BINEROWSKI ZBIGNIEW, historyk, bibliotekarz
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | BINEROWSKI ZBIGNIEW (5 VII 1927 Grudziądz – 9 | + | '''BINEROWSKI ZBIGNIEW''' (5 VII 1927 Grudziądz – 9 I 1985 Gdynia), historyk, bibliotekarz. Mieszkał w Gdyni, jesienią 1939 stracił ojca, rozstrzelanego przez hitlerowców w lasach piaśnickich. W okresie okupacji pracował jako robotnik rolny na Pomorzu. W 1948 zdał maturę w gdyńskim gim., 1952 ukończył historię na UMK w Toruniu. Po 3-miesięcznym stażu w Bibliotece Głównej UMK pracował od 1953 w gd. q Bibliotece Miejskiej (od 1955 q BG PAN), był kierownikiem pracowni rękopisów w Dziale Zbiorów Specjalnych. Badał dzieje budownictwa okrętowego w Gd. do końca XVIII w., problemy gd. cechów rzemieślniczych i handlu zbożowego. Od 1962 dr na podstawie przygotowanej pod kierunkiem prof. q Edmunda Cieślaka i opublikowanej w 1963 pracy Gdański przemysł okrętowy od XVII do początków XIX w. Rozwinięciem tematu były artykuły publikowane w czasopismach nauk. oraz opracowanie (wspólnie ze q Stanisławem Gierszewskim) Rzemieślniczej produkcji drewnianych żaglowców od XIV do połowy XIX stulecia (w pracy zbiorowej Historia budownictwa okrętowego na Wybrzeżu, 1972). Od 1969 kier. bibl. q WSP, a po powstaniu w 1970 q UG dyr. Biblioteki Głównej tej uczelni do 1981. Z tego okresu pochodzą jego publikacje dotyczące bibliotekarstwa i dziejów uniwersyteckiej placówki. Po 1970 prowadził zajęcia ze studentami w Inst. Historii UG i z zakresu bibliotekarstwa w Inst. Filologii Polskiej UG. W 1973 na podstawie dorobku nauk. powołany na etatowego docenta w Inst. Historii UG. Działał w zarządzie q GTN (1977–83 przewodniczył komisji hist.), w Stowarzyszeniu Bibliotekarzy Polskich. W 1984 otrzymał nagrodę kulturalną wojewody gd. Zmarł po ciężkiej chorobie, pochowany na cment. witomińskim w Gdyni. {{author:MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 18:32, 3 lut 2013
BINEROWSKI ZBIGNIEW (5 VII 1927 Grudziądz – 9 I 1985 Gdynia), historyk, bibliotekarz. Mieszkał w Gdyni, jesienią 1939 stracił ojca, rozstrzelanego przez hitlerowców w lasach piaśnickich. W okresie okupacji pracował jako robotnik rolny na Pomorzu. W 1948 zdał maturę w gdyńskim gim., 1952 ukończył historię na UMK w Toruniu. Po 3-miesięcznym stażu w Bibliotece Głównej UMK pracował od 1953 w gd. q Bibliotece Miejskiej (od 1955 q BG PAN), był kierownikiem pracowni rękopisów w Dziale Zbiorów Specjalnych. Badał dzieje budownictwa okrętowego w Gd. do końca XVIII w., problemy gd. cechów rzemieślniczych i handlu zbożowego. Od 1962 dr na podstawie przygotowanej pod kierunkiem prof. q Edmunda Cieślaka i opublikowanej w 1963 pracy Gdański przemysł okrętowy od XVII do początków XIX w. Rozwinięciem tematu były artykuły publikowane w czasopismach nauk. oraz opracowanie (wspólnie ze q Stanisławem Gierszewskim) Rzemieślniczej produkcji drewnianych żaglowców od XIV do połowy XIX stulecia (w pracy zbiorowej Historia budownictwa okrętowego na Wybrzeżu, 1972). Od 1969 kier. bibl. q WSP, a po powstaniu w 1970 q UG dyr. Biblioteki Głównej tej uczelni do 1981. Z tego okresu pochodzą jego publikacje dotyczące bibliotekarstwa i dziejów uniwersyteckiej placówki. Po 1970 prowadził zajęcia ze studentami w Inst. Historii UG i z zakresu bibliotekarstwa w Inst. Filologii Polskiej UG. W 1973 na podstawie dorobku nauk. powołany na etatowego docenta w Inst. Historii UG. Działał w zarządzie q GTN (1977–83 przewodniczył komisji hist.), w Stowarzyszeniu Bibliotekarzy Polskich. W 1984 otrzymał nagrodę kulturalną wojewody gd. Zmarł po ciężkiej chorobie, pochowany na cment. witomińskim w Gdyni.
