ORGANY KOŚCIOŁA ŚW. MIKOŁAJA
| Linia 5: | Linia 5: | ||
{| class="tableGda" | {| class="tableGda" | ||
|- | |- | ||
| − | |+ Organy kościoła św. Mikołaja – porównanie dyspozycji z około 1800 roku i współczesnej | + | |+ Organy kościoła św. Mikołaja – porównanie dyspozycji <br/>z około 1800 roku i współczesnej |
|- | |- | ||
| − | ! style="width: | + | ! style="width: 160px" | Około 1800 rok <br/> (za J. E. Eggertem) |
| − | ! style="width: | + | ! style="width: 160px" | 1977 rok |
|- | |- | ||
| − | ! style="width: | + | ! style="width: 160px" | Manual |
| − | ! style="width: | + | ! style="width: 160px" | Manuał I |
|- | |- | ||
| style="vertical-align:top" | Bourdun 16’ | | style="vertical-align:top" | Bourdun 16’ | ||
| Linia 146: | Linia 146: | ||
|- | |- | ||
| style="vertical-align:top" | Cornetto 2’ | | style="vertical-align:top" | Cornetto 2’ | ||
| + | | | ||
|- | |- | ||
! style="width: 150px" | Neubezünge | ! style="width: 150px" | Neubezünge | ||
| + | | | ||
|- | |- | ||
| style="vertical-align:top" | Timpani 16’ | | style="vertical-align:top" | Timpani 16’ | ||
| + | | | ||
|- | |- | ||
| style="vertical-align:top" | Manualkoppel | | style="vertical-align:top" | Manualkoppel | ||
| + | | | ||
|- | |- | ||
| style="vertical-align:top" | Manuale C-c[‘’’], Ped. C-d[‘], | | style="vertical-align:top" | Manuale C-c[‘’’], Ped. C-d[‘], | ||
| − | + | | | |
|- | |- | ||
| − | | style="vertical-align:top" |6 Bälge | + | | style="vertical-align:top" | 6 Bälge |
| + | | | ||
|- | |- | ||
| class="authorEgTab" | {{author: AŁ}} | | class="authorEgTab" | {{author: AŁ}} | ||
|} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]] | |} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]] | ||
Wersja z 10:20, 25 wrz 2018
ORGANY KOŚCIOŁA ŚW. MIKOŁAJA. Jedyne z gdańskich wielkich organów, które przetrwały zniszczenia II wojny światowej w pierwotnej lokalizacji (nie zdemontowane i nie wywiezione z Gdańska). Dawniej uważane za jedne z najlepszych organów gdańskich. Pośrednio o obecności organów w kościele już w XV wieku dowodzi powołanie 29 IX 1450 na urząd organisty dominikanina ze Słupska, Georga Sweythyna. Kolejnymi wzmiankowanymi w źródłach organistami byli: brat Peter (około 1461), Paul Valentin (świecki organista, około 1590), o. Adam (1631), o. Dominik (od maja 1635), o. Jacek Polsinger (1665?), o. Jacek (od sierpnia 1668), o. Damazy Walter (około 1708–1722), o. Alan Płachta (około 1753), o. Lambert Liszner (1769–1790), o. Antonin Lipski (od 1785 pomocnik, potem od 1792), Witt (świecki organista, XVIII wiek). O grze organowej w kościele wzmiankuje między innymi w swoich pamiętnikach Charles Ogier.
Do XVIII wieku brak informacji o instrumentach. Dopiero podczas oblężenia Gdańska w 1734 roku wspomniano, że w wyniku bombardowania miasta i kościoła zniszczono nowe organy, będące jeszcze w trakcie budowy. Do 1813 roku inny instrument mieścił się także w kaplicy św. Urszuli. W 1755 roku Johann Friedrich Rhode lub Friedrich Rudolph Dalitz wybudował nowe wielkie organy na zachodniej ścianie nawy głównej (wcześniej mieściły się na północnej ścianie, między dwoma wejściowymi drzwiami prowadzącymi do nieistniejącego już klasztoru). Instrument posiadał jeden manuał, pedał, 25 głosów, rokokowy prospekt (zachowany). W 1788 roku dodano drugi manuał. W 1846 roku ograny poddano naprawie, w 1866 Friedrich Wilhelm Kaltschmidt ze Szczecina wykonał gruntowny remont i rozbudowę (dodano trzeci manuał). W 1907 i w 1932 roku firma Goebel z Królewca i Gdańska rozbudowała i usprawniła instrument (między innymi przebudowa traktury na pneumatyczną), a także zmian w prospekcie: górna partia (Kronpositiv) została przeniesiona do nawy bocznej po stronie wschodniej (siedem ostatnich rejestrów Manuału I).
Po II wojnie światowej instrument był wielokrotnie remontowany przez Zbigniewa Zająca z Gdańska, po 1960 naprawy były dokonywane między innymi przez Fryderyka Szwarca z Gdańska oraz E. Penkałę ze Stanowic koło Rybnika. Roman Przytulski wykonał kontuar wolno stojący i powiększył klawiaturę pedałową o pięć klawiszów. W latach siedemdziesiątych XX wieku podjęto decyzję o demontażu i gruntownym remoncie instrumentu, a także rekonstrukcji dyspozycji z XVIII wieku. Pracami kierował Jan Jargoń z Krakowa, wykonawcą było Przedsiębiorstwo Państwowe Pracownie Konserwacji Zabytków w Gdańsku oraz dwie firmy organmistrzowskie: firma Hamera z Hanoweru oraz Truszczyńskiego z Warszawy. Organy oddane do użytku w 1977 roku posiadają 35 głosów, dwie manuały, pedał, trakturę mechaniczną z wiatrownicami zasuwowo-klapowymi. Przywrócono także pierwotny kształt prospektu (sprzed 1932).
| Około 1800 rok (za J. E. Eggertem) |
1977 rok |
|---|---|
| Manual | Manuał I |
| Bourdun 16’ | Bourdun 16’ |
| Principal 8’ | Pryncypał 8’ |
| Flaut allamande 8’ | Flet rurkowy 8’ |
| Flaut douse 8’ | Viola 4’ |
| Flaut traverse 4’ | Oktawa 4’ |
| Octava 4’ | Flet 2 2/3’ |
| Rohrflӧt 4’ | Nasard 2’ |
| Spiel Flӧt 2’ | Oktawa 1 3/5’ |
| Octava 2’ | Tercja |
| Waldflӧte | Mixtura 6x 16’ |
| Mixtur 6fach 16’ | Fagot 8’ |
| Dulcian 8’ | Trompet |
| Trompet | |
| Ober-Werck (1788?) | Manuał II |
| Flӧt major 8’ | Quintadena 8’ |
| Fugar Flӧt 8’ | Flet drewniany 8’ |
| Quintadӧna 8’ | Salicjonał 8’ |
| Principal 4’ | Bifra 4’ |
| Flӧt minor 4’ | Praestant 4’ |
| Octava 2’ | Flet prosty 2’ |
| Bauerflӧt 2’ | Róg nocny 1 1/3’ |
| Mixtur 3fach 8’ | Quinta |
| Hoboe | Sesquialtera 2x 16’ |
| Acuta 4-6x 8’ | |
| Dulcian | |
| Regał | |
| Pedał | Pedał |
| Principal 16’ + | Subcontra 32’ |
| Violono 16’+ | Pryncypał 16’ |
| Subbaß 16’ | Subbass 15’ |
| Bourdun 16’ + | Oktawa 8’ |
| Quintadӧna 16’ | Gemshorn 8’ |
| Quinta 12’ + | Oktawa 4’ |
| Octava 8’ | Flet polny 2’ |
| Spielflӧt 8’ | Mixtura 6x |
| Hollflӧt 8’+ | Alikwoty 3x |
| Viol di Gamba 8’+ | Puzon 16’ |
| Salicinal 8’ | Trompet 8’ |
| Octava 4’ | |
| Bauer Flӧt 4’ | |
| Octava 2’ | |
| Mixtur 6’ [=fach] | |
| Posaune 16’ | |
| Trompet 8’ | |
| Cornetto 2’ | |
| Neubezünge | |
| Timpani 16’ | |
| Manualkoppel | |
| Manuale C-c[‘’’], Ped. C-d[‘], | |
| 6 Bälge | |
