WYDZIAŁ ELEKTRONIKI, TELEKOMUNIKACJI I INFORMATYKI POLITECHNIKI GDAŃSKIEJ
(dodanie_hasła_12.2017.) |
(dodanie_logotypów_12.2017.) |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| + | [[File:GDANKSK LOGOTYP.jpg|thumb|'''Hasło powstało dzięki Miastu Gdańsk''']] | ||
| + | [[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | ||
| + | |||
'''WYDZIAŁ ELEKTRONIKI, TELEKOMUNIKACJI I INFORMATYKI''' [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | '''POLITECHNIKI GDAŃSKIEJ''']], ul. Siedlecka 3. Początki Wydziału związane były z utworzonymi na Wydziale Elektrycznym dwoma oddziałami (od 1947 sekcjami): radiotechniki i teletechniki. W 1950 roku podjęto starania o utworzenie nowego Wydziału Łączności, organizatorami byli [[DOROSZ ŁUKASZ | prof. nadzw. mgr inż. Łukasz Dorosz]], [[SZULKIN PAWEŁ | prof. nadzw. dr inż. Paweł Szulkin]] i doc. mgr inż. Leon Drozdowicz. 12 VII 1952 roku zarządzeniem Ministra Szkolnictwa Wyższego powstał na PG Wydział Łączności z sześcioma katedrami: Fizyki I, Urządzeń Radionadawczych, Urządzeń Radioodbiorczych, Podstaw Telekomunikacji, Techniki Przenoszenia Przewodowego, Teletechniki Łączeniowej. Utworzenie Wydziału wiązało się z opracowaniem nowych podręczników, programów wykładów i utworzeniem laboratoriów. W 1953 roku powstała Katedra Radionawigacji, w 1956 Katedra Miernictwa Telekomunikacyjnego, w 1957 Katedra Techniki Fal Ultrakrótkich. Zakłady istniejące przy Katedrach realizowały współpracę badawczą między innymi z [[UNIMOR | Unimorem]]. <br/><br/> | '''WYDZIAŁ ELEKTRONIKI, TELEKOMUNIKACJI I INFORMATYKI''' [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | '''POLITECHNIKI GDAŃSKIEJ''']], ul. Siedlecka 3. Początki Wydziału związane były z utworzonymi na Wydziale Elektrycznym dwoma oddziałami (od 1947 sekcjami): radiotechniki i teletechniki. W 1950 roku podjęto starania o utworzenie nowego Wydziału Łączności, organizatorami byli [[DOROSZ ŁUKASZ | prof. nadzw. mgr inż. Łukasz Dorosz]], [[SZULKIN PAWEŁ | prof. nadzw. dr inż. Paweł Szulkin]] i doc. mgr inż. Leon Drozdowicz. 12 VII 1952 roku zarządzeniem Ministra Szkolnictwa Wyższego powstał na PG Wydział Łączności z sześcioma katedrami: Fizyki I, Urządzeń Radionadawczych, Urządzeń Radioodbiorczych, Podstaw Telekomunikacji, Techniki Przenoszenia Przewodowego, Teletechniki Łączeniowej. Utworzenie Wydziału wiązało się z opracowaniem nowych podręczników, programów wykładów i utworzeniem laboratoriów. W 1953 roku powstała Katedra Radionawigacji, w 1956 Katedra Miernictwa Telekomunikacyjnego, w 1957 Katedra Techniki Fal Ultrakrótkich. Zakłady istniejące przy Katedrach realizowały współpracę badawczą między innymi z [[UNIMOR | Unimorem]]. <br/><br/> | ||
W ciągu lat Wydział zmieniał nazwy: 1952–1966 funkcjonował jako Wydział Łączności, w latach 1966–1996 jako Wydział Elektroniki, od 1996 jako Wydział Elektroniki, Telekomunikacji i Informatyki. W 1969 roku zlikwidowano Katedry, zastępując je trzema Instytutami: Cybernetyki Technicznej, Technologii Elektronicznej, Radiokomunikacji. Katedrę Fizyki wyłączono ze struktury. W 1970 roku utworzono Instytut Informatyki, Technologii Elektronicznej, Telekomunikacji z Zakładami, gospodarstwami pomocniczymi, zespołami naukowo-badawczymi. W 1992 rozwiązano Instytuty z 16 zakładami, tworząc w ramach Wydziału 17 katedr. <br/><br/> | W ciągu lat Wydział zmieniał nazwy: 1952–1966 funkcjonował jako Wydział Łączności, w latach 1966–1996 jako Wydział Elektroniki, od 1996 jako Wydział Elektroniki, Telekomunikacji i Informatyki. W 1969 roku zlikwidowano Katedry, zastępując je trzema Instytutami: Cybernetyki Technicznej, Technologii Elektronicznej, Radiokomunikacji. Katedrę Fizyki wyłączono ze struktury. W 1970 roku utworzono Instytut Informatyki, Technologii Elektronicznej, Telekomunikacji z Zakładami, gospodarstwami pomocniczymi, zespołami naukowo-badawczymi. W 1992 rozwiązano Instytuty z 16 zakładami, tworząc w ramach Wydziału 17 katedr. <br/><br/> | ||
Wersja z 14:53, 15 gru 2017
WYDZIAŁ ELEKTRONIKI, TELEKOMUNIKACJI I INFORMATYKI POLITECHNIKI GDAŃSKIEJ, ul. Siedlecka 3. Początki Wydziału związane były z utworzonymi na Wydziale Elektrycznym dwoma oddziałami (od 1947 sekcjami): radiotechniki i teletechniki. W 1950 roku podjęto starania o utworzenie nowego Wydziału Łączności, organizatorami byli prof. nadzw. mgr inż. Łukasz Dorosz, prof. nadzw. dr inż. Paweł Szulkin i doc. mgr inż. Leon Drozdowicz. 12 VII 1952 roku zarządzeniem Ministra Szkolnictwa Wyższego powstał na PG Wydział Łączności z sześcioma katedrami: Fizyki I, Urządzeń Radionadawczych, Urządzeń Radioodbiorczych, Podstaw Telekomunikacji, Techniki Przenoszenia Przewodowego, Teletechniki Łączeniowej. Utworzenie Wydziału wiązało się z opracowaniem nowych podręczników, programów wykładów i utworzeniem laboratoriów. W 1953 roku powstała Katedra Radionawigacji, w 1956 Katedra Miernictwa Telekomunikacyjnego, w 1957 Katedra Techniki Fal Ultrakrótkich. Zakłady istniejące przy Katedrach realizowały współpracę badawczą między innymi z Unimorem.
W ciągu lat Wydział zmieniał nazwy: 1952–1966 funkcjonował jako Wydział Łączności, w latach 1966–1996 jako Wydział Elektroniki, od 1996 jako Wydział Elektroniki, Telekomunikacji i Informatyki. W 1969 roku zlikwidowano Katedry, zastępując je trzema Instytutami: Cybernetyki Technicznej, Technologii Elektronicznej, Radiokomunikacji. Katedrę Fizyki wyłączono ze struktury. W 1970 roku utworzono Instytut Informatyki, Technologii Elektronicznej, Telekomunikacji z Zakładami, gospodarstwami pomocniczymi, zespołami naukowo-badawczymi. W 1992 rozwiązano Instytuty z 16 zakładami, tworząc w ramach Wydziału 17 katedr.
Od 1 IX 1952 Wydział Łączności mieścił się w nowym gmachu PG. W 1960 roku Komitet Ekonomiczny Rady Ministrów PRL przyznał fundusze na budowę nowego gmachu przy ul. Siedleckiej 3. Koordynatorem budowy został prof. dr inż. Józef Sałaciński, projekt gmachu wykonano w 1961, budowę ukończono w pierwszym etapie w 1968, drugą część gmachu w 1972. W 1973 roku oddano dwa audytoria dla Wydziału Elektroniki. W 2014 roku wybudowano nowy nowoczesny gmach Wydziału z dwoma audytoriami i Laboratorium Zanurzonej Wizualizacji Przestrzennej.
Początkowo (w sekcjach na Wydziale Elektrycznym) kształcono studentów na poziomie inżyniera, od 1948 roku na dwustopniowych studiach: trzyipółletnich inżynierskich i dwuletnich magisterskie. Od 1954 roku program studiów realizowano na jednolitych, pięcioipółletnich studiach magisterskich. W roku akademickim 1955/1956 uruchomiono wieczorowe studia magisterskie sześcioletnie, od 1957/1958 studia wieczorowe II stopnia dla absolwentów studiów I stopnia. W 1965 roku Wydział uzyskał prawo doktoryzowania. W latach 1970–1972 prowadzono studia doktoranckie z cybernetyki technicznej, systemów przesyłania i przetwarzania informacji oraz telekomunikacji i elektroniki. W 1974 roku absolwenci WE otrzymywali tytuł mgr elektronika lub inż. elektronika. W 1975 WE uzyskał prawo habilitowania, w tym samy roku rozpoczęto kształcenie na kierunku Informatyka. W 1991 roku uruchomiono nowy kierunek: Automatyka i Robotyka. W 1994 roku powołano Studium Doktoranckie, a w 1998 reaktywowano kształcenie na studiach inżynierskich.
W 2000 roku na Wydziale funkcjonowało 18 Katedr i jeden Zakład, w 2017 funkcjonowało 15 Katedr: Algorytmów i Modelowania Systemów, Architektury Systemów Komputerowych, Inteligentnych Systemów Informatycznych, inżynierii Biomedycznej, Inżynierii Mikrofalowej i Systemowej, Inżynierii Oprogramowania, Metrologii i Optoelektroniki, Sieci Teleinformacyjnych, Systemów Automatyki, Systemów Decyzyjnych i Robotyki, Systemów Elektroniki Morskiej, Systemów Geoinformatycznych i Sieci Radiokomunikacyjnych Systemów Mikroelektronicznych, Systemów Multimedialnych, Teleinformatyki oraz trzy laboratoria: Akustyki Fonicznej, Hydroakustyki, Zanurzonej Wizualizacji Przestrzennej.
Wydział posiada uprawnienia do nadawania stopnia doktora nauk technicznych w dyscyplinie: automatyka i robotyka, doktoryzowania oraz habilitowania: biocybernetyka i inżynieria biomedyczna, elektronika, informatyka, telekomunikacja. W 2008 roku wydział otrzymał superkomputer Galera, w 2015 zastąpiony przez superkomputer „Tryton”. W 2017 roku prowadził studia stacjonarne i niestacjonarne na kierunkach: Automatyka i Robotyka, Telekomunikacja, Informatyka, Inżynieria Biomedyczna (z Wydziałem Chemicznym i Wydziałem Zarządzania i Ekonomii), Elektronika, Inżynieria Danych (z Wydziałem Zarządzania i Ekonomii), Technologie Kosmiczne i Satelitarne (Z Wydziałem Mechanicznym). Studia stacjonarne I stopnia (inżynierskie) trwają 7 semestrów, studia II stopnia (magisterskie) 3–4 semestry. Studia niestacjonarne stopnia I trwają 7 semestrów, II stopnia (magisterskie) i magisterskie cztery semestry. W 2016 roku na studiach podyplomowych otwarto pierwszy w Polsce kierunek „Inżynieria produkcji urządzeń elektronicznych.
W 1975 roku Wydział Elektroniki nadał pierwszy doktorat honoris causa prof. dr hab. inż. Januszowi Groszkowskiemu. W 2015 roku zespół kierowany przez prof. Krzysztofa Goczyłę stworzył Elektroniczną Księgę Absolwentów PG.
