BERTLING CARL FRIEDRICH THEODOR, pastor
Z Encyklopedia Gdańska
(Różnice między wersjami)
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''BERTLING CARL FRIEDRICH THEODOR''' (6 XI 1754 Gdańsk – 16 VI 1827 Gdańsk), pastor. Syn q Ernsta Augusta Bertlinga. Ukończył q szkołę św. Jana, od 1769 uczył się w q Gimnazjum Akademickim, 1775–79 studiował teologię na uniw. w Lipsku i Getyndze. Po powrocie do Gd. 1782 diakon i kaznodzieja w q kośc. św. Jana, nast. kapelan q Domu Dobroczynności, od 1795 diakon q kośc. NMP, od 1801 jego pastor. W 1814 superintendent (duchowny sprawujący na określonym obszarze nadzór nad pastorami, odpowiednik rzym.-kat. biskupa), od 1816 radca prus. konsystorza. Od 1824 dr teologii (uniw. w | + | '''BERTLING CARL FRIEDRICH THEODOR''' (6 XI 1754 Gdańsk – 16 VI 1827 Gdańsk), pastor. Syn q Ernsta Augusta Bertlinga. Ukończył q szkołę św. Jana, od 1769 uczył się w q Gimnazjum Akademickim, 1775–79 studiował teologię na uniw. w Lipsku i Getyndze. Po powrocie do Gd. 1782 diakon i kaznodzieja w q kośc. św. Jana, nast. kapelan q Domu Dobroczynności, od 1795 diakon q kośc. NMP, od 1801 jego pastor. W 1814 superintendent (duchowny sprawujący na określonym obszarze nadzór nad pastorami, odpowiednik rzym.-kat. biskupa), od 1816 radca prus. konsystorza. Od 1824 dr teologii (uniw. w Greifswaldzie). Zob. też q ochrona zabytków w XIX i początkach XX w. {{author:MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 18:00, 3 lut 2013
BERTLING CARL FRIEDRICH THEODOR (6 XI 1754 Gdańsk – 16 VI 1827 Gdańsk), pastor. Syn q Ernsta Augusta Bertlinga. Ukończył q szkołę św. Jana, od 1769 uczył się w q Gimnazjum Akademickim, 1775–79 studiował teologię na uniw. w Lipsku i Getyndze. Po powrocie do Gd. 1782 diakon i kaznodzieja w q kośc. św. Jana, nast. kapelan q Domu Dobroczynności, od 1795 diakon q kośc. NMP, od 1801 jego pastor. W 1814 superintendent (duchowny sprawujący na określonym obszarze nadzór nad pastorami, odpowiednik rzym.-kat. biskupa), od 1816 radca prus. konsystorza. Od 1824 dr teologii (uniw. w Greifswaldzie). Zob. też q ochrona zabytków w XIX i początkach XX w.
