NUREK MIECZYSŁAW, profesor Uniwersytetu Gdańskiego
(uzupełnienia_BŚ_) |
(wstawienie ilustracji (e-mail z 11.07.2018)) |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | [[File:Mieczysław_Nurek. | + | [[File:Mieczysław_Nurek.jpg|thumb|Mieczysław Nurek]] |
'''MIECZYSŁAW NUREK''' (ur. 21 III 1945 Bydgoszcz), historyk. Syn Franciszka (8 XII 1901 – 19 XII 2002) i Moniki (30 VIII 1908 – 28 VII 2008) z domu Młyńskiej. We wrześniu 1945 roku rodzice z córką Marią (ur. 1940) i synem powrócili na Pomorze i zamieszkali w Gdańsku-Oliwie. W 1963 absolwent [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, V | V Liceum Ogólnokształcącego]], w 1968 absolwent Instytutu Historii (IH) [[WYŻSZA SZKOŁA PEDAGOGICZNA | Wyższej Szkoły Pedagogicznej]] (WSP) w Gdańsku. W latach 1958–1974 czynny w [[HARCERSTWO | Związku Harcerstwa Polskiego]] (Hufiec Gdańsk-Oliwa). Od 1968 roku pracownik naukowo-dydaktyczny WSP, od 1970 IH [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]] (UG). Od 1977 doktor, od 3 XI 1988 doktor habilitowany, od 1 VII 1989 na stanowisku docenta, 1 V 1992 – 30 IV 1997 profesor nadzwyczajny UG, od 23 XII 2010 profesor tytularny, od 1 V 2011 profesor zwyczajny. Stypendysta University College London (stypendium The British Council, 1982/1983), Slavonic and East European Studies w University College London (wspólne stypendium Foreign and Commonwealth Office, The M.B. Grabowski Fund i University of London, 1996), Fundacji z Brzezia Lanckorońskich (Londyn, 2000). <br/><br/> | '''MIECZYSŁAW NUREK''' (ur. 21 III 1945 Bydgoszcz), historyk. Syn Franciszka (8 XII 1901 – 19 XII 2002) i Moniki (30 VIII 1908 – 28 VII 2008) z domu Młyńskiej. We wrześniu 1945 roku rodzice z córką Marią (ur. 1940) i synem powrócili na Pomorze i zamieszkali w Gdańsku-Oliwie. W 1963 absolwent [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, V | V Liceum Ogólnokształcącego]], w 1968 absolwent Instytutu Historii (IH) [[WYŻSZA SZKOŁA PEDAGOGICZNA | Wyższej Szkoły Pedagogicznej]] (WSP) w Gdańsku. W latach 1958–1974 czynny w [[HARCERSTWO | Związku Harcerstwa Polskiego]] (Hufiec Gdańsk-Oliwa). Od 1968 roku pracownik naukowo-dydaktyczny WSP, od 1970 IH [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]] (UG). Od 1977 doktor, od 3 XI 1988 doktor habilitowany, od 1 VII 1989 na stanowisku docenta, 1 V 1992 – 30 IV 1997 profesor nadzwyczajny UG, od 23 XII 2010 profesor tytularny, od 1 V 2011 profesor zwyczajny. Stypendysta University College London (stypendium The British Council, 1982/1983), Slavonic and East European Studies w University College London (wspólne stypendium Foreign and Commonwealth Office, The M.B. Grabowski Fund i University of London, 1996), Fundacji z Brzezia Lanckorońskich (Londyn, 2000). <br/><br/> | ||
Wersja z 08:29, 11 lip 2018
MIECZYSŁAW NUREK (ur. 21 III 1945 Bydgoszcz), historyk. Syn Franciszka (8 XII 1901 – 19 XII 2002) i Moniki (30 VIII 1908 – 28 VII 2008) z domu Młyńskiej. We wrześniu 1945 roku rodzice z córką Marią (ur. 1940) i synem powrócili na Pomorze i zamieszkali w Gdańsku-Oliwie. W 1963 absolwent V Liceum Ogólnokształcącego, w 1968 absolwent Instytutu Historii (IH) Wyższej Szkoły Pedagogicznej (WSP) w Gdańsku. W latach 1958–1974 czynny w Związku Harcerstwa Polskiego (Hufiec Gdańsk-Oliwa). Od 1968 roku pracownik naukowo-dydaktyczny WSP, od 1970 IH Uniwersytetu Gdańskiego (UG). Od 1977 doktor, od 3 XI 1988 doktor habilitowany, od 1 VII 1989 na stanowisku docenta, 1 V 1992 – 30 IV 1997 profesor nadzwyczajny UG, od 23 XII 2010 profesor tytularny, od 1 V 2011 profesor zwyczajny. Stypendysta University College London (stypendium The British Council, 1982/1983), Slavonic and East European Studies w University College London (wspólne stypendium Foreign and Commonwealth Office, The M.B. Grabowski Fund i University of London, 1996), Fundacji z Brzezia Lanckorońskich (Londyn, 2000).
W latach 1996–1999 zastępca dyrektora do spraw naukowych IH UG, 1996–2015 kierownik Zakładu Historii Najnowszej Powszechnej IH UG. Od 1 IX 2015 na emeryturze.
Autor prac dotyczących polityki mocarstw wobec krajów mniejszych w XX wieku, w szczególności polityki brytyjskiej wobec Polski oraz innych państw rejonu Morza Bałtyckiego, między innymi monografii Polska w polityce Wielkiej Brytanii w latach 1936–1941 (1983), Polityka Wielkiej Brytanii w rejonie Morza Bałtyckiego w latach 1935–1939 (1988), Gorycz zwycięstwa. Los Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie po II wojnie światowej 1945–1949 (2009). Autor licznych artykułów, między innymi Great Britain and the Baltic in the last months of peace, March–August 1939 (w: The Baltic and the Outbreak of the Second World War (1992)), Dyplomacja brytyjska wobec militarnej i politycznej agresji ZSRR (wrzesień–październik 1939 r.) (w: 17 września 1939. Materiały z Ogólnopolskiej Konferencji Historyków, Kraków, 25–26 października 1993 (1994)), Dyplomacja brytyjska wobec Grudnia 1970. Pierwsze reakcje i oceny (w: Polska w podzielonym świecie po II wojnie światowej do 1989 r. (2002)).
W latach 1993–2006 był członkiem Komisji Stosunków Międzynarodowych Komitetu Nauk Historycznych Polskiej Akademii Nauk (PAN), 1993–1996 Pełnomocnikiem Rektora UG do spraw The Baltic University Programme (Uppsala). W okresie 1995–2006 członek Rady Naukowej Muzeum Historycznego Miasta Gdańska, członek Rady Naukowej Muzeum Stutthof w Sztutowie (od 1998), Narodowego Muzeum Morskiego (od 1998), PAN Biblioteka Gdańska (od 2007), a także Gdańskiego Towarzystwa Naukowego (1999) i Instytutu Kaszubskiego (2000; Zrzeszenie Kaszubsko-Pomorskie).
Za monografię Gorycz zwycięstwa w 2010 roku wyróżniony Grand Prix w Konkursie im. Jana Długosza (Nagroda Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Targi Książki w Krakowie) oraz nagrodą w konkursie Książka Historyczna Roku im. Oskara Haleckiego (Telewizja Polska – Polskie Radio – Instytut Pamięci Narodowej). W 2015 roku laureat Nagrody Naukowej Miasta Gdańska im. Jana Heweliusza.
Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1990), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2002), Medalem Uniwersytetu Gdańskiego (2015).
