAŃSTWOWA OPERA I FILHARMONIA BAŁTYCKA | Państwowej Opery i Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku]]. Śpiewała główne partie w blisko 50 operach. Była m.in. Lizą w ''Damie pikowej'' Piotra Czajkowskiego (1956), Martą w ''Nizinach'' Eugena d’Alberta (1957), Ellen w ''Peter Grimes'' Benjamina Brittena (1958), Amneris w ''Aidzie'' Giuseppe Verdiego (1960), Panią Reich w ''Wesołych kumoszkach z Windsoru'' Ottona Nicolaia (1964), Cześnikową w ''Strasznym dworze'' Moniuszki (1969), Wdową w ''Goplanie'' Władysława Żeleńskiego (1971). Po przejściu na emeryturę wykładała w Studium Wokalno-Aktorskim przy Teatrze Muzycznym w Gdyni. W roku 1973, z okazji 35-lecia pracy scenicznej, uhonorowana Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Pochowana na cmentarzu w Sopocie. {{author: JMM}} {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]